We staan ontspannen op, maar wel op tijd. We willen voordat
we met de bus naar Berenice gaan bij de Grieks-Katholieke kerk langs. De dienst
begint om 10 uur. Als we bij de kerk aankomen staan er maar liefst drie
politieauto’s voor de deur. Het vreedzaam naast en met elkaar leven heeft ook
heir blijkbaar wel een prijs. Net zoals in Nederland er steeds vaker bewaking
bij Joodse gebouwen staan, of bij moskeeën is dat hier dus het geval bij de
christelijke gebouwen.
Binnen de muren van de kerk is het een drukte van belang. De
dienst is al begonnen. We gaan achterin de kerk staan, maar dat is niet de
bedoeling. Men ziet ons staan en wenkt ons in de banken. Er wordt ingeschoven
en opgestaan. We schuiven in. Het is een levendige dienst. Een
voorgeschreven liturgie (schat ik in met mijn protestante kennis ;-). Men weet
precies wanneer er welke tekst gezongen moet worden, wanneer men moet staan, of
gaan zitten. De dienst is in een mengsel
van Latijn en Arabisch. Kinderen en
volwassenen lopen in en uit. Heel anders dan in een Nederlandse kerkdienst.
Iedereen wel op zijn paasbest gekleed. Een aantal kinderen zit met een
paasstok, met een ei of een kip er op.
Er zit een jongetje op één van de eerste rijen, die sjans wil met een
meisje ergens achterin. Hij staat regelmatig in het middenpad, te wenken naar
het meisje achterin de kerk. Maar zij lacht alleen maar en schudt nee, Hij moet naar haar komen. Dat doet hij, en
hij wil haar aan de hand meenemen naar zijn bank voorin. Ze gaat heel even met hem mee, maar blijkbaar
bevalt haar niet zo goed, dus ze loopt
weer naar achteren. Het jongetje blijft
af en toe wenken, zij lacht lief maar komt niet meer naar voren. Kleuterflirts…
leuk om te zien. De priester komt met een kelk de kerk door, iedereen wordt
zegenend met de kelk op het hoofd aangeraakt.
We kunnen niet tot het eind van de dienst blijven en
vertrekken dus na ca. 3 kwartier. Het is zoals de priester ons heeft gezegd.
Niemand kijkt er van op als je vertrekt. Iedereen loopt hier in en uit. We vertrekken naar de bus naar Berenice.
Daar zoeken we een plek aan het strand,
in de schaduw. Flippers aan, snorkel op en het water in. Het is prachtig onder water. Mooie koralen
(goed voor uitkijken weten we inmiddels sinds gisteren) en kleurrijke vissen.
Na een tijdje wordt het water toch te koud en gaan we het water uit om even op
te warmen in de zon. Het gezelschap aan het strand is divers, van westerse
dames in bikini of badpak, tot dames in lange bedekkende kleding. Rond een uur
of vijf vertrekken we weer naar Aqaba.
We douchen en besluiten opnieuw in het visrestaurant naast
het hotel. Aan de tafel achter ons
zitten twee jonge dames, zeer bloot gekleed. We raken aan de praat, het zijn
twee zussen die uit Amman komen. Duidelijk uit de betere klasse. Ze vertellen
het één en ander over hun leven, de oudste werkt op een kantoor. Ze heeft een
studie in luchtvaart gedaan, ze wil graag internationaal gaan werken. Dan zal
ze toch echt iets aan haar Engels moeten doen wat dat is zeer beroerd. Haar
zusje spreekt nog slechter Engels, en is ook nog een beetje een giechelige
puber. Beide meiden zeggen dat het prima leven is in Jordanië, en dat er heel
veel vrijheid is. En dat de koning geweldig is. Hun vader werkt in de kring
dichtbij de koning, en dus is het duidelijk wat ze vanuit een bevoorrechte
positie spreken. Ze willen graag naar
Amsterdam, dat lijkt hun echt geweldig. Maar wat er te zien zou zijn, ik heb de
indruk dat ze niet veel verder zullen komen dan een rondvaart door de grachten
en shoppen, shoppen, shoppen….
We breken op en gaan terug naar ons hotel. Morgen terug naar
Amman.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten