Een roman waarin meestal vanuit de ik-persoon wordt geschreven, dus vanuit Margaretha. Maar ook alsof er een afstandelijke toeschouwer is, de schrijver. In het boek speelt Siebelink met de gedachte dat Margaretha een stille liefde zou hebben gekoesterd voor Willem van Oranje. De 'vader des vaderland' die destijds veelvuldig aan haar hof vertoefde, en met wie zij moest overleggen hoe om te gaan met de opstandige edelen in de roerige Nederlanden.
Het verhaal gaat langs haar hele levensgeschiedenis, van hoe zij als klein meisje was tot aan haar leven als oude vrouw in Italië. De emotie wil niet echt raken, en tegelijkertijd krijg je het beeld van een vrouw die gevangen zit in de mores van die tijd. Die in haar gedachten besluitvaardig is, zou willen zijn, die zich gebonden voelt aan haar familiebanden met haar broer, de koning en daarvoor met haar vader, de keizer. Het verwoorden van haar heen en weer slingerende emoties gaat Siebelink goed af. Vanuit deze tijd bekeken word je als lezer wel eens wat 'hummig', pak nou eens door mens ;-) vanuit die tijd bekeken kun je je er alles bij voorstellen.
Lezenswaardig. En voor wie nog meer wil weten over Margaretha kijk bijvoorbeeld op deze website over historische vrouwen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten