IPad

Gisteren een IPad gekocht. Want al ben ik niet zo'n gadgetmens, ben wel gevoelig voor gebruiksgemak. En de IPad had ik al bij een flink aantal mensen gezien, die hem met een groot gemak bedienden, en zo'n lekker handzaam modelletje. Dus ben ik gisteren overstag gegaan, met als excuus voor de aankoop dat het zo handig is voor als ik op reis moet... Een mens heeft tenslotte het soms nodig om zichzelf een excuus te verschaffen voor het uitgeven van geld ;-) zo zeg ik altijd bij shoppen dat ik het niet voor mijzelf doe, maar voor de economie, echt ik ben een heel 'mooi' mens met hart voor de maatschappij.

Dus nu heb ik het niet voor de heb gedaan, maar om als trendvolger een beetje mee te kunnen praten. Ook over de ellende van het gebrek aan synchroniciteit tussen de verschillende leveranciers van hard en software... Greet. Mijn hp laptop wou maar niet praten met de iTunes. Terug naar de winkel, waar de bijzonder aardige man de iPad wel heeft geactiveerd, maar niet het probleem van de connectie kan oplossen. Plug and play is nog ver weg in het digitale tijdperk.

Picasa revisited

't Is heerlijk dat Picasa als je op vakantie mensen hebt ontmoet met wie je foto's wilt uitwisselen. Zo troffen mijn lief en ik in de Alpujarras deze zomer twee heren op leeftijd (nou ja, boven de 65 ;-) die gedurende een aantal dagen met ons opliepen. Dan maak je wel eens een praatje en ook wel eens foto's. Dus vandaag eindelijk de foto's op Picasa gezet, en alleen voor hen beschikbaar gemaakt. Handig hoor!

aangeleerd gedrag

In Finland maken ze leuke reclamefilmpjes over de bibliotheek.

Luchtpost voor Greet

"Luchtpost

Hoe zou je op dit moment het liefst
haar naam willen gebruiken
zou je het een oude boom aandoen
te kerven in zijn blote bast

of leg je haar liever bovenop
als inkt op papier
bloemen op een steen

het grafschrift van de tijd is
dat er op elk moment liefde kan bestaan
en op elk ander moment niet

zeg me hoe gebruik je nu het liefst haar naam
ik weet het al ze is vertrokken....."

Tsead Bruinja


Greet Ottens, onze collega van de afdeling media is niet meer. Zij was een eenzelfig vrouw, met een zeer kleine sociale kring. Haar collega's op de afdeling media waren de familie die ze verder bijna niet had. Ze had gevoel voor humor, kon in een oneliner een discussie in een ander licht zetten. Ze had zelfspot en zat gevangen in haar eigen situatie. Wij konden maar af en toe voorbij haar zelfontworpen facade kijken, die ons met droefenis vervulde.
Greet, je zult worden gemist.

Met bloggen onze klanten bereiken

Het is dan nu ook echt een feit. Mijn blog staat als eerste van hopelijk meer blogs van medewerkers of van ons als Kennemerwaard in zijn geheel op onze site. Ik ben benieuwd of er veel reacties zullen komen van klanten. Ik hoop van wel. Interactief met onze klanten in gesprek. Op allerlei manieren, want digitaal is leuk en het vult aan op het gesprek dat je op straat hebt, in de kroeg, op verjaardagen. Ik zeg vaak, je bent 24 uur per dag 7 dagen in de week ambassadeur voor de bibliotheek. En dit is één manier. Dus aan alle nieuwe lezers van mijn blog, welkom ;-) en ik hoop op veel reacties.

resultaat gericht werken

Soms heb je van die weken waarin alles bij elkaar lijkt te komen, in positieve zin. Maandag hadden we een brainstorm over het digitale bibliotheekwerk, zie eerdere blog. Dat was al heel inspirerend. Op dinsdag had ik een gesprek over Biebsearch met Caroline Heijer en Annemarie van Essen, beide ook zeer vrolijk stemmende dames. Daar ligt een stevige ambitie om de bibliotheek op de kaart te zetten in onderwijsland. En een stevig geloof in eigen waarde, en in die van het product. Lekker!
En toen donderdag een vervolg trainingsdag over resultaat gericht werken. Iets waar we in Kennemerwaard de eerste stappen voor hebben gezet.

Lerend van reflectie
De vorige keer hadden we met elkaar (ca. 15-20 medewerkers) besproken hoe we tegen resultaat gericht werken aan kijken. Wat ik mooi vind is dat daar een beeld uit komt dat we het willen gebruiken om te leren. Niet om af te rekenen, nee, het is een middel om te leren, te groeien.

Stappenplan
Nu hebben we met elkaar een dag gepraat over hoe we het praktisch gaan aanpakken. Wat hebben we nodig aan vergaderstructuur, welke overleggen moeten er zijn om te zorgen dat mensen niet op een eilandje gaan zitten. Welke resultaten willen we bereiken en welke informatie heb je nodig om te kunnen meten of je je resultaten ook haalt. Welke vrijheid krijg je als het gaat om budgetten in tijd en in geld. Wat moet je gemeente weten en wat mogen je klanten verwachten? Allemaal over gesproken en iets over afgesproken.

Mindmap
Aan het eind van de dag hadden we een heel schema uitgewerkt, met, dat zal ik eerlijk toegeven, best wat hangen en wurgen van mijn kant. Ik voelde halverwege de middag echt een energydrain, maar doordat onze trainster van SLS ons liet staan kwam de energie terug. Slim van Jolanda!. Als ik het schema in mijn hoofd haal voor het komende half jaar dan ligt er echt een baaierd aan werk. En tegelijkertijd word ik er zo vrolijk van. Alles lijkt bij elkaar te komen, alles waar we de afgelopen twee jaar over hebben gesproken wat we willen gaan doen, wat we willen gaan bereiken. En dit is een prachtig vehikel, een mooi middel om met elkaar dat pad van vernieuwing, van keuzes maken op te gaan. Ook al wordt het een lastig jaar ivm bezuinigingen... KOM MAAR OP!

Snel leermoment

O heerlijkheid van in de praktijk brengen van theorie

Ik blogde al eerder deze avond over de brainstorm die we in Kennemerwaard hadden over de (digitale) toekomst van de bibliotheek. Wat ik in die blog niet meldde, wel als bijzonder confronterende conclusie trok na afloop van de dag, is hoe moeilijk het is om buiten je stenen, je vestigingen te denken. Ik had in het voorgesprek met Albert Boswijk zelf de vraag al opgeworpen om aan ons allemaal mee te geven. Wat nu als een akelige pyromaan in één nacht al onze vestigingen in de as legt... wat doen we dan? Wat als je alleen een aantal laptopjes over hebt, en de kwaliteiten van je mensen.... wat dan.

Los denken van de stenen valt echt niet mee
We komen heel goed tot het verbeteren van de dienstverlening in onze fysieke vestigingen. Iets verzinnen wat los staat van een vaste vestiging, dat komt niet spontaan naar boven. En tegelijkertijd denk ik dat daar een deel van onze toekomst ligt. Leesbevordering met ebooks, digitale prentenboeken, leesboeken etc etc op school, in de wijk, met persoonlijke begeleiding. Aandacht voor de klant.

In de praktijk
Vanmiddag ging ik met één van onze domeinspecialisten mee naar de directie van een schoolbestuur. Zij wilden graag met ons praten over de mogelijkheden van een Brede School met een eigen (buurt)bibliotheek er in. Ze wilden een aanpak voor de taalachterstand bij hun leerlingen en ze wilden ook de volwassenen in die wijk kunnen bedienen. Prachtig initiatief en heel fijn dat ze aan ons denken. Ze gaan nieuwbouwen en kunnen dan twee lokalen neerzetten die niet gebruikt gaan worden als leslokaal en die dan door ons gebruikt kunnen gaan worden als bibliotheek. En toen heb ik in mijn ogen (en ach.. ik steek maar even mijn eigen loftrompet ;-) iets dappers gedaan. Ik heb gezegd dat we 'de stenen' niet willen. Dat we heel graag met hen naar een oplossing willen zoeken, tegen betaling, voor de bestrijding van de taalachterstand van hun leerlingen. Dat we daar eerst maar eens klein mee moeten beginnen, met wellicht wel een kleine collectie, maar dat we vooral in moeten zetten op programma's, structureel aandacht voor lezen in de klas met ondersteuning door de bibliotheek. En dat we daar geen vaste vestiging voor nodig hebben. Zo!

Ze waren nog enthousiast ook, dus ik heb goede hoop dat we hier iets moois kunnen gaan doen.

(digitale) toekomst

Brainstorm
Angel on my chest blogde al over de brainstorm die Kennemerwaard met een aantal medewerkers met Albert Boswijk deed over waar de (digitale) toekomst ligt van de bibliotheek. In samenwerking met ProBiblio, dus ook Stefan de Bruin, Edo Postma en Frank Bergsma waren aanwezig.

Belevenissen
Eerst liet Albert ons nadenken over wat voor ons diepe betekenis was geweest in het leven. Dan liet hij ons nadenken over we mensen willen bereiken of 'beraken'. Om ons te leiden naar het proces van zingeving en betekenisgeving. Iets waar de onvolprezen Rob Bruijnzeels al jaren geleden met 'de bibliotheek anders bekeken' mee bezig was.

Segmentatie
Albert hield ons voor dat we goed moeten nadenken welke klanten we op welke manier willen helpen. Welke klanten willen we alles aanreiken, en bij welke klanten zetten we in op zelfredzaamheid. Eenheidsworst is dodelijk voor onze business. We roepen maatwerk, leveren dat maar zelden. Waarde-creatie: tijd en aandacht voor je klant en dat kan of met een spreekuur (vrije inloop) of op afspraak.... u wilt advies op maat, maakt u een afspraak en wij helpen u verder.

Portfolio van kwaliteiten
Ander idee: maak een portfolio van de kwaliteiten van je medewerkers. Wie weet er veel van reizen, wie veel van science fiction, wie van muziek etc etc. En zet dat op je website, durf daar mee te adverteren. Laat mensen naar jouw bibliotheek komen van heinde en ver... voor die ene medewerker die alles weet over hoe je een website op zet.

Welke contactmomenten
Ons huiswerk is om als een neutrale bezoeker te kijken hoe men de bibliotheek bezoekt, fysiek. En welke momenten daarin zouden we willen wijzigen. Daar moeten we dan actie op ondernemen, want daar liggen kansen om onze klanten beter te bedienen.



afbeelding van: treeofthegoldenlight.com




Online presence
Dat blijkt het lastigste stuk, hoe willen we onze webpresence hebben. En dan zijn we in heel veel zaken te snel geneigd om het naar landelijk niveau te willen trekken. Terwijl het ook hier om je lokale/regionale presence gaat. Ik heb er eerlijk gezegd ook nog niet een goed beeld bij. En toch... met kleine stapjes, zoals bijvoorbeeld het smoelenboek van onze medewerkers die met hun kwaliteiten benoemd staan op onze website. Dat zou al mooi zijn, als een paar van onze mensen daar mee zou durven te beginnen. Ik ga zelf het goede voorbeeld geven om met mijn blog op onze website te gaan staan. Volg de directeur.... straks ook op de website van Kennemerwaard

Het verhaal vertellen

vanmiddag in Utrecht gesproken met het bestuur van het Netwerk van Directeuren over de studiedagen in 2011. We willen voortborduren op het thema van 11 november dit jaar. Daar bespraken we onder begeleiding van de Argumentenfabriek de pro's en contra's van het verheffingsmodel en dat van de retail/winkelformule. Dat was een inspirerende dag en het leverde tegelijk het beeld op dat we als directeuren met elkaar niet goed weten waar het naar toe moet. We hebben het niet scherp op ons netvlies...

Dus willen we daar volgend jaar op door pakken, een dag over welke koers we moeten gaan varen, liefst ook met inbreng weer van de Argumentenfabriek. Omdat ons verhaal scherper moet. En dan willen we een aantal collega's ook laten oefenen op een echte wethouder en een door de wolgeverfde mediafiguur. Kun je dan ook je verhaal goed vertellen. Leren, leren, leren. Als wij het verhaal niet kunnen vertellen aan de politiek, aan de pers, dan kunnen we dat ook niet over brengen aan onze medewerkers.

Dus in het najaar gaan we er weer op door, dan wellicht een lobbyboodschap kunnen formuleren richting eventuele sponsoren. En welke gegevens heb je nodig om je verhaal te ondersteunen. Dus als NvD willen we met elkaar leren, en dat zal eng zijn. Want met je billen bloot ten opzichte van je collega's: waar we vaak elkaar aftroeven in welk succes we nu weer behaald hebben. Windowdressing.... Durven met elkaar te zeggen dat we het ook niet weten, of nog niet weten. Durven we dat echt te zeggen terwijl we met gemeenschapsgeld toch gewoon goede dingen doen? Kun je inspireren als je positief ingesteld bent, en op reis bent, maar nog niet weet waar je precies uit gaat komen? Struikelend over het smalle randje dat tussen de twee afgronden loopt....

je klein en groots voelen

Soms heb je van die weken, dagen achter elkaar dat je maar door haalt, door maalt. De dagen en weken rijgen zich aan één tot een brij waarin je van voren niet meer weet dat je van achteren leeft. Ik las de blog van Mark Deckers en kon me de somberheid zo voorstellen. Het is de tijd van het jaar, de blaadjes vallen en de agendablaadjes (al dan niet digitaal ;-) vullen zich tot de nok toe. Geen tijd om na te denken, om stilletjes voor je uit te staren en te bedenken wat je wilt... Ik voel me dan op zo'n moment ontzettend onmachtig, doe niet de dingen die ik zou willen doen, doe de dingen die ik vind dat ik moet doen (dat is niet altijd hetzelfde ;-) en voel me klein.

Vanavond was ik op een vrouwennetwerkavond, Women Link. Een afgeleide van WomenInc uit Amsterdam. Empowerment van vrouwen. Ik was er al eerder voor uitgenodigd en ik was er niet aan toegekomen. Geen tijd, geen prioriteit. En nu was het de vierde avond deze week dat ik dan niet thuis zou zijn. Ik had niet veel puf, maar ik had het toegezegd. Dus ging ik met mijn goede gedrag.

Een groep van ongeveer 15 vrouwen van diverse leeftijden, diverse komaf. Praten over hoe we kunnen zorgen dat meer vrouwen op de arbeidsmarkt zouden kunnen komen. Over wat we hebben besproken zal ik het verder niet hebben. Wat ik wil vertellen is waar ik zo blij (groots) van werd. Hier zaten allemaal krachtige vrouwen. Er zat een aantal vrouwen bij, die de groep Lélemam vormen. Zij zongen á capella prachtige wereldliederen. Ze zetten zich in voor Musicians without borders, die in oorlogsgebieden muziek gebruiken om mensen, kinderen met trauma's te helpen zich te verzoenen met elkaar. Prachtige vrouwen. Mooie vrouwen die op gaan in de muziek, die hun kwaliteit hebben gevonden. En waar ik van zat te genieten, en me klein bij voel.

En dan ga je aan het eind van de avond weg, en dan zegt één van die vrouwen met prachtige stem tegen mij: ik ga mijn kinderen vertellen over jou. Ik had in het voorstellingsrondje verteld dat ik al sinds mijn 8ste weet dat ik bibliothecaresse wilde worden, en dat dat gelukt is en nu directeur ben. Ik vind dat niet bijzonder, het hoort bij mij. Een ander die ik groots vind, vindt mij groots. En dat maakt mij dan weer klein en groots en blij, allemaal tegelijk.

Praten met de raad

Vanavond hadden we een informatieavond voor raads- en commissieleden van Alkmaar. De opkomst was groter dan verwacht. Er hadden zich van te voren 6 mensen op gegeven, het waren er uiteindelijk een kleine 10. Mooie opkomst, al waren niet alle partijen vertegenwoordigd.

Laaggeletterdheid
We begonnen met een presentatie over laaggeletterdheid, wat is het, wie betreft het en wat doet de bibliotheek er aan. Ik was blij verrast met de vragen die er kwamen. De raadsleden wisten al veel van de materie, en er was een goede inhoudelijke discussie over wat de rol van de bibliotheek is en wat hij zou kunnen zijn in de toekomst. Mooi vond ik de vraag van het D66 raadslid of wij als bibliotheek zouden kunnen nagaan wat nou de gevolgen zullen zijn van het beleid van de gemeente om inburgeraars te laten betalen voor hun NT2 cursus. Of dat in gebruik ook negatieve effecten heeft of niet. Dat zullen we dus ook gaan monitoren of dat zo is. Onze beleidsmedewerker hield een prima verhaal.

meerjarenbeleidsplan
Daarna hield ik zelf een verhaal over ons meerjarenbeleidplan. Waar is de bibliotheek voor, wat is onze missie en visie. Welke speerpunten kiezen we voor de komende jaren. Ook hier veel goede vragen. Over wat onze prioriteiten zijn, want daar hebben we als bibliotheek toch wel een beeld van? En wat willen we nou met onze vestigingen? Ik heb uit kunnen leggen dat de meerjarenbeleidsvisie ook een stuk is wat voor ons een richtlijn is van waaruit we werken, en dat het een uitnodiging is aan de raad om met ons in discussie te gaan over onze ambities.

begroting

Vervolgens kwam er natuurlijk de vraag hoe we al onze plannen gingen realiseren. De kans op extra geld was niet erg groot, en wat gingen we dan wel doen en wat niet. Of we niet een groot gat in de begroting hadden ten opzichte van onze ambities. Ik heb het anders geformuleerd vanavond maar ik ben een groot voorstander van grootse dromen en er voor gaan. En pragmaticus genoeg om te weten dat je dromen alleen kunt bereiken door er hard voor te werken. "Zonder strijd geen overwinning" zei het PvdA raadslid vanavond. TON kwam met de vraag of we niet efficienter met onze collectie konden om gaan. Want moesten we wel alles aanschaffen als we ook zoveel konden aanvragen. Ik kon uitleggen dat je als gemeente met je dienstverlening de eerste basisbehoeften van je gebruikers moet kunnen opvangen en dat het niet aangaat om daarbij op je 'buren' te gaan leunen. Dat werd dan ook wel weer met instemming begroet.

de leukste vraag
De leukste vraag van de avond ging over mijn salaris, van OPA. Of ik boven de Balkenende norm zat? Daar heb ik heel erg smakelijk om gelachen. Nou nee, echt niet! En ik geloof dat ik ook niet zou willen. Als ik nou een beeld probeer te hebben van wat Balkenende en nu Rutte allemaal aan werk verzet, en wat daar voor salaris aan vast zit..... ik geloof dat het dan heel goed is dat mijn salaris ver onder zit. Want ik zou al dat werk niet willen doen... en dan heb ik dus toch niet zo'n drukke baan ;-) (zie vorige blog)
En even voor de duidelijkheid: ik vond dat een goede vraag, je kunt er als instelling die met publiek geld maar beter transparant over zijn.

Een goed verstaander

Personeelsbijeenkomst
Vanochtend hadden we onze halfjaarlijkse personeelsbijeenkomst. Dit keer hadden we vooral een verhaal over nieuwe ontwikkelingen. Bertil Voogd van bibliotheek.nl kwam iets vertellen over wat er allemaal op ons af gaat komen. Kennemerwaard is één van de bibliotheken die ingeloot zijn om over te gaan op de landelijke infrastructuur. Er kwamen veel afkortingen voorbij: CRM, DCR, WLWI etc etc. Er werden gelukkig een aantal slimme vragen gesteld waarbij een paar van onze medewerkers in de smiezen hadden wat er allemaal voor implicaties aan vast zitten.

cWise
Daarna gaf onze ICT beleidsmedewerker een korte uitleg over cWise. De uitleg was prima, maar persoonlijk was ik licht teleurgesteld over wat er allemaal niet kan in cWise. Ik had gevoel dat ik had toen ik een nieuwe laptop kocht, zodra je de deur uit loopt is hij al verouderd ;-) Dat gevoel heb ik met cWise op een aantal fronten ook. Het wordt ronkend voorgereden als een prachtige Mercedes, maar er blijken geen achterbanken in te zitten. Je kunt geen links leggen met bv Hyves of Facebook of op andere manieren met het web. Alleen binnen de veilige omgeving van BICAT kun je interactief bezig. Leuk, maar we willen zo graag contact met ook ander gebruikers dan degene die we nu al kennen. Frappé toujours!

23 dingen
Daarna gaven twee medewerkers uit de vierde groep 23 dingers een korte presentatie over wat er zo leuk is aan 23 dingen. Wat ze allemaal leren, hoe lastig het soms wel is. Eén wist te melden dat de cursus bij haar thuis vooral werd gezien als een cursus 'Hoe word ik computer verslaafd'. Erg grappig. Maar waar wel uit bleek dat deze medewerker er heel veel uren thuis in stopt om dingen uit te zoeken, ze onder de knie te krijgen. En dat is mooi om te zien dat een medewerker bereid is om er tijd van zichzelf in te stoppen, om in zichzelf te investeren.

Een verkeerd woord?
En toen sloot ik af. Ik dacht nog even een extra aanmoediging te doen aan de medewerkers om zich vooral volgend jaar aan te melden voor 23 dingen. Dat het veel tijd kost, maar aangezien ik hem zelf ook heb afgerond, en ik naar mijn idee toch heus de drukste baan heb ;-), iedereen in staat zou moeten zijn om 23 dingen te doen. Kreeg ik aan het eind van de middag een mail van een medewerker. Deze opmerking was in het verkeerde keelgat geschoten, alsof niet iedereen heel erg hard werkte! Dus heb ik de telefoon gegrepen en de medewerker gebeld. Want natuurlijk weet ik dat iedereen in onze organisatie heel erg hard werkt, parttimers en fulltimers. Wat ik bedoelde te zeggen was dat ongeacht hoe veel en en hoe hard je werkt, je af en toe tijd vrij moet maken om in jezelf te investeren, om bij te blijven. Dat dat gedeeltelijk in de baas zijn tijd kan, maar ook in de eigen tijd moet. En daar waren de medewerker en ik het met elkaar over eens.
En dan blijkt maar weer, dat communicatie soms heel lastig is, dat je woorden verkeerd begrepen kunnen worden en dat het mooi is als medewerkers zich zo betrokken voelen dat ze aan de bel trekken om aan te geven waar ze mee zitten.

EBLIDA

Ik zit momenteel in London met het bestuur van de EBLIDA. EBLIDA is de lobbyclub voor bibliotheken op europees niveau. Met in het bestuur bestaat uit ca 9-10 personen van vooral west-europese landen. Wat me opvalt tijdens de discussie is dat er toch veel verschil zit in hoe dingen in verschillende landen. We praten bijvoorbeeld over leenrecht en de beschikbaarheid van informatie. Juist in deze tijd van digitalizering is het vreselijk belangrijk om te zorgen dat de vrije toegang tot informatie gewaarborgd blijft en niet alleen voor de happy few. Zoals een van de bestuursleden zei: "We have only one chance to get it right to make sure that a load of information, culture and education is not lost for whole lot of citizens of our countries".

Machtige lobbymachines
Als je bekijkt met wie je samen, of beter gezegd tegen wie je moet lobbyen zakt je af en toe de moed in de schoenen. Hele clubs van uitgevers, makers van informatie, schrijvers, journalisten etc ec die een profesionneel lobby-apparaat hebben die wekelijks in de veelgenoemde wandelgangen van Brussel rondhangen om de belangen van de rechthebbenden goed te benadrukken. Zij willen alles zoveel mogelijk dicht timmeren en willen overal geld voor zien. Bibliotheken ontzeggen de rechthebbenden hun recht niet, maar vinden wel dat er naar redelijkheid moet worden gekeken, en dat je het recht van de burger op vrije toegang tot informatie moet waarborgen zonder dat de gemeenschap hier voor enorm moet 'bloeden'. Af en toe bekruipt je een Calimerogevoel, EBLIDA met 2 man personeel, locatie Den Haag met zoveel werk te doen en zo weinig tijd.

Vier je successen
En toch zien we dat we de afgelopen jaren telkens kleine stapjes voorwaarts maken. De europese commissie nodigt bij belangrijke items EBLIDA wel standaard uit, omdat ze ons zien als de spreekbuis voor de bibliotheken van Europa. En men is op een aantal fronten zeker gevoelig voor de vrije beschikbaarheid van informatie. Al merk je ook daar dat het soms praten is met, even kort door de bocht geformuleerd, de blanke wel opgeleide elite die denkt dat op internet alles te vinden is en bibliotheken een uitstervend instituut is. Dus het feit dat we gehoord worden, bijvoorbeeld ten aanzien van de Google-settlement, is absoluut waardevol.

Nationaal volgt Europa
Mij wordt wel eens gevraagd waar het nou allemaal goed voor is, die vergaderingen op Europees niveau (los van het feit dat sommige mensen denken dat het snoepreisjes zijn ;-)Wat veel mensen vergeten is dat wat er op Europees niveau aan wetgeving wordt bedacht dat dat op nationaal niveau effect heeft en nagevolgd moet worden. Zoals de Engelse collega zei: 'We have onnly one chance to get it right".

Diefstal

Diefstal
Ik ben inmiddels een meer dan een week thuis en heb me weer een beetje genesteld. Bijgekomen van de naweeen van de inbraak die bij ons thuis was uitgevoerd en waarbij onzer beider laptops waren gestolen. Dan merk je pas hoe afhankelijk je van je computer bent. Ik had nog wel wat backups gemaakt, van foto's overigens alleen; niet van bestanden, op een externe harde schijf. Mijn lief had dat niet gedaan en die mist dus heel veel. Dat maakt je zo boos, naast het gevoel van onveiligheid, aanranding haast van je thuis. Iemand heeft aan je spullen gezeten en heeft een stuk van je verleden meegenomen. De herinneringen zitten in je hoofd en je hart, en toch heb je daar ook graag de beelden bij.

Backup
Het maken van een backup is dus hardstikke belangrijk, dus dat doe ik dan nu maar weer trouwer dan daar voor. En gelukkig vinden we inmiddels wel het een en ander aan bestanden en foto's weer op usb-sticks her en der in tassen, op kantoor en in de mail. Dus de lappendeken van onze geschiedenis wordt als een quilt waar wel wat verstelwerk op te zien valt, en waar helaas door de motten (lees dieven) een gat in is gemaakt.

Back on the track
Nu het normale werkritme er ook weer in begint te komen zal ik ook weer proberen wat trouwer te bloggen. Ik heb natuurlijk nog wel wat leuke verhalen over Spanje en de bibliotheken die we daar hebben bezocht, in aanvulling op de blogs die ik er al eerder over heb geschreven. En verder over alles wat er maar zo voorbij komt.

Spaans bibliotheekwerk

Ik had niet een echt goed beeld van het Spaanse bibliotheekwerk, hoewel ik wel af en toe Spaanse collega´s spreek via de EBLIDA. Ik weet dat ze een flink aantal jaren onder de dictatuur van Franco hebben gezeten en dus de vrijheid van informatiegaring bijzonder hoog in het vaandel hebben. Verder dat cultuur zoals in zoveel landen bij economisch slechte tijden het eerst de klappen krijgt. Nu ben ik met mijn lief een maand aan het toeren door Valencia en Andalusie en straks nog langs Toledo, en ach... het bloed kruipt waar het niet gaan kan, als je oog er op valt loop je als hij open is toch ook even de openbare bibliotheek in. Ik twitterde al eerder over de goede openingstijden van de bibliotheek in Ecija, een kleine plaats van 40.000 inwoners die meer dan 40 uur in de week open waren. Wel met een siesta er in natuurlijk ;-)

Cordoba
Nu zijn we in Cordoba en omdat mijn lief nog wat moet checken op zijn gmail, zet ik mij even snel aan een blog, hier in de openbare bibliotheek van Cordoba. Plaats van ca. 350.000 inwoners, en natuurlijk erg toeristisch in trek met zijn prachtige Mezquita, die we zo gaan bekijken. En voor de rest een prachtige oude joodse wijk en ook de wijk San Andres en San Basilio zijn de moeite waard, iets weg uit het toeristische geroezemoes.

VWO
Vergelijkend warenonderzoek, met een Nederlandse bibliotheek: in totaal heb ik hier maar 3 internet-pc kunnen ontdekken, dat is echt veel te mager. Hoewel, wij staan hier nu al een kwartier en ze zijn wel allemaal bezet, maar ik voel niemand in mijn nek hijgen...
Binnenkomst door een lange gang, met vitrines met aanwinsten, dan langs een klein hokje waarin de concierge zit, dan een trap op, monumentaal van aanblik met de bordjes administratie en directie, de rest moet je maar gokken (of durven) als bezoeker. Openingstijden helemaal dik in orde: alle werkdagen van 9 tot 9, zonder siesta, en op zaterdag van 9 tot 14.00 uur. Dat vind ik echt prima. Collectie zoals in veel Spaanse bibliotheken, vooral gericht op de studie, romans zijn er natuurlijk wel, maar het is allemaal niet zo aanlokkelijk ten toon gesteld als wij inmiddels mee verwend zijn geraakt. Personeel wel hulpvaardig, maar hier nog geen engelssprekende dame of heer aan de balie getroffen. Hoe zou dat bij ons aan de balie gaan? Ik geloof wel iets beter, al denk ik niet dat alle collega´s even bedreven zijn in het Engels.

snijden in eigen vlees

Vanochtend had ik op de valreep voordat ik van een maand welverdiende rust ga genieten met mijn lief een brainstormsessie met ons personeel over waar we kunnen bezuinigen. Omdat we weten dat we moeten gaan bezuinigen, betrek ik liever gelijk onze medewerkers er bij. En het was een leuke bijeenkomst. De uitdaging was om of met bezuinigingen te komen, of met inkomstenstijging.
Er zaten een aantal zaken bij waarvan ik denk dat we met een voorinvestering weer geld terug kunnen winnen, zoals op energiezuinige lampen en apparatuur, bewust met energie om gaan, al dan niet met bewegingsmelders in kantoren gaan werken e.d. Allemaal heel goed.
Geld gaan vragen aan scholen, instellingen voor onze dienstverlening, grappig genoeg heb ik niet voorbij horen komen dat onze abonnementen om hoog moeten. Wel dat we mailservice moesten gaan invoeren als melding aan klanten dat hun leentermijn bijna verlopen is en dat ze dus moeten verlengen of terug brengen.

In eigen vlees snijden
Het moelijkste blijft toch wel om naar jezelf te kijken. Er kwamen allerlei suggesties die vooral betrekking hadden op onze service. Zoals gratis reserveren binnen Kennemerwaard, gratis dvd's, gratis wc gebruik, allemaal afschaffen. Tja, een service die je eenmaal hebt afgesproken te verlenen, om die terug te draaien is natuurlijk wel heel erg lastig. We gaan alles natuurlijk goed tegen het licht houden, maar ik moet zeggen dat ik me niet helemaal aan de indruk kon onttrekken dat een aantal van de suggesties ook ingegeven waren door het werk dat er aan vast zit, meestal overigens tijdens openingsuren, dan dat er een besef achter zat van serviceverlening aan de klant.

In eigen vlees snijden II
Waar ik blij verrast door was, was een aantal medewerkers die vond dat er kritisch naar de bezetting tijdens openingsuren moest worden gekeken, en naar welk niveau medewerkers daar dan moet zitten. Mensen die er dus zelf zitten. Iemand die wilde kijken naar het proces van het inwerken van materialen, die daar zelf bij betrokken was, naar de manier waarop wij collectioneren. Over je eigen schaduw heen kijken.
Dat vond ik erg mooi om te horen, want dat betekent dat we daarmee ook moeilijke punten, heilige huisjes ter discussie kunnen stellen.

Ultieme oplossing
De ultieme oplossing kwam tussen de regels door, zet de kalkoen op het menu voor kerst, beter gezegd en vertaald: ontsla de directeur! Om mijn medewerkers alvast te laten wennen hoe dat is zonder directeur trek ik mij nu terug voor een maand... veel plezier allen en smakelijk eten.

hoe verbeter je je dienstverlening

Was ik net van plan om vanavond lui op de bank te gaan zitten, als een echte Sylvie die haar Rafael net heeft gevoed en gelaafd, voel ik me nu toch getriggerd om Mark Deckers ter wille te zijn na zo'n aanmoediging. A girl's got to do what she's got to do' ;-)
Dus toch maar achter de laptop en er een blog uitgooien

Bibliotheekblad
werd ik vanochtend gebeld door Bibliotheekblad met een aantal vragen over hoe wij omgaan met verbeteringen, hoe wij omgaan met resultaten van ons BiebPanel, een online klantenpanel, en de resultaten van vragen aan ons personeel. Dat er namelijk nogal wat verschil in perceptie zit tussen wat de klant belangrijk vindt, en wat de medewerkers denken dat de klant belangrijk vindt. En dat er zelfs nog verschil zit tussen wat de front-office medewerker belangrijk vindt en de back-office medewerker.

Verbetering
Zonder alle ins- en outs van het interview weg te geven, leest allen het Bibliotheekblad zat ik later nog eens na te denken hoe dat dan gaat als je verbeteringen wilt door voeren. Ik zeg altijd dat je met elkaar het gesprek aan moet willen gaan, heb ik van mijn 'Rafael' geleerd.

Dus met elkaar doorspreken wat de onderzoeksresultaten zijn, en wat die voor je betekenen. Dat kost tijd en aandacht, en het vermogen om als medewerker, ongeacht je rang in de organisatie je geest open te zetten voor andere denkbeelden.

Onzekerheid vs leiderschap en richting
En daar sta je dan als directeur, uit te leggen hoe jij denkt dat de wereld er uit ziet. Eerlijk gezegd weet ik dat heel vaak niet. We hebben net een prachtig beleidsplan geschreven, ik ben er heel trots op. Bij de presentaties ervan voor onze medewerkers breng ik, hoop ik vol vuur, de boodschap over. En tegelijkertijd denk ik, een beleidsplan voor 4 jaar???!!! Kom op zeg, dat weet toch geen mens? En dus slaat dan bijna de onzekerheid toe.
Het is niet een verlammende onzekerheid, het is een weten dat de wereld zich per stap aan je openbaart. Soms kun je net voor je kijken, een paar stappen, soms heb je het idee dat de vallei van mogelijkheden zich aan je voeten uitspreidt... en blijkt er een enorm rotsblok voor je voeten te liggen waar je bijkans over struikelt.

Chaos
Wat ik maar wil zeggen, het gaat er om met elkaar in gesprek te blijven: wat gebeurt er om ons heen. Waar willen wij naar toe, waar zit de toegevoegde waarde van de bibliotheek, wat kunnen wij daar als medewerkers in betekenen. Durven we vragen aan ons zelf te stellen, durven we onzeker te zijn over of we wel het juiste doen zonder dat het ons verlamt, durven we chaos toe te laten in de wetenschap dat uit chaos nieuwe werelden ontstaan. Dat vraagt moed en zelfkennis, van ons allemaal. Dan voel ik me af en toe net een generaal voor de troepen die zegt dat we gaan aanvallen, en dan hoop ik maar dat mijn collega's en medewerkers het gevoel hebben dat zij niet als kanonnenvlees naar voren worden gestuurd, maar dat ik naast ze sta en in veel gevallen voor ze sta omdat ik geloof in de bibliotheek en onze mensen.

Welk niveau medewerkers moeten wij hebben?

Gisteren tweette ik naar aanleiding van het congres "Dutch Nordic Dialogue", waar een Finse collega vertelde dat ze er naar streven ca. 45% van hun personeel academisch opgeleid te laten zijn. Nu lijkt dat een hoog getal, tegelijkertijd is bibliothecaris in een flink aantal landen een studie die je aan de universtiteit volgt. Iets wat bij ons niet het geval is, je kunt wel bibliotheekwetenschappen studeren, maar het is bij ons volgens mij meer een bijvak, en onze IDM is de natuurlijke voeder van de bibliotheken. Waarbij de meeste studenten niet kiezen voor de openbare bibliotheek.

Overpeinzing
Ik zat in die zaal te overpeizen of het zo is dat we ons werk interessanter, beter kunnen maken als we meer academici aantrekken, dat je dan 'van zelf' anders beschouwd wordt door je publiek en zelf ook anders naar je werk gaat kijken. Of dat de academici gillend gek worden omdat het werk onvoldoende uitdaging biedt en ze jammerlijk het pand verlaten.

Nu heb ik daar het antwoord niet zo maar op. En toch dacht ik bij mij zelf: we zouden meer onderzoek naar onze maatschappelijke effecten moeten doen, meer onderzoek doen naar onze producten, naar het gedrag van onze klanten en potentiele klanten.

Leesbevordering
Als ik bijvoorbeeld denk aan al die leesbevorderingsprogramma's die wij draaien voor scholen, dan hebben wij daarbij nooit wetenschappelijk onderzocht dan wel onderbouwd of die programma's ook daadwerkelijk het leesplezier bevorderen, of we effectief zijn. Hoe het nu gaat, hoe het beter kan. En ik weet best dat het bevorderen van lezen aan meer zaken ligt dan alleen aan wat je er als bibliotheek in ondersteunende sfeer aan doet, dat het van de leerkracht af hangt, van de thuissituatie etc etc. Tegelijkertijd denk ik dat we op een flink aantal fronten betere producten, beter diensten zouden kunnen afleveren als we het effect van wat we doen in maatschappelijk rendement meer zouden meten. Het zou mooi zijn als elke bibliotheek in Nederland minimaal één academicus in huis zou hebben die zou worden ingezet om op bepaalde fronten onderzoek te doen naar wat het effect is van wat wij leveren op de maatschappij om ons heen. Kwalitatief en kwantitatief onderzoek. En daarmee kunnen we onze dienstverlening op een hoger plan brengen, en kunnen we beter naar de politiek onderbouwen waarom wij nodig zijn voor deze maatschappij.

bezuinigingen en leerproces

Vorige week was ik met een collega op bezoek bij een van onze wethouders. Vroeger, toen ik nog jong en onbezonnen was LOL, werd ik heel erg boos als men op de bibliotheek wilde bezuinigen. Ik voelde dat als een persoonlijke nederlaag, heb wel eens totaal gefrustreerd met tranen in de ogen op de publieke tribune gezeten als er in 'mijn' bibliotheekbudget werd gesneden.

Afstand tot het spel en de knikkers
Nu merkte ik tijdens dit gesprek dat ik heel rustig met de wethouder over de regels van het spel kon praten. We willen samen met de gemeente op trekken om tot een gezamenlijke oplossing te komen waarbij de functie van de bibliotheek in de samenleving over eind blijft. En de wethouder onderschreef dat hij de functie van de bibliotheek belangrijk vindt voor de burgers van zijn gemeente. Ik merkte dat ik op een bepaalde manier enorm veel plezier aan dit gesprek beleefde. Het is het spel waarbij je met passie het belang van de bibliotheek over het voetlicht brengt, waarbij je je verantwoordelijkheid neemt als bibliotheek en je ook de gemeente/wethouder op zijn verantwoordelijkheid kunt wijzen. En dat vond ik mooi. Want dat betekent hopelijk dat we straks in staat zijn rationele beslissingen te maken, gegrond op de emotionele waarde die de bibliotheek voor mij heeft.

Leren, Ervaren, Ontmoeten, Innoveren of Mystery shoppers

Had ik vorig blog gezegd dat ik nog wel op de vier items Leren, Ervaren, Ontmoeten, Innoveren terug zou komen. Doe ik dat lekker niet. Heb ik even niet zo'n zin in, en volgens mij hebben andere mensen het al tien keer beter dan ik kan gezegd...

Was ik vanochtend bij een collega op bezoek, die net directeur is geworden bij een buurbibliotheek. Dat was een leuke hernieuwde kennismaking, want in een vorige baan in dezelfde provincie gewerkt en dan kom je elkaar wel eens tegen. Hij had een leuk praktijkvoorbeeld van hoe hij in zijn vorige baan met mystery shoppers om ging. Wij zijn in Kennemerwaard bezig met het invoeren van resultaat gericht werken. Met name voor de publieksdiensten gaat het dan om sturen op gedrag, wat vinden wij met z'n allen nou belangrijk dat de medewerkers uitstralen. Klantvriendelijkheid, opkijken en oogcontact maken als iemand binnen komt, actief rondlopen etc. Hij had in zijn vorige baan mystery shoppers in gezet om hier op te letten in hun vestigingen. En dan werden de rapporten besproken in de werkoverleggen en teamoverleggen. Lijkt me dus een heel goed idee, en ga ik zeker hier intern voorstellen.

bibliotheek van de toekomst

Op vrijdagochtend bij Ticer kwam Nico Verplancke, ter vervanging van Wim de Waele, iets vertellen over de bibliotheek van de toekomst. Nico is van het IBBT, die onder andere samen met de bibliotheek van Gent een nieuw gebouw neer gaan zetten in een bocht van de Waalse Krook, vlakbij de binnenstad.
Volgens Nico is de bibliotheek van de toekomst een plek waar ideeen worden uitgewisseld. Het is niet zo maar een plek, het gaat om de omgeving waar mee je context geeft. Nou heb ik dat al eerder gehoord en blijft het voor mij vaak ook wel hangen in ideeen, maar hoe gaat dat er nou precies uitzien. Hoe moet ik die context nou zien. Hij kwam met een aantal boeiende voorbeelden, bijvoorbeeld de openbare bibliotheek van Aarhus die heel erg experimenteren met het toevoegen van geluidsfragmenten aan boeken, touch tafels hebben waarmee kinderen op een interactieve wijze meegenomen worden de bibliotheek in. Ook kwam hij met een geweldig filmpje over een zesde zintuig, wat je in de toekomst zou kunnen ontwikkelen. Ik zie dat maar als de context waarover ik het net al had.



Rethink the library
Volgens Nico gaat het er om in de bibliotheek van de toekomst om tegemoet te komen aan vier zaken:
1. Leren
2. Ervaring
3. Ontmoeting
4. Innoveren

Als je op deze vier onderdelen bezig bent met je publiek dan zul je belangrijk blijven. Ik zal er in een volgend blog op terug komen, hoe ik denk dat we dat zouden kunnen doen, niet dat ik de wijsheid in pacht heb, maar mijn ideeen daarover.

augmented reality

Nog maar een update over wat er in Ticer 2010 summerschool voorbij is gekomen aan wijsheden.
WIFI

Tito Sierra, hoofd ontwikkeling digitale bibliotheek van de North Carolina State University, hield een verhaal over hoe zij interactief met hun klanten omgaan. Hij begon met wifi aan te prijzen. Als je geen wifi in je bibliotheek hebt, dan tel je niet mee. Het hebben van wifi in je gebouw doet het gebruik van het gebouw enorm toe nemen. Nou worstelen wij in Kennemerwaard al een tijdje met wifi, het staat hoog op ons verlanglijstje. En tegelijkertijd hebben we het nog niet geregeld. Ik ben een echt 'techniek moet het gewoon doen, en niet te moeilijk, plug and play'type (hoewel ik soms ook nog wel een handleiding wil openslaan als ik het echt niet snap;-), ik begrijp niet waarom wij het niet werkend krijgen. Ik krijg te horen dat het met beveiliging te maken heeft, met bereik etc. etc. Vooralsnog heb ik wel begrepen dat de oplossing die onze eigen ICT jongens hebben bedacht het niet doet, en dat de oplossing van de marktpartij veeeuuuls te duur is. Dus helaas nog geen wifi bij ons...

augmented reality
Ik moet eerlijk bekennen dat ik er wel eens van had gehoord, maar geen idee had wat het nou precies is. Tijdens de lezing van Tito kreeg ik er wel een beeld bij, en ook allerlei ideeen voor toepassingen. Sierra begon met een verhaal over Foursquare en over Gowalla. Beiden een hulpmiddel om via je GPS coordinaten op sociale media andere mensen te laten weten waar je bent. Dat dat hardstikke leuk kan zijn geloof ik gelijk, tegelijkertijd geef je een hoop privacy op. De CEO van Google, Eric Schmidt waarschuwt ook al voor de persoonlijke informatie die mensen op het internet zetten, juist ook via sociale media, hun privacy schendt.

Dus ik zoek naar wat onschuldiger toepassingen. Op dit moment ligt er bij ons in de bibliotheek de prachtige literaire fietsroute over de Omringdijk. Het zou geweldig zijn als we deze route digitaal beschikbaar kunnen maken, en op leuken met extra informatie die op je mobiel verschijnt, of met kleine toneelstukjes die via YouTube te zien zijn en die een speciale gebeurtenis na spelen. Er zijn nogal wat koppen ingeslagen hier met die West-Friesen ;-) Dus ik ga de collega's van Kunst en Cultuur Noord-Holland mailen...

Learn by doing
En als laatste deed Sierra een oproep die mij uit het hart gegrepen is. Doordat in de nabije en al lopende toekomst je links en rechts voorbij wordt gestreefd is het ontzettend belangrijk om flexibel in te kunnen spelen op alle technologische ontwikkelingen. Een kwaliteit om na te streven. En dus moet je al doende leren. Niet eindeloos projectplannen schrijven, een A4-tje moet genoeg zijn als je dan toch nog wat op papier wilt zetten. En voor de rest... GEWOON DOEN

bezuinigingen

Ik werd net gebeld door een verslaggeefster van Trouw. Of in onze bibliotheek ook bezuinigingen gaan plaatsvinden. Officieel weet ik nog van niets, onze drie gemeenten meldden ons alleen mondeling dat ze van plan zijn om op ons te bezuinigen. Er wordt gesproken over bezuinigingen van 5 tot 10 %. Vervolgens werd mij gevraagd wat we dan minder gingen doen: minder open, minder activiteiten, minder boeken? Ik heb uitgelegd dat wij gaan voor sterke vestigingen, geen winkels die niet of nauwelijks open zijn en waar de klant niet kan vinden wat hij zoekt. Dus dat zou kunnen betekenen dat er vestigingen gaan sluiten, en we gaan kijken of we een kleiner servicepunt voor doelgroepen ergens bij in kunnen huisvesten.

"Heilig verklaring" vestiging
Vervolgens kreeg ik de vraag of men dan een reportage kon maken van die betreffende vestiging. Dat heb ik afgewezen. Officieel weten wij nog van niks, en als ik ga noemen welke vestiging er gesloten gaat worden, loop ik het risicio dat de lokale bevolking zoveel protest aantekent dat deze vestiging heilig verklaard gaat worden. Dat wil ik niet, want dan kun je tot in lengte van dagen niets meer met die vestiging doen. Je krijgt er negen van de tien keer geen geld bij, je moet met minder hetzelfde aantal vestigingen in de lucht houden en resultaat is vaak dat je dan twee keer niks hebt (of in het geval van deze gemeente drie keer niks ;-. Uiteindelijk loopt je publiek dan toch weg, krijg jij het op je brood want je zou toch voor meer leden zorgen e.d. Of het pad om te kiezen voor sterke vestigingen en voor servicepunten gericht op doelgroepen de juiste is weet ik ook niet, ik denk dat het meer levensvatbaar is dan alles maar een beetje minder.

piramide van Maslow voor de bibliotheekgebruikers

Als tweede spreker op de donderdag van de summerschool van de Universiteit van Tilburg of digitale bibliotheken sprak Adam Blackwood, E-adviser Teaching % Learning bij de University of Kent. Hij begon zijn verhaal erg grappig door 2 android phones omhoog te houden en vervolgens alle 'ouderwetse' apparatuur omhoog te houden die in die telefoon verwerkt zat. Een fototoestel, een opnameapparaatje, een rekenmachine, een projector, een boek, een walkman en nog wat meer. De tafel lag vol.
Zijn presentatie was op een aantal fronten wat rommelig, van de hak op de tak, tegelijkertijd heel interactief want de toehoorders konden zelf aangeven welk onderdeel van zijn presentatie, die hij in een soort animatiefilmpje met Lego had gevat, zou worden behandeld.

de behoeftepiramide
Hij sprak vervolgens over waar je als bibliotheek op het web aan zou moeten voldoen in het aanspreken van je klanten, als je mee wilt tellen in hun netwerk.
De piramide bestaat uit vijf behoeften, oplopend in volgorde van basis tot dan doe je echt mee ;-) als je dat voor je klanten weet te regelen. Jullie moeten me maar vergeven dat ik het niet in een priamide heb getekend, daar mis ik nu de puf voor om dat uit te priegelen.
komen ze:
5. zelf realisatie: dwz dat je de technologie begrijpt, dat je aan e-learning doet, second life e.d.
4. erkenning: hoeveel vrienden heb je op de sociale media, hoeveel volgers op Twitter, heb je het laatste model van de mobiele telefoon
3. relaties: zit je op Twitter en op Facebook, chat je met klanten
2. communicatie comfort: heb je je inernet goed beveiligd, hoe zit het met de digitale omgeving, is er goed toegang tot e-mail en hoe werkt de webbrowser
1. verbinding: is er stroom, kun je wireless in je bibliotheek, hoe zit het met de internetverbinding, is die snel genoeg?

Blackwood stelt dat als je aan al deze voorwaarden voldoet dat je dan mee telt op het web. Dus daar ligt nog een wereld te winnen op een flink aantal fronten.
Wat ik in ieder geval wel grappig vond was dat hij gebruik maakte van de piramide van Maslow, deze hebben wij als inspiratie gebruikt voor hoe wij tegen onze eigen dienstverlening aan kijken. Waar ligt de maatschappelijke relevantie van de bibliotheek.

Wij hanteren deze piramide om onze dienstverlening verder aan te scherpen op maatschappelijke impact. Waar doen we het allemaal voor, en kunnen we ook een focus kiezen. Wij in Kennemerwaard hebben er voor gekozen om ons de komende vier jaar vooral te richten op klanten die de bibliotheek nodig hebben om zich te kunnen handhaven in deze maatschappij, dus op het gebied van laaggeletterdheid en mediawijsheid, en op bijdragen. Dat zit erg op het gebied van co-creatie met je klanten, hoe zorg je dat je klanten hun kennis aan die van jou willen koppelen. En dat gaan we dus onder andere doen door ons op het gebied van de sociale media te begeven. Dat zal wel struikelend worden ;-) we gaan het doen!

Bluetooth
Hij kwam overigens ook met het idee om veel meer te doen met Bluetooth. De enige bibliotheek die daar nu iets mee doet is DOK. Volgens Blackwood is er veel meer mee te doen, het verzenden van kleine welkomsberichten, van informatie op maat, kleine tips van wat er te doen is etc.

Verder had hij nog een geweldig cool filmpje waar de bibliotheek als de place to be wordt neergezet.

Terug naar school

Vorige week donderdag en vrijdag heb ik twee dagen weer in de collegebanken gezeten. Tussen heel veel univerisiteits- en instituutsbibliothecarissen, uit buiten- en binnenland. De openbare collega's schitterden door afwezigheid, terwijl er met name op donderdag wel veel interessants te horen en zien viel. Thema was digitale bibliotheken, wat kun je doen op web 2.0 en wat zou je strategie moeten zijn.

PEW Internet project
het begon met een lezing van Kristen Purcell, over hoe de groei van mobiel breedband en mobiele telefoons bijdraagt aan de democratisering van informatie, van netwerken. Al blijft er nog steeds een verschil tussen hogere en lagere inkomensgroepen, en ook verschil in internet gebruik tussen blanke amerikanen, hispano's en afro-americans, blijkt dat bijna iedereen een mobiel heeft, en ook steeds meer mensen hun mobiel gebruiken om toegang tot internet te zoeken. PEW doet al jaren onderzoek, ook onder jongeren. Dan blijkt dat jongeren sociale media steeds minder gebruiken voor het uitwisselen van persoonlijke informatie. De resultaten van het hele onderzoek vind je hier
Het blijkt dat jongeren nog wel steeds graag filmpjes en foto's met elkaar uitwisselen via internet, maar bloggen en twitteren is volstrekt niet interessant. Daar en tegen vond ik het wel opvallend dat 40% van de Amerikanen RSS feeds gebruikt om op de hoogte te blijven van nieuws op hun favoriete sites. interessant spul

bibliotheek als knooppunt
ze gaf vervolgens een heleboel aanbevelingen hoe wij als bibliotheek onze rol als spin in het web op het web (weer) op kunnen eisen. Ik deel haar ideeen met jullie: Speel je rol vanuit je kracht, verwijs door, wees de expert, het filter, de aanprijzer, een facilitator. Wees je er van bewust dat je publiek groter is dan waar je mee dealt, je gebruikers hebben een eigen netwerk dat ze ten goede en ten kwade voor je in kunnen zetten. realsieer je dat je informatie organisch is: het wordt gebruikt, aangepast, ze interpreteren en hergebruiken dat wat jij beschikbaar stelt of meldt.
Kijk of je zelf een community kunt bouwen, laat mensen op facebook vriend van je worden. Gebruik twitter, laat alle medewerkers twitteren vanuit een persoonlijke account, vanuit hun persoonlijke interesses. Vraagteken daarbij is natuurlijk hoe je omgaat met de 24 uurs economie ten opzichte van onze werktijden. Vraag je klanten omfeedback en reageer op de feedback, dus handel er naar en geef antwoord aan je klanten. Maak informatieuitwisseling mogelijk, maak interactie mogelijk en personalisering van je materiaal.

Als graadmeter, de medewerkers van PEW internet project besteden ongeveer 50% van hun tijd aan het communiceren via sociale media.

Het is allemaal op verschillende vlakken wel vaker gezegd, en toch was dit weer een mooie bevestiging dat we als bibliotheken op een andere manier met onze klanten contact moeten gaan zoeken. Ik zal de komende dagen nog wat vaker vertellen en reflecteren op wat ik in Tilburg heb gehoord.

twitteren

In de Volkskrant van 8 juli een artikel over sociale media, over twitteren in de werksfeer. Bedrijven met een webcareteam, die internet af speuren in de sociale media of de naam van hun bedrijf wordt genoemd. En daar reageren ze dan op om klanten te helpen. In het artikel ook heel duidelijk de boodschap dat je een dialoog met de klant moet aangaan op de sociale media. En dat het dus niet beperkt moet zijn tot de medewerkers van pr of anderszins aan een kleine groep medewerkers. Het moet zoals onze marketingmedewerker zou zeggen in het DNA van de organisatie zitten. Communiceren met je klant en in de sociale media op zoek gaan naar je klanten. Waar wordt je naam genoemd, kun je er iets mee, kun je reageren.

Nu er bij ons inmiddels twee groepen 23 dingers klaar zijn, en de nieuwe groep in de startblokken staat zou het denk ik goed zijn om met elkaar ook voorzichtig stapppen deze kant op te zetten. Kunnen wij via onze twitteraccount ook vragen uit de lucht halen, gewoon instappen in #durftevragen en op het woord #bibliotheek en #kennemerwaard. (Al zal die laatste vast niet veel voor komen ;-) want veel te lang en nog onbekend. Ik stel voor dat we in de werkgroep hoe te communiceren met de klant daar eens stevig over door discussieren en er gewoon mee beginnen. En iedereen dus dagelijks op zijn twitteraccount actief.... oei wat zeg ik nu toch ;=)

cognitief surplus

In onze nieuwe beleidsplan waarin we onze ambitie voor de komende vier jaar vastleggen hebben we een behoeftepiramide opgenomen. Welke behoefte heeft een klant, zonder dat hij/zij dat misschien zelf zo verwoordt, als hij naar de bibliotheek komt. Wij hanteren daarin 4 lagen waarin ook de maatschappelijk relevantie ligt voor de bibliotheek: handhaven, deelnemen, ontwikkelen en bijdragen. Op dat laatste onderwerp gaf Clay Shirky een mooie uitleg, onder het mom van ">Cognitive surplus . Interessant materiaal waarin hij uitgaat van een toegevoegde waarde die bijna iedere burger wel wil geven aan de maatschappij. Een mooie nadenker voor onze beleidspijler "Bijdragen".

Ding 24 Google Maps en Google streetview

Op de valreep want morgen sluiten we af met 23 dingen. Moest thuis tijd vinden terwijl ik tussen de verhuisdozen zit met spullen van mijn lief, die inhuist. Op de bieb kon ik googlemaps en google streetview niet goed bekijken want geblokkeerd door onze fijne systeembeheer. Ik gebruik Googlemaps zelf af en toe als ik ergens naar toe moet met het openbaar vervoer. Doe het overigens vrij ouderwets, maak dan een printje van de plattegrond om er zo naar toe te lopen. Ik zei in een eerder blog al, ik ben een gevalletje transitieproces ;-). Ik weet van collega's die het op hun mobiel bekijken als ze ergens naar toe moeten, ook als het met de auto is. Daar heb ik dan weer een Tom Tom voor. Street view heb ik niet zoveel mee, het is wel grappig overigens dat mijn neefje van bijna 14 er helemaal gek op is. En wat wel geestig is dat je bijvoorbeeld op Funda het gebruik ervan terug ziet komen, en dan heeft het ook zeker een toegevoegde waarde.
Als ik nou kijk naar wat de bieb er mee zou kunnen, natuurlijk een link maken naar je eigen website en aangeven waar je vestigingen zitten. Lijkt me heel erg zinvol. Ik zou me ook kunnen voorstellen dat je van alle literaire, filmische, muzische links die er in ons werkgebied te maken zijn ook een speciale pagina maakt, al dan niet in samenwerking met de VVV, zodat mensen die plekken ook kunnen bezoeken. En dan zou Street View ook een handig hulpmiddel kunnen zijn. Misschien kunnen we op termijn een soort speurtocht door de stad maken, waarbij je gedeelten van streetview aan elkaar plakt en zo een wandel of fietstocht door de stad maakt aan de hand van de beelden van Street View. Dat is heel wat anders dan een geschreven versie.
Street View kun je natuurlijk ook toevoegen op je website, door te laten zien hoe de straat er uit ziet waar de bibliotheek zit.
Ik denk dat er veel creatieve mogelijkheden zijn waarbij google maps en street view gecombineerd worden met andere web 2.0 toepassingen. Lijkt me voor kunstenaars ook een leuke uitdaging om daarin baanbrekende crossovers te maken. Ik weet dat Pé Ox, kunstenaar uit Alkmaar nu voor een project bezig is met het fotograferen van de Westfriese Omringdijk. Om de honderd meter oid een foto maken. Waarschijnlijk is het teveel beeldmateriaal als je er een film van zou maken, anderszijds 'why not?'. Laat iemand een jaar lang telkens het traject van de Westfriese Omringdijk aflopen en breng de wisseling van seizoenen in beeld. Het voortschrijden der tijd, de drukte van het dagelijks verkeer in combinatie met de rust van het buitengebied. Lijkt mij zeer fraai. Wil ik best als een soort screensaver op mijn pc hebben... doet het ook vast als doorlopende voorstellingen in de betere etablissementen in het gebied van de Westfriese omringdijk en in musea.

ding 23, wat heb ik geleerd

De afgelopen weken, tussen de bedrijven door, af en toe 's avonds laat of in het weekend, en in een gestolen kwartiertje op de bieb me verdiept in de 23 dingen. Het voorbereidende werk, het oefenen, het bekijken deed ik vaak in eigen tijd. Dan vaak even de dingen laten bezinken en daarna een blog erover schrijven. Van je af schrijven wat je er van vindt, en in één moeite dan wat extra bespiegelingen over wat er nog meer in mij op kwam. Ik bleek een aantal dingen al in meer of mindere mate te gebruiken of gebruikt te hebben. Ik merk aan mezelf dat ik, zoals ik het dan maar benoem, in een soort transitieproces zit. Mijn igoogle pagina heb ik zo ingericht dat de blog van Edwin Mijnsbergen en Jan Klerk te lezen zijn. Op het dashboard van mijn eigen blog staan natuurlijk de medecursisten van 23 dingen van Kennemerwaard en Marc Deckers van de OBD. Op de igoogle pagina staat ook nog een nieuwssite, een weersite, en mediaonderzoek. De laatste bekijk ik overigens niet vaak. Ik heb niet het geduld of de tijd om heel veel sites te bekijken en ik verlaat me graag op de kennis die Edwin Mijnsbergen en Jan Klerk graag met ons allen delen. Ik ken ze beiden persoonlijk en acht ze hoog. Dat helpt. Het is de mix van gelezen hebben wat ze schrijven in combinatie met het contact irl waardoor ik met graagte hun blogs lees. Dan ben ik misschien niet helemaal bij, maar ik loop ook niet vreselijk achter ;-)
Ik verlaat mij voor mijn informatie op een mix van traditionele media zoals krant, tv, radio in combinatie met blogs, twitters (laatste overigens niet veel). Met zaken als de google reader en de sites als Delicious heb ik minder. Too much information.
Als de traditionele media zouden komen te vervallen zou ik wel op zoek gaan naar vervanging.

Ik hang naar mijn idee tussen twee werelden in. Met één been in het digitale domein, waarbij ik zie dat er heel veel toepassingsmogelijkheden zijn in de bibliotheek, met het andere been nog in het analoge tijdperk, waar ook nog heel veel gebruikers voor zijn. De kunst zal zijn om het goede van het oude te bewaren en de krenten uit de pap te halen van de nieuwe media. Nu denk ik bij het laatste dat we niet gelijk achter alles aan hoeven te hollen, second life bijvoorbeeld was ca. twee jaar geleden een enorme hype en nu hoor je er niks meer over. En tegelijkertijd denk ik dat je wel moet weten wat het is, hoe het er uit ziet, wat de mogelijkheden zouden kunnen zijn. Dus ja, misschien niet bij de trendsetters horen, maar wel bij de 'early adapters' op een aantal fronten. Nu zitten we bij de middenmoot, en we zouden wat mij betreft op een aantal gebieden dus meer naar voren moeten. Daarbij onze leden ook gebruiken, en proberen om burgers uit onze gemeenten te betrekken die nu geen of nauwelijks gebruik maken van de bibliotheek, maar wel te vinden zijn op het web. De uitdaging voor ons zal zijn om niet altijd met een boek als ultieme oplossing te komen, nee het gaat om het beantwoorden van de vraag van de klant.
Als er iets is dat 23 dingen mij duidelijk heeft gemaakt is dat wij nog een wereld te winnen hebben als het gaat om het omschakelen van schrift naar beeldcultuur, van een aanbod naar een vraagcultuur. We zullen de komende jaren veel meer uit onze tent moeten komen, de vraag opzoeken, de onzekerheid omarmen dat je niet weet waar je aan begint, de klant willen helpen no matter where. De maatschappelijke waarde van de bibliotheek keer op keer definiëren. En die ligt niet in het uitlenen van boeken, dat is een middel, niet het doel.

23 dingen heeft me ook kennis laten maken met een aantal collega's die ik natuurlijk wel kende, maar waarvan ik niet zo heel veel wist. En nu heb ik toch een kijkje in hun hoofd kunnen nemen. Hoe staan zij in hun werk en wat vinden zij belangrijk. En een klein kijkje in hun privé-leven, welke hobby's hebben ze en wat lezen ze, luisteren ze. Dat vind ik leuk om te lezen en te merken dat ook opmerkingen die ik heb gemaakt in deze cursus via blogs of twitter gelezen worden en reactie opleveren.
Wat mij betreft komt in het nieuwe profiel voor medewerkers dat ze allemaal 23 dingen moeten hebben gedaan. Je hoeft geen volledige web 2.0 adept te worden, maar je moet wel weten wat het is en wat je er mee kunt. Wij willen ten slotte gids zijn in de informatiemaatschappij, en daarvoor moeten we weten wat onze eigen collectie (analoog en digitaal) te bieden heeft, als mede wat er op internet te vinden is. En dat is niet alleen google, dat is ook informatie die via netwerken te krijgen is, via discussiegroepen, uitwisseling van documenten via Scribd etc etc. The wisdom of the crowd gecombineerd met wisdom of the wise ;-) We hoeven niet alles in één keer goed te doen, we moeten wel proberen, testen, leren.... ik geloof niet zo in de spreuk van het plaatje bij de blog. Dat haalt de spanning en de fun ook weg als dat zou gebeuren. Zulke kwaliteit bestaat volgens mij niet. Dan ga ik voor de kwaliteit van leren door fouten maken, want dan heb je dingen geprobeerd die je niet eigen waren en je grenzen opgezocht.

ding 22

Vandaag had ik samen met ons sectorhoofd Bedrijfsvoering een kennismakingsgesprek met 1 van onze 3 wethouders. Toen ik de man vroeg waar hij nou aan dacht als belangrijke taak voor de bibliotheek noemde hij nieuwe media. Hoe gaan wij daar nou mee om als organisatie, als instelling. Een goede vraag. En één om te beantwoorden in deze blog. En het antwoord is dat ik het niet goed weet. Ik weet wel dat wij moeten veranderen, liefst sneller dan onze omgeving (Jack Welch "Innovate or die"). Realiteit is dat ons dat waarschijnlijk niet gaat lukken. Wij, en daar reken ik ook mijzelf bij, van deze en oudere generatie proberen met man en macht ons vaardigheden eigen te maken die jeugd en jongeren van nu moeiteloos adapteren. Wij zullen, de beste en meeste van ons ;-), vast ons de vaardigheden eigen maken, nieuwe kansen zien en mogelijkheden. Tegelijkertijd zijn voor ons de veranderingen ten opzichte van het analoge tijdperk zo groot dat we in een aantal gevallen echt ons tot het uiterste in moeten spannen om het ons eigen te maken dat we zeker niet in staat zijn om anderen te helpen of om nieuwe diensten te ontwikkelen die gebruik maken van al die nieuwe media. En toch denk ik dat we het wel moeten proberen. Try before you die ;-)

Bibliotheek 2.0 staat voor mij niet alleen voor al die mogelijkheden, gadgets, media etc. Ik zie er meer een basisgrondhouding in. Zoals Jan K in antwoord op een blog van Marktkoopman al opmerkte, 2.0 gaat om een wezenlijk andere visie. We zouden met z'n allen een 2.0 beroepsprofiel moeten bespreken. Hoe staan wij daar nou in. Kees Hamann van Vlissingen heeft al een schot voor de boeg gedaan, waarbij hij aangeeft wat in het nieuwe manifest voor de bibliothecaris 2.0 zou moeten zijn. Ik denk dat als wij met elkaar de grondhouding die in het stuk van Kees kunnen bereiken dat we dan al een heel eind op weg zijn. Dat betekent namelijk we met elkaar ons bewust zijn van onze huidige paradigma's, onze denkwijzen en dat is de eerste stap naar verandering. Het zou een bijlage bij ons beleidsplan kunnen zijn, een aanzet voor een competentieprofiel voor de medewerkers van de bibliotheek. Idee om het op de agenda van het MT te zetten en daarna in de werkoverleggen te bespreken?

ding 21 aquabrowser, my discoveries

A ja, de Aquabrowser. Een prachtige zoekmanier. Echt heel erg mooi die woordwolk. Ik ben er vanaf het begin erg enthousiast over geweest. Totdat ik meer en meer de andere kant van de Aquabrowser leerde kennen, en meer Medialab, die het allemaal heeft bedacht. Want ja, het is een prachtig zoeksysteem, zeker als je niet goed weet wat je zoekt, hoe je het schrijft en je niet ingewijd bent in het booleaans zoeken. Alleen, alleen.... medialab plukt tout bibliotheek nederland die met hen zaken doet leeg. Per toepassing een slordige 10-20.000 euro voor implementatie en dan ook nog een kleine 10.000 voor de licentie per jaar. Tja, daar lopen zij fijn op binnen. En echt, ik gun ieder het zijne, maar dit gaat echt te ver wat mij betreft. Er komt altijd een prachtig verkoopverhaal bij en dat ze nieuwe programmatuur moeten schrijven om te zorgen dat al die nieuwe bestanden die er aan gekoppeld worden om doorzocht te worden ook daadwerkelijk doorzocht worden. Het zal allemaal wel, ik geloof er niet zo heel veel van. En het zal wel niet gehinderd en gekweld door kennis zijn van mijn kant ;-) Maar de ene bicatcatalogus of de andere.... kom op zeg! Er zijn een aantal grote spelers op de markt als het gaat om catalogi voor bibliotheken, musea en archieven. Dan kan het toch niet zo zijn dat er telkens opnieuw koppelprogramma's moeten worden geschreven en dat het telkens opnieuw zoveel moet kosten. De luxe van een monopolist....
Maar goed, dat was mijn persoonlijke frus ;-) Ik vind de manier van zoeken van de Aquabrowser dus een mooie manier, heel erg associatief en ik denk dat het voor bepaalde zoekers echt heel erg effectief is. Als je precies weet wat je zoekt komen er wel erg veel extra suggesties in beeld die alleen maar afleiden. En daar is het dus wel onhandig voor. Dus zul je altijd twee manieren van zoeken minstens moeten aanbieden.
My discoveries: ik ben erg benieuwd hoeveel er nu daadwerkelijk getagd wordt door leners, de eigen recensies toevoegen. Ik zie wel dat het op andere fronten gebeurd, maar het zal vast niet voor niets zijn dat bijvoorbeeld op een site als Bol.com je kans maakt op een boekenbon als jij de eerste bent die een recensie schrijft bij een nieuw verschenen boek, cd, film etc. Het moet duidelijk worden gepromoot. Je moet een juiste groep met mensen weten aan te sporen om bij te dragen op jouw site. En dat moet je volgens mij op deelonderwerpen doen. Een site van een lokale historische vereniging of van foto's van het regionaal archief, de site van Amsterdam-oost met de buurtverhalen, ja daar zul je wel belangstellenden voor vinden. Daar zul je mensen kunnen vinden die vanuit hun historie en vanuit hun hobby daar graag aan bij willen dragen. Hun verhalen willen toevoegen en trefwoorden, tags willen toevoegen. Bij ons in de catalogus heb ik daar zo mijn twijfels over. We zullen het zeker moeten proberen, laat ik daar helder over zijn. Ik denk alleen dat je moet proberen daar deelgebieden voor te maken. Ik zou me kunnen voorstellen dat je bijvoorbeeld in Biebsearch iets doet met titels die voor de lijst moeten worden gelezen. Leerlingen zoeken naar uittreksels op internet, plakken en knippen en proberen er mee weg te komen bij de docent ;-) Het zou mooi zijn als ze dat dan als link kunnen toevoegen aan onze catalogus, of in hun eigen dossier met ook een toevoeging van hun zelf. Laat ze tags, trefwoorden toevoegen aan onze catalogus. Ratings of korte recensieteksten. En dat ze daar dan extra studiepunten voor krijgen.
Als het gaat om zelf die tags toevoegen vraag ik me in alle gerede af of we het kind niet met het badwater weggoooien. Ik hoor in de branche af en toe stemmen op gaan om de oude trefwoordensystematiek en siso volstrekt over boord te gooien. Om gebruikers zelf de indeling te laten doen op basis van taggen. Dat lijkt mij een gevaarlijke ontwikkeling. Je moet dingen combineren. Net zoals we vroeger... ja ja... al verwijzingen in de catalogus moesten maken bijvoorbeeld van "Groot-Britannie kijk ook bij Engeland", zo moeten we dat nu ook blijven doen. Er bestaat over veel onderwerpen het 'normale' taalgebruik, en het wetenschappelijke taalgebruik. Je moet voor beide doelgroepen zaken vindbaar maken en houden. En als je begint met je in iets te verdiepen dan start je op niveau 0 en zul je vooral zoeken op 'normale' woorden, daarna als je er meer van af weet ga je specifieker zoeken. Ik noem maar een voorbeeld als suikerziekte, of diabetes. Beide trefwoorden, tags zouden toegekend moeten worden. Het is me te gemakkelijk en te gevaarlijk om zo maar het oude vak van trefwoorden toekennen over te laten aan het 'publiek', maar ook niet meer van deze tijd is het om het alleen door bibliothecarissen te laten doen. De wisdom of the crowd bestaat uit professionals en amateurs die hun krachten binden, en waarbij je een mengeling krijgt van feiten en van meningen.
Nou ben ik benieuwd of mijn coach vindt dat ik genoeg heb geschreven over wat wij er als bibliotheek mee kunnen.... of dat het vooral opinierend is. Ik hoor het wel ;-)

