Vanochtend zal Hussam ons komen halen. Maar bij de balie zit
een andere man op ons te wachten Zyad is zijn naam. Hussam is ziek vertelt hij
ons. Hij weet niet goed wat Hussam mankeert. Zyad is wat plezieriger in de
omgang dan Hussam. Hij is wat mededeelzamer. De tocht naar Amman zal ca. 4-5
uur duren. We rijden ter hoogte van Wadi Rum als de auto ineens als een gek
begint te piepen en Zyad heel snel de auto aan de kant van de snelweg zet. Het
is een hybride auto, en de boordcomputer geeft aan dat het systeem herstart
moet worden. Zyad doet verschillende pogingen, maar de auto wil niet meer
starten.
Daar staan we dan, midden in de woestijn. Zyad belt een
bevriende chauffeur en binnen 10 minuten staat die naast ons. Zijn collega, met
passagier op de achterbank komt kijken wat er aan de hand is. Hij probeert ook
enkele malen de boel te herstarten. Motorkap omhoog en turen. Beide heren komen
er niet uit. De passagier is inmiddels uitgestapt en naast ons op de vangrail
komen zitten. We raken aan de praat. Het is een Noord-Ier, Paul heet hij. Even
later stopt er nog een auto, nog een helper. Die komt ons eerst allemaal een
flesje water overhandigen, en een flesje Sprite. Dat is wel heel attent hier
midden in de woestijn. We kletsen een beetje met elkaar en met Paul. Het boek
over Mohammed dat ik aan het lezen ben ligt naast me op de vangrail. Geen tijd
om er in te lezen.
Dan komt de chauffeur van
Paul naar ons toe. Hij vraagt aan Paul of wij een beetje oké zijn. Dat is blijkbaar het geval. En dan vraagt hij
of het oké is… en ja dat is ook het geval. Voor we het weten worden onze
spullen over geladen. De auto van Zyad kan niet verder…. Hij put zich in
duizend excuses uit. Dat hoeft niet, hij kan er niks aan doen. Hij gaat wachten
op de garage uit Amman, die komen hem en de auto ophalen. Wij kunnen mee met
Paul en zijn chauffeur. Dus alles over geladen en we gaan weer op weg. Dat is
wel echt heel bijzonder. Kom er eens om in Nederland of Europa, het is zeker
nog 350 kilometer naar Amman. En om dan
zomaar vreemde mensen met je mee te nemen… heel bijzonder. We zijn ongeveer een
half uur onderweg als ik ineens mijn boek over Mohammed mis. Shit! Op de
vangrail laten liggen. Wat stom zeg! De chauffeur belt Zyad, die er blijkbaar
nog staat. En even later krijgen we bericht dat het boek gevonden is… Zyad zal
het meenemen als hij ons naar het vliegveld brengt overmorgen.
Na ca. 1,5 uur rijden stoppen we bij een wegrestaurant voor
een kop koffie en een sanitaire stop. We zijn inmiddels een beetje bijgepraat
met Paul. Hij werkt in Dubai, waar de salarissen hoog zijn. Zo kan hij door
zuinig te leven tijdens vakanties verre reizen maken. Hij is oa in Zuid-Amerika
geweest, en nu reist hij na Jordanië door naar Iran. Hij wil eigenlijk weer
terug naar Noord-Ierland om opnieuw te gaan studeren. Maar hij weet nog niet zo
goed wat. Het leven in Dubai bevalt hem maar matig, het is niet ‘echt’ zegt
hij. Teveel mensen met hoge salarissen die van gekkigheid niet weten wat ze met
hun geld moeten doen. En de inwoners van Dubai zelf kijken neer op mensen uit
andere landen, en werken zelf niet of nauwelijks.
In Amman worden we keurig afgezet bij ons hotel door de
chauffeur van Paul. Het is een beetje aan het eind van de middag. We besluiten
in de buurt een hapje te gaan eten, maar eerst even lekker lezen op het balkon
van onze kamer. We willen daarna in de buurt op zoek naar een bar waar we een biertje
kunnen drinken. Volgens de reisgids zitten er een paar vlakbij maar we kunnen
ze niet vinden. We besluiten uiteindelijk maar bij een restaurant zonder
alcohol, maar wel vlakbij ons hotel een hapje te eten. Met natuurlijk de
onvermijdelijke citroensap met munt. Lekker! We zijn redelijk op tijd terug in
het hotel en gaan op bed zitten lezen. We zijn best moe en het licht gaat op
tijd uit. Rond elf uur, half twaalf gaat ineens de telefoon. Het is de
receptie. Er is een boek voor mij bezorgd. Of ze het moeten komen brengen? Nou
nee, dat hoeft niet, we komen het morgenochtend wel halen. Is Zyad het dus
komen brengen! Wat ontzettend lief en aardig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten