Privacy en hoe bekend ben je op het web

Dat ik op het web te vinden ben wist ik wel. Vorig jaar kreeg ik een mail van een oud klasgenoot van me, die me gegoogled had. Hij wilde weten of ik "de" Erna Winters was die bij hem in de klas had gezeten op de HAVO en met wie hij nog had gecorrespondeerd. En ja dat was ik dus. Ik had ineens zo'n nostalgisch gevoel, brieven schrijven.. wie doet dat nu nog. Het is mailen, chatten, twitteren... Ik heb al die oude brieven nog van deze oud-klasgenoot, en ik heb na zijn mail gedeeltelijk herlezen. Het opnieuw afspreken met hem is nog niet gelukt, maar ga ik vast nog doen. Maar dat terzijde.

Wereldberoemd op het net ;-)
Ik kwam er tot mijn schrik achter dat op mijn naam inmiddels 24!!! pagina's met hits komen in Google. Heel veel websites waar ik op te vinden ben. De 'usual suspects' zoals Facebook, LinkedIn, bibliotheek 2.0 telefoongids etc. die had ik wel verwacht. VOB pagina's, EBLIDA, NVB snap ik ook, al ben ik bij de laatste club al een fikse periode uit het bestuur. Dan zie je de effecten van het in cache zijn van alles wat op het net wordt gezet. Persberichten over benoemingen etc, snap ik ook allemaal.

Maar ook berichten in het spaans, portugees, roemeens.... die moet ik dan herleiden tot mijn activiteiten voor de EBLIDA. Dat had ik me niet gerealiseerd. De digitale wereld is heel erg groot, en mensen komen in eens ook heel erg dichtbij.

Naamgenoot
Een "leuke" vond ik helemaal achteraan de rij, en gaat over een bijna naamgenoot, Erna Winter. Een Zwitserse die zich boos maakt over het huisvesten van een van drugshandel verdachte man die gehuisvest wordt in een vluchtelingenwoning in Basel in 2002.

Vindbaarheid
Ik ben me door al die hits wel bewust geworden over hoe vindbaar je bent, tot en met je huisadres aan toe en je telefoonnummer. Tegelijkertijd, het hoort bij deze tijd. Je kunt als je op landelijk en Europees niveau actief bent niet tegenhouden dat dit gebeurt. Ik vind het ook niet zo erg dat mensen mij kunnen vinden. Misschien ga ik wel mijn vermelding in het telefoonboek weghalen. Een geheimnummer vind ik niet nodig, maar een klein stukje barriere in bouwen?

Vertrouwen
Ik vind het een lastige afweging. In principe heb ik er niets op tegen om gevonden te worden door degene die mij willen vinden. Meestal is dat zakelijk, en dan kunnen ze mij via de bibliotheek wel bereiken. Onze secretaresse heeft de opdracht om mijn mobiel niet aan iedereen te verschaffen, maar wel aan partijen waarvan ze inschat dat het 'geen kwaad' kan. En zelf zet ik mijn mobiele nummer ook altijd onder mijn mail, dus dat is inmiddels wijd en zijd verspreid. Thuis word ik alleen maar gebeld door vrienden en familie, nooit zakelijk. Ik ga liever uit van het goede in de mens, dan alles dicht te timmeren vanuit een vrees dat er ooit een hele boze klant oid mij thuis zal gaan opzoeken of telefonisch stalken.

Een goed gesprek over de functie van de bibliotheek

Vanochtend hadden Hanneke Idema, onze sectormanager Publieksdiensten en ik een afspraak met een vertegenwoordiging van de Wijkvereniging Oudorp. Die voeren actie tegen de bezuinigingsplannen om de vestiging Oudorp te sluiten. Mooie affiche met BOMB er op (Bibliotheek Oudorp Moet Blijven), die een ieder die tegen sluiting is achter zijn raam kan hangen. En ze zijn een handtekeningenactie begonnen.

Onze vestiging in Oudorp zit nu in een alleenstaand pand.

Op een plein waar ook een winkelcentrum en een gezondheidscentrum zitten, aan de westkant van de totale wijk. Aan de oostkant van de wijk zit het "oude" Oudorp, waar ook nog winkeltjes zitten en een aantal verzorgingshuizen. Aan de westkant zitten hoge flats, waar een aantal taal- en kansarme burgers wonen. Een bibliotheekvoorziening in die wijk heeft dus wel een functie. Er wordt al een aantal jaren gesproken over sloop van het winkelcentrum, sloop van de bibliotheek en dan nieuwbouw op dezelfde plek terug. En dus ook een nieuwe bibliotheek terug.

Nu in de bezuinigingsdiscussies komt de vraag op of dat nog wel zou moeten, die vernieuwde bibliotheekvestiging. In de discussies van de politiek, in de raadscommissie, geeft men aan dat men wel wil dat de bibliotheek blijft in de wijk, maar dat ze het dan hebben over de functie. Voor de bewoners is dat een plan waar ze grote vraagtekens bij zetten.

De bibliotheek moet een zelfstandige vestiging blijven, vinden zij. Als je in het wijkcentrum gaat zitten of in een school verlies je 'smoel'. Het loopje naar de bibliotheek op de punt van het nieuwe winkelcentrum is een hele logische, als we naar het wijkcentrum moeten (ietsje terug aan de overkant van de straat) of naar een school (twee straten verder), dan is de logische loop er uit. Of dat waar is weet ik niet.

Wat ik opvallend vond was dat ze een heel duidelijk beeld hadden van de bibliotheek, en de functie die wij vervullen in de wijk. "Je komt er je boeken halen, je krantje lezen en een praatje maken. Ze halen er hun informatie. Kinderen moeten een bibliotheek dichtbij hebben, naar de stad is te ver. Kinderen leren op school lezen, maar ze moeten thuis kunnen oefenen met wat ze in de bieb hebben geleend. De bieb heeft computers die beter en sneller zijn dan die van veel mensen thuis. Als je een smalle beurs hebt kun je wel naar de bieb, maar niet zelf al die boeken kopen of een computer kopen." Kortom de functie van de bibliotheek was zonder dat Hanneke of ik iets hoefden aan te geven volstrekt helder voor deze mensen. In hun woorden kwam onze doelstelling er zo uitgerold: vrije toegang tot informatie, educatie en cultuur. De bibliotheek draagt bij aan sociale cohesie.

En verder zeiden ze, is het vreselijk belangrijk dat de bibliotheek in het winkelcentrum terug komt omdat er dan meer mensenstromen zijn, die bijdragen aan de veiligheid 's avonds op het plein. Ze waren met z'n vieren een stevige ambassadeursgroep voor de bibliotheek.

We hebben ze verteld dat we blij zijn met hun steun. En tegelijkertijd ook vertelt voor welke opdracht wij staan. 10% bezuinigen en geen loon- en prijscompensatie voor de komende 3-4 jaar levert een bezuinigingsopdracht over heel Kennemerwaard van ca. € 1-1,5 miljoen op. Een forse taakstelling. Dat kan niet anders gerealiseerd worden dan door stevige keuzes te maken. Om te verwachten dat we dat extra aan inkomsten gaan binnenhalen is irreeel. We zullen dus echt dingen moeten afstoten, of verminderen. Maar met het besef dat onze klanten, de mensen in de wijken heel goed weten wat een bibliotheek betekent in een wijk ga ik gesterkt aan het werk om ons verhaal bij politiek, ambtenaren, scholen, instellingen en mogelijke sponsoren te vertellen.

Rekenen

Vorige week donderdag zat ik op de tribune bij de commissievergadering van de gemeente Alkmaar. Het B-woord is een veel besproken topic. Bezuinigen. De wethouder financiën meldde aan de raadsleden dat de bibliotheek aan zet is. Ik begreep hem eerst niet goed, maar hij verduidelijkte aan de raad, en daarmee aan mij, dat ik met rekenmodellen mag komen en voorstellen hoe de 10% bezuinigingen op te vangen.

Dat zelfde bedrag komt ook bij de gemeente Castricum vandaan, waar ze ook willen weten wat wij gaan doen om de bezuinigingen op te vangen. Daar ga ik komende week dus hard aan werken. Want het gaat niet alleen om de 10%, daar komt intern een groter bedrag bij omdat we in onze bibliotheken en personeel moeten investeren om de veranderingen in de maatschappij om ons heen op te kunnen vangen. We moeten dus ruimte maken om dat ook te realiseren. We kijken aan tegen een bezuiniging van ca. €1,2 miljoen om bezuinigingen en investeringen op te kunnen vangen. Dat is fors!

Ik hoop komende week een aantal ideeën uit te kunnen werken en door te rekenen. Ik realiseer me heel goed dat dit pijn gaat doen in onze organisatie, bij onze klanten en in de stad. Ik hoop dat ik samen met de politiek goede keuzes kan maken die de functie van de bibliotheek zal behouden voor onze drie gemeenten, namelijk leesbevordering, vrije toegang tot informatie in samenhang met mediawijsheid, een plek om samen te komen, de sociale cohesie.

Het zal niet mee gaan vallen om er een verhaal van te maken waarbij iedereen het gevoel heeft dat hij er op de korte en lange termijn bij wint. Want snijden om daarna weer te kunnen groeien, je kunt ook te diep snijden en dan het leven er uit halen. Een wankel evenwicht. Waar ligt de grens?

De waarde van de bibliotheek

Vanmiddag zat ik in Utrecht, met het bestuur van het Netwerk van Directeuren, en special guest Frank Kalshoven, directeur van de Argumentenfabriek. Hij was te gast om de studiedag die wij vorig jaar november samen met de Argumentenfabriek hebben georganiseerd te evalueren. We hebben toen een argumentenkaart gemaakt voor de twee 'businessmodellen' waar nu in de bibliotheken veel mee wordt gewerkt: het verheffingsmodel en het retailmodel.

Met hem hebben we besproken hoe we hier verder mee kunnen. Voor een aantal directeuren toen aanwezig was dit discussiemodel niet uitdagend genoeg. Het retailmodel en het verheffingsmodel is een tussenstap in het denken. Hoe de bibliotheek van de toekomst er uit gaat zien is iets waar veel directeuren wel over denken maar wat nog achter onze horizon zit. We hebben er niet altijd voldoende beelden bij, wel dat we vinden dat de bibliotheek een rol in de maatschappij moet blijven spelen om te zorgen voor vrije toegang tot informatie, cultuur en educatie. Tot beter lezende mensen en tot beter geinformeerde mensen. Waar het om gaat is om met elkaar veel beter voor het voetlicht te krijgen wat de maatschappelijke waarde is. Kalshoven kwam met een mooi voorbeeld, wat ik gelijk heb doorgemaild aan een van onze medewerkers.

Wij zijn in gesprek met een vijftal scholen over het huisvesten van een jeugdservicepunt in een wijkcentrum in Alkmaar Noord. Wij als bibliotheek zijn bereid een stuk van de exploitatie op ons te nemen en ook de woningcorporatie is bereid om bij te dragen in de huisvestingskosten. Nu de scholen nog.

Als elke school nu eens doorrekent wat ze nu kwijt zijn aan de schoolmediatheek, aan de huisvesting ervan, aan de uren van een meester of juf die zich er ook mee bezig houdt, aan het collectiebudget. Als je dat allemaal bij elkaar optelt dan denk ik dat er een stevig bedrag bij de school vrij te spelen zou zijn. Wij als bibliotheek kunnen de scholen een actuele collectie leveren, geschoold personeel dat kinderen wegwijs kan maken in het zoeken op internet, in de bibliotheek en dat ze de juiste leesmaterialen aan te reiken. Als deze vijf scholen nu de handen in één slaan en samen ook een gedeelte van de exploitatie opbrengen hebben we echt meerwaarde.

Kinderen die meer gaan lezen, die beter leren lezen, die kritische consumenten op internet worden omdat ze in de bibliotheek leren hoe de informatie op internet te beoordelen op betrouwbaarheid. Ik denk dat veel scholen dit soort rekensommetjes niet maken, ik denk dat wij hen dat maar eens voor moeten rekenen ;-) Laten zien wat het in maatschappelijke effecten oplevert en wat in financiele zin. Dan is de bibliotheek in beide gevallen onbetaalbaar ;-)

Nog een drukke dag;-)

Gisteren een drukke dag, vandaag ook weer.

Vanochtend begon ik met een vergadering met ons managementteam. We hebben onder andere onze personeelsbijeenkomst geëvalueerd, wat vonden we er zelf van, en wat hebben we terug gekregen. Veel 'positieve' reacties, de boodschap is niet leuk, bezuinigen, maar we snappen wat jullie zeggen, we volgen de ingestoken koers en sommigen voelden zich geïnspireerd. Daar word ik dan wel weer blij van. Want leuk is het niet om mensen te moeten vertellen da t hun banen op de tocht staan, en dat je toch ambities hebt. Als ik dan deze berichten terug hoor, heel fijn!

Functioneringsgesprek
Daarna Functioneringsgesprek met twee leden van de raad van toezicht. Die hadden voorafgaand aan dit gesprek eerst laten inlichten door ons MT en OR. Een fijn gesprek, open over de stand van zaken en over mijn rol daarin. En over de verhouding met de organisatie, met OR en met Raad van Toezicht. Mijn beeld dat de organisatie is gegroeid, en ik ook, werd bevestigd. De afgelopen 2 jaar na de fusie zijn af en toe best lastig geweest. Na het schrijven van het meerjarenbeleidsplan, ook met input vanuit de medewerkers, heb ik meer focus gekregen over wat wel en wat niet. Dat is geen proces dat zich na een nacht slapen heeft voltrokken, daar groei je in. En dan is het fijn om te horen dat dit ook door anderen wordt gezien en erkend.

Regionaal directie overleg
Daarna snel in de auto gesprongen voor regionaal overleg in Zaanstad. Onder andere over de mogelijkheid om functies te kunnen delen. Met een aantal bibliotheken samen een medewerker delen. Niet perse om kosten te besparen, al is dat mooi meegenomen, maar vooral om een fulltime time dienstverband aan te kunnen bieden en zo ook een goed baan perspectief aan iemand te kunnen geven. Iemand van kwaliteit binnen te kunnen halen, die er ook zijn/haar boterham aan kan verdienen. We gaan twee ideeën uitwerken.

Overleg met directeur museum en Artiance
Daarna naar huis, eten koken voor mijn twee vrouwelijke collega's aan het plein van Alkmaar. Vooral gezellig bijkletsen, maar ook inhoudelijk bijpraten over waar we mee bezig zijn, wat ons inspireert, ergert...etc. Mooi om de passie voor het vak, ieder het hare, in die gesprekken terug te horen. Daar komen vast weer mooie dingen uit voort.

En nu op de bank, met een kopje thee, na het glaasje wijn.... ppppfffft

Een drukke dag

Vandaag is een drukke dag. Vanochtend begon ik met een personeelsbijeenkomst. Daarin gaven we als managementteam een presentatie over wat ons dit jaar staat te wachten.

Resultaat gericht werken
Ik begon met een verhaal over het resultaat gericht werken. Het verder uitkristalliseren van werkplannen, van de keuzes die we met elkaar in ons meerjarenbeleidsplan hebben gemaakt. Doorrekenen hoeveel uur we waar aan willen en kunnen besteden. Geen spetterend verhaal, wel een belangrijke bouwsteen voor ons pad dat we uitgestippeld hebben.

Ambities en bezuinigingen
Daarna hebben we gesproken over onze ambities en hoe die zich verhouden tot de dreigende bezuinigingen. Een moeilijk verhaal, niet qua inhoud, wel qua impact. Want het gaat er inhakken als we echt voor de 'volle mep' geraakt worden. Dan zullen er naast het niet verlengen van contracten ook ontslagen gaan vallen. Wat volgens mij voor alle medewerkers duidelijk was is dat we kiezen willen voor innovaties, voor sterke, grote vestigingen en voor voorzieningen in de wijken en dorpen al zullen die niet altijd in een eigen gebouw zitten.
Ik heb onze medewerkers beloofd om ze zoveel mogelijk op de hoogte te houden over de keuzes die we maken. Er is ook duidelijk dat er geen functie onbesproken blijft, alles moet tegen het licht of we het zelf blijven doen of uitbesteden. En we zullen een plan moeten maken hoe we onze medewerkers scholen om aan de nieuwe functie-eisen te kunnen voldoen. We zullen elkaar ook nodig hebben om de toekomst met vertrouwen tegemoet te zien.

Biebsearch
Daarna spoedde ik mij met twee collega's naar twee verschillende gesprekken met twee verschillende voortgezet onderwijsinstellingen. Grappig hoe we van het ene gesprek vol energie naar buiten kwamen, echt een leuk gesprek met veel inhoudelijke visie, veel weerklank. Bij het andere gesprek veel minder weerklank, we werden een beetje bekeken alsof we vertegenwoordigers waren die iets kwamen verkopen waar ze niet op zaten te wachten;-) Dat is natuurlijk niet helemaal waar, ook hierbij kwamen we uiteindelijk wel met een vervolgafspraak naar buiten, maar er was niet gelijk aansluiting en het was meer zoeken naar waar een win-win zat. Toen ik zei dat we niet perse iets met hen hoefden was dat geloof ik bijna een teleurstelling voor een van de gesprekspartners en wilde hij toch zeker wel verder kijken. Dus ookmdaar wordt vervolgd.

Debat bezuinigingen
Na mijn avondeten snel op t fietsje gesprongen om in een forum te zitten bij de lokale PvdA. Zij hadden Plasterk uitgenodigd om te praten over of je sociaal kon bezuinigen. Het ging natuurlijk toch veel over de PvdA, over de crisis, over de provinciale verkiezingen. Hij had wel een aantal goede bespiegelingen, dat er meerdere crises zijn, een economische, een duurzaamheids en een democratische crises. Overal is het vertrouwen weg en dat wreekt zich.
Bedoeling was dat ik als een van de forumleden met Plasterk in discussie zou gaan, maar dat deed de zaal. Ook goed;-)

Na de pauze, Plasterk was al weg, hebben we als forum met de zaal gediscussieerd. Een van de belangrijkste conclusies was dat bezuinigen wel kan, maar dat je tijd moet krijgen om het op te lossen met creatieve ideeën. Ter plekke ontstonden al weer nieuwe ideeën en contacten. En de wijkwethouder zat naast me, dus ik hoop dat we iets meer tijd krijgen voor het zoeken van slimme samenwerkingspartners.

Het was een lange goed bestede dag.

Margaretha van Jan Siebelink

Tijdens de wintersport in begonnen en gisteravond uitgelezen. Margaretha van Jan Siebelink. Historische roman over Margatetha van Parma en Piacenza.

Een roman waarin meestal vanuit de ik-persoon wordt geschreven, dus vanuit Margaretha. Maar ook alsof er een afstandelijke toeschouwer is, de schrijver. In het boek speelt Siebelink met de gedachte dat Margaretha een stille liefde zou hebben gekoesterd voor Willem van Oranje. De 'vader des vaderland' die destijds veelvuldig aan haar hof vertoefde, en met wie zij moest overleggen hoe om te gaan met de opstandige edelen in de roerige Nederlanden.

Het verhaal gaat langs haar hele levensgeschiedenis, van hoe zij als klein meisje was tot aan haar leven als oude vrouw in Italië. De emotie wil niet echt raken, en tegelijkertijd krijg je het beeld van een vrouw die gevangen zit in de mores van die tijd. Die in haar gedachten besluitvaardig is, zou willen zijn, die zich gebonden voelt aan haar familiebanden met haar broer, de koning en daarvoor met haar vader, de keizer. Het verwoorden van haar heen en weer slingerende emoties gaat Siebelink goed af. Vanuit deze tijd bekeken word je als lezer wel eens wat 'hummig', pak nou eens door mens ;-) vanuit die tijd bekeken kun je je er alles bij voorstellen.

Lezenswaardig. En voor wie nog meer wil weten over Margaretha kijk bijvoorbeeld op deze website over historische vrouwen.

Screencasting (of ik ben zo trots op mij ;-) digikluns filmt zichzelf

Ik ben een groot liefhebber van Skypen. Ik doe het niet vaak, ik gebruik het vooral voor de buitenlandse contacten die ik heb vanuit de EBLIDA.
Dus nu heb ik met enige moeite een filmpje gemaakt, en probeer ik ook nog een screenshot te maken van mijn Skype account op mijn pc. Dat laatste valt nog niet mee. Al mijn lessen van embedded codes etc lijken helemaal weg.

Nou ja, gelukkig gelukt na overleg met de coach ;-)

Wat het belangrijkste is, wat is het belang voor de bibliotheek. Ik kan me heel goed voorstellen dat je bv zoiets als Jing bij het digitale inlichtingenwerk gebruikt. Als je online een klant helpt, bv doordat je een vraag op #durftevragen op Twitter hebt opgepikt en die klant heeft ook achter z'n laptop of pc zit, dan kun je hem meenemen in je zoekproces. Dan kun je hem laten zien hoe je zoekt en waar je zoekt, ook door middel van de screenshots.

Daarnaast kun je allerlei filmpjes maken waarin je uitlegt hoe bepaalde apparatuur bij ons werkt, welke databestanden er bij ons allemaal te vinden zijn etc etc. Dus ik zie er wel mogelijkheden voor. Al zal een slimmer, handiger iemand dan ik de knoppen moeten bedienen ;-) want ik loop te klunsen....