ding 19, sociale netwerken

Facebook, Hyves, LinkedIn, Plaxo, Naymz, Ning... noem het maar op. Er is een hele wereld van netwerken en als je niet oppast sta je straks overal. Ik heb een account op Hyves (doe er niks mee), Facebook (af en toe krijg ik een uitnodiging of nodig ik iemand uit), LinkedIn (hou ik mijn profiel redelijk actueel op en leverde me laatst denk ik een telefoontje op van een wervings- en selectiebureau), Plaxo... niet actueel gehouden, Naymz volgens mij niet op ingetekend, Ning... af en toe.
Voor elk doel wel een netwerk, het is lastig om een goed overzicht te houden. Ik merk wel dat ik via een netwerk soms contact zoek met mensen waar ik op een andere manier geen contactgegevens van heb. Dat werkt wel prettig. Volgens mij werken die netwerken overigens net zo als irl een discussie met een grote groep. Een aantal mensen is zeer aanwezig, doet zijn mond open, de rest hangt er bij, leest al dan niet discussies engelooft het verder wel.
Voor de bieb zou ik me dat ook zo voor kunnen stellen. Als wij onze site open zouden stellen voor onze klanten, dat zij lid van de digitale bibliotheek kunnen worden met een eigen profiel dan levert dat voor een aantal mensen vast een leuk extra op. Het bestaat natuurlijk al, in Groningen werken ze volgens mij met mijnbibliotheek.nl waar je dus aan kunt geven wat je graag leest, luistert, kijkt.
Een interessante optie voor een netwerk hoorde ik gisteren op een bijeenkomst van Kunst en Cultuur Noord-Holland, waar iemand van Mediamatic vertelde dat hij een datingsite aan hun eigen site had gehangen. En dat die al een aantal jaren redelijk succesvol was, omdat het wel serieus was maar niet al te... dat mensen zich dan op een andere manier kunnen profileren dan op een serieuze datingsite waar een heel "wetenschappelijke" database uitzoekt welke partner het meest op je lijkt en dus het best bij je zou passen. Ik vond het wel een grappige suggestie. Maak een datingsite en laat mensen aangeven vanuit hun lees-, internet-, kijk-, luisterprofiel naar wat voor partner ze op zoek zijn. Een site met een knipoog, want wij zijn natuurlijk geen officieel datingbureau... hoewel de mooiste liefdes op kunnen bloeien in de bibliotheek, ik weet er alles van ;-)
De sociale netwerken die al bestaan, hoe ga je die nou gebruiken in de bibliotheek. Dat vind ik best lastig. Volgens mij is de kunst om op een aantal sites te kijken of je er als medewerkers van de bieb op zou moeten zitten en daar ons verhaal kunt vertellen. En dan niet de pr mensen of de communicatiemedewerkers, nee juist ook de medewerkers van klantenservice, van de inlichtingenbalie die vertellen wat we te bieden hebben, wat ze er goed aanvinden, wat niet. Mensen van de financiele administratie die hun ideeen naar buiten brengen over wat de bibliotheek te bieden heeft en wat er nog mist.
Mijn idee is overigens iets waarvan ik denk dat het vanuit de mensen zelf moet komen. Ben je er enthousiast over, over je werk, en over de mogelijkheden van sociale netwerken, over internet, dan ga je er over bloggen, dan ga je in een sociaal netwerk vertellen wat je doet en wat daar zo leuk aan is. Net zoals je dat op een verjaardagsborrel doet als je naast een onbekende komt te zitten die je vraagt wat je doet. Dan zou het toch mooi zijn als je kunt zeggen dat je bij het leukste bedrijf werkt dat je je kunt bedenken (ja ik droom graag ;-) en dat mensen zich echt af vragen waar dat dan is. Overigens zeg ik dat zelf wel heel erg vaak dat ik vind dat ik een top baan heb, een prachtig beroep en een geweldige club met mensen. Een dynamische club in een zeer veranderlijke tijd, waarbij het soms lastig manoeuvreren is omdat de veranderingen sneller lijken te gaan dan wij met z'n allen aan lijken te kunnen. Alsof we met z'n allen in een soeppot zitten te roeren en we niet goed weten welke ingredienten er in moeten om het tot een lekker soepje te maken.

Last FM

Ik had een tijdje geleden al een account gemaakt bij last.fm. Kreeg gelijk allerlei leuke tips van muziek die ik dan misschien wel leuk zou vinden om te luisteren. Dat lijkt me voor onze leners ook echt een uitkomst. Zo komen ze spelenderwijs met allerlei andere, minder bekende muzikanten en groepen in aanraking.
Ik luister op dit moment zelf niet meer naar last.fm. Ik merk dat ik liever naar de radio luister, want dan heb ik er ook af en toe het nieuws bij, of ik zet een cd'tje op. Ouderwets, ik geef het gelijk toe ;-)
Of, en dat komt toch ook steeds vaker voor... helemaal niks. Gewoon stilte.

Ik denk dat het voor onze gebruikers zoals ik hierboven al schreef wel een mooie eye-opener kan zijn om eens naar andere artiesten te luisteren. Je zit wel steeds in hetzelfde genre te luisten, beetje afhankelijk natuurlijk van hoe breed je profiel is dat je hebt ingevuld. Dat maakt de verrassing op een gegeven moment denk ik wel lastiger. Een beetje kort door de bocht is de ene Ierse band dan niet wezenlijk anders dan de andere. Ik weet best dat het niet zo is, maar de bands die ik dan te beluisteren krijg klinken redelijk uniform. Dus als we onze culturele taak goed willen blijven vervullen dan zullen we ook iets anders moeten verzinnen. De verleiding en verrassing anders moeten organiseren.
Ik zou het ook leuk vinden om te kijken of je bijvoorbeeld lokale bandjes en artiesten via onze website ruimte kunt geven om zichzelf 'uit te lenen', dus dat hun muziek via onze site te downloaden valt op uitleenbasis. In Denemarken zijn ze er al erg ver mee, en ook ons eigen Muziekweb timmert natuurlijk stevig aan de weg.
En om die lokale bandjes en artiesten ook nog een echt podium te kunnen geven lijkt me helemaal geweldig: elke maand een andere artiest bij ons in de vestigingen. Een zaterdagochtend of vrijdagavond unplugged mini-concert. Tof!

web 2.0, You Tube

Liep ik met mijn hoofd volledig bij het beleidsplan niets vermoedend langs het kantoor van onze coach, werd ik vanuit een hinderlaag besprongen met de vraag of ik wel even door wilde werken.... of ik ding 15 en 16 niet wilde vergeten....
en ik nog braaf: "maar ik heb al wel gekeken op zo'n web 2.0 site en You Tube ken ik al wel." Streng (en vooruit ook rechtvaardig) kreeg ik de opdracht om daar dan ook wel even over te bloggen.
Dus nu ik weer aan het beleidsplan heb gesleuteld ga ik dan maar van start over web 2.0. Ik moet toe geven het is al weer een week geleden dat ik daar 's avonds laat nog even naar keek. Ik moet dus even terug halen hoe ik daar naar keek. In alle eerlijkheid kreeg ik een gevoel van information overload. Wat een ongelooflijke hoeveelheid van sites waar je naar toe kan en je eigen items kan toevoegen. Ik heb op een aantal gekeken, en ik kan net de verkeerde onderwerpen hebben gekozen, maar ik werd niet heel erg geprikkeld door het niveau. Ik kan me op zich nog wel voorstellen dat je op deze manier informatie kunt vinden of plaatsen die voor jou dan wel anderen interessant kan zijn. Alleen denk ik dan, zou je dat dan weer niet via een ander netwerk doen? Ik weet het niet. Ik kon niet echt goed beoordelen of er nu ook echt interessante stuff op stond. Dat zou een echt goede web 2.0 bibliothecaris natuurlijk moeten kunnen filteren voor onze gebruikers. Of wij er echt veel mee kunnen als bibliotheek? Ik weet het niet. Ik heb even geen brainwave.

You Tube... tja... ja... leuk. Maar zo ongelooflijk veel. En ook van verschillende kwaliteit. Opvallend vind ik wel dat de jongens van DOK Delft hun rapportages als Shanachie boys bij mijn weten op VIMEO zetten, en niet op You Tube? Er wordt natuurlijk heel veel op YT gezet, en ik kan me voorstellen dat daar ook leuke dingen bij zitten. Filmpjes van bijvoorbeeld Miss Piggy, die ik al bij een eerder blog had ingevoegd. Of leuke reclamefilmpjes uit het buitenland, of filmpjes over bibliotheekgebruik. Ik geloof dat Stekelroosje ook een bizar filmpje over de bibliotheek heeft. Elkaar steeds maffere opdrachten geven in de bibliotheek en dan in een stiltehoek. Echt vreselijk kinderachtig... en jammer ook zo beeldbevestigend. Er staan ook wel leuke filmpjes op. Mijn neefje van 14 is er helemaal gek van, als hij hier is dan zoekt hij steeds maffere filmpjes op. En toch, hij zoekt ook gewoon naar straatscenes op Google-maps omdat hij dat leuker vindt. En hij zit met z'n neus ernstig aan zijn X-Box (oid) gekluisterd. Dus zo hot is internet nou ook weer niet voor hem. En dan denk ik nog niet eens aan de actie van de Tros met hun actie om bibliotheken te dwingen filters op internet te zetten zodat kinderen en jongeren niet met porno en geweld in aanraking kunnen komen. Waarschijnlijk wordt dan een heel stuk van You Tube geweerd.
Wat wij er als bibliotheek mee kunnen. Ook hier geldt denk ik dat er vast wel ergens goede informatieve filmpjes op staan, leuke en ontroerende... ach wat we ook in onze andere media aanbieden. Dus die zou je kunnen zoeken. En de bibliotheek promoten via You Tube, als wij mooie activiteiten hebben zorgen dat we of een leuke promo maken die en op onze eigen site komt en op You Tube. En het is volstrekt helder dat er een hele grote doelgroep van de bibliotheek is die dit geweldig vindt. Misschien moeten we een groot tv-scherm ophangen en in plaats van een boekenkast met de keuze van een bekende inwoner (hebben we overigens niet zo'n kast, maar bij wijze van voorbeeld) onze (jongere) klanten vragen om af en toe selecties voor te bereiden voor andere klanten en die dan op het scherm vertonen. Wat vinden zij nog geweldig en zou wat hen betreft door iedereen moeten worden bekeken. Dan wel eerst een scan of er geen 'foute' filmpjes inzitten ;-)

En misschien is het wel het tijdstip van de dag... ik heb ook hier niet een ongelooflijk inspirerend idee ;-(
Al vind ik dit filmpje dan wel weer inspirerend!