Vorige week was ik met een collega op bezoek bij een van onze wethouders. Vroeger, toen ik nog jong en onbezonnen was LOL, werd ik heel erg boos als men op de bibliotheek wilde bezuinigen. Ik voelde dat als een persoonlijke nederlaag, heb wel eens totaal gefrustreerd met tranen in de ogen op de publieke tribune gezeten als er in 'mijn' bibliotheekbudget werd gesneden.
Afstand tot het spel en de knikkers
Nu merkte ik tijdens dit gesprek dat ik heel rustig met de wethouder over de regels van het spel kon praten. We willen samen met de gemeente op trekken om tot een gezamenlijke oplossing te komen waarbij de functie van de bibliotheek in de samenleving over eind blijft. En de wethouder onderschreef dat hij de functie van de bibliotheek belangrijk vindt voor de burgers van zijn gemeente. Ik merkte dat ik op een bepaalde manier enorm veel plezier aan dit gesprek beleefde. Het is het spel waarbij je met passie het belang van de bibliotheek over het voetlicht brengt, waarbij je je verantwoordelijkheid neemt als bibliotheek en je ook de gemeente/wethouder op zijn verantwoordelijkheid kunt wijzen. En dat vond ik mooi. Want dat betekent hopelijk dat we straks in staat zijn rationele beslissingen te maken, gegrond op de emotionele waarde die de bibliotheek voor mij heeft.
Samen optrekken met de gemeente, lijkt me een prima uitgangspunt. En blijkbaar is de eerste stap goed verlopen. Ik hoop wel dat de druk op de wethouders niet zodanig toeneemt dat het redelijk overleg ook onder druk komt te staan en er snel knopen doorgehakt worden om de dreigende tekorten weg te werken.
BeantwoordenVerwijderenJouw opstelling lijkt me weis dus de meest wijze in deze tijd. Per definitie te keer gaan tegen iedere bezuiniging heeft op dit moment geen zin. We moeten gewoon als volwassen partners onze subsidiegevers tegemoet treden en niet als verongelijkte kinderen.
Als je gedurende dit bezuinigingsproces nog aardige tips kunt geven over hoe we door deze crisis komen, lees ik ze graag een keer op je blog.
@bas: zodra ik 'briljante' ingevingen heb hoor je ze van mij, al dan niet via de blog.
BeantwoordenVerwijderen