Keep it simple, stupid!

Goed voorbereiden is het halve werk. Volgende week hebben we een personeelsvergadering waarbij we het onder andere over ResultaatGgericht Werken gaan hebben, en over onze ambities in relatie tot de bezuinigingen. Vorige week hebben we als MT al onze koppen bij elkaar gestoken om rondom het laatste thema een plan de campagne op te stellen.

Het is belangrijk dat we een duidelijk verhaal hebben naar onze medewerkers. Zij vangen de klanten aan de balie op, zij moeten weten waar ze aan toe zijn. Dat laatste zal lastig worden, omdat wij ook nog niet weten waar we aan toe zijn.

Wat ik hoop dat we volgende week voor onze medewerkers duidelijk kunnen maken is voor welke koers we gaan. Dat het soms lastig laveren wordt, omdat beslissingen van de politiek ook invloed hebben op de keuzes die we maken of willen maken. Niet alles kan en niet alles kan tegelijkertijd. En toch, hou de boodschap simpel, aan ons zelf en aan de politiek.

Dus zelf denken, en de boodschap simpel houden.... nou maar hopen dat ze dat volgende week ook vinden ;-)

Op bezoek bij de Statenleden commissie Sociale Infrastructuur

Gisteren was een delegatie van gemeenten en bibliotheken uitgenodigd door de Provincie Noord-Holland om hen bij te praten over de stand van zaken van het bibliotheekwerk in onze mooie provincie. Dat was in eerste instantie een wat statische meeting waarbij wij allen 3 minuten spreektijd kregen om toe te lichten wat wij als belangrijk ervaarden in het bibliotheekwerk, de rol van ProBiblio, en waar wij knelpunten zagen. Tja, als je met zo'n 6 bibliotheekdirecteuren zit dan val je op een gegeven moment wel in herhaling ;-) En dat werd nog een dunnetjes bevestigd door de ambtenaren en wethouders die aanwezig waren.

Daarna hadden de statenleden vragen aan ons. Ook daar kwamen vragen naar voren als waar nou de kansen lagen als het gaat om digitalisering, samenvoegen van functies etc etc. Wat ik merk in heel veel van dit soort discussies, ook met de lokale politiek en met ambtenaren, is dat er snel gedacht wordt dat 'de markt' het toverwoord is waarmee dreigende bezuinigingen kunnen worden opgevangen. Ja natuurlijk is het goed om samen te werken, om met elkaar zoveel mogelijk onder een dak te zitten, om expertise uit te wisselen. Sterker nog, een flink aaantal van mijn uren gaan zitten in het verkennen van dit soort mogelijkheden. En tegelijkertijd, het kost vaak jaren om tot daadwerkelijke samenwerking te komen, tot het maken van afspraken, financiële afspraken, samenwerkingsafspraken. En die tijd wordt ons niet of nauwelijks gegund. We zitten met z'n allen in een snelkookpan, waarbij besluiten nu in een rap tempo genomen moeten worden. Laten we hopen dat we er in ieder geval als een smakelijk hapje uit komen ;-) en niet als overkookte prut.

Overigens: het was een plezierige meeting waarbij er aan beide kanten openheid was en belangstelling.

Formulemanagement en franchise

Vanavond hadden we in Utrecht een afsluitende meeting voor het project formulemanagement en franchise. Er is veel over gesproken en geschreven, veel vragen en soms weinig antwoorden. Met elkaar kijken wat we in gezamenlijkheid konden ontwikkelen om de bibliotheek sneller te kunnen laten inspelen om wat er 'in de markt' speelt. En dat is op een aantal fronten gelukt. Al onze organisaties zijn in beweging gekomen, er is een bewustzijn gekomen dat we meer naar de klant moeten kijken, hem volgen, hem voor zijn soms in zijn behoeften.

Er is ook een stevig besef gekomen bij directies dat we onze krachten ten aanzien van inkoop van diverse onderwerpen meer en beter moeten bundelen. Al met al vind ik dat we, met alle mitsen en maren die er ook op ons project af te dingen zijn, we een mooi resultaat hebben neergezet waar we in heel bibliotheekland plezier van gaan hebben. En dan mogen al die critici het helemaal kapot schrijven en evalueren, ik zie de winst al was het maar voor de beweging die in Kennemerwaard is ingezet en wordt versterkt.