Vandaag rijden we verder de Caprivi strip in. Dit rare
vingervormige uitsteeksel van Namibie is een overblijfsel uit koloniale tijd. De
Caprivistrook dankt haar naam aan de Duitse rijkskanselier generaal graaf Leo
von Caprivi. De strook werd aan de voormalige Duitse kolonie
Duits-Zuidwest-Afrika toegevoegd op 1 juli 1890 na onderhandelingen met
Engeland over Zanzibar, Helgoland en delen van Beetsjoeanaland, het huidige
Botswana. Het verdrag dat werd gesloten is het zogeheten Zanzibarverdrag.
Duitsland wilde met de Caprivistrook een verbinding creëren met
Duits-Oost-Afrika (het huidige Tanzania), haar andere kolonie in Afrika.
Voordat dit plan verder kon worden uitgewerkt, werd het onmogelijk door de
activiteiten van Cecil Rhodes in het huidige Zimbabwe. In de tijd dat Namibie
door Zuid-Afrika bezet was, tussen 1960 en 1990 was het gebied afgesloten. In
1990 voerde de bewoners van deze regio een korte vrijheidsstrijd om zich af te
scheiden van Namibie. Dat mislukte. Tegenwoordig heet het gebied de Zambezi
regio, zo wil de Namibische overheid de Duitse koloniale tijd doen vergeten.
De reis gaat voorspoedig. We komen mooi op tijd aan in Popa
Falls. Bij de poort maken we een praatje met de poortwachter. Bijna iedereen
vraagt hier hoe het met je gaat. Dan is het de bedoeling dat je antwoord en dan
vervolgens ook naar de gesteldheid van de andere partij vraagt. Wij doen dat
braaf altijd. Deze man vraagt of we een beetje gelukkig zijn, of onze dag goed
is. Wij zijn best tevreden, maar hij zit op 90% zegt hij. 100% blij of tevreden
kan hij nog niet zijn zegt hij. Zijn dienst en zijn dag zit er nog niet op, dus
dan moet je wel ruimte over houden om op de 100% uit te komen. Tja, met dat
soort levenswijsheden wordt je zo maar geconfronteerd bij de ingang van een
camping. Dat is ook Afrika.
We besluiten ’s middags een tochtje op de Okavango. We
worden eerst met een jeep naar een ander punt gereden, om daar op de boot te
stappen. De rivier staat niet zo hoog en dan is het lastig om bij het
opstappunt bij de camping te komen. Vandaar dat we iets verder stroomafwaarts
beginnen. Vlakbij ons opstappunt een paar kinderen in een mokoro. Mooi om te
zien dat het varen in de smalle kano’s hier al jong begint. Ze vissen op kleine
visjes met een zelf geknutselde fuik, een kapot geknipte plastic fles waar ze
de hals dan omgekeerd in zetten. Een
beetje aas in de bodem en dan zwemmen de visjes naar binnen maar kunnen er niet
meer uit. Dat zijn dan wel heel erg kleine visjes! Dan zal de visotter die we
verderop zien toch wel grotere vissen vangen is onze verwachting.
De tocht voert ons langs nijlpaarden, aalscholvers, bonte
ijsvogels, krokodillen, jacana’s. En langs prachtige lodges, waarvan de gids
ons weet te vertellen dat er één (de grootste en meest luxe) van een
Nederlandse eigenaar is. Die heeft er een soort beauty resort gemaakt. Niet
verkeerd deze plek. Maar wat een verschil met de huizen en hutjes van de
Namibische bevolking.
Na ca. 2 uur varen
moeten we terug. Eerst nog langs de Popa
Falls, geen echt grote waterval. Maar toch leuk om te zien. Kunnen we alvast
een beetje te smaak te pakken krijgen voorde trip naar de Victoria Watervallen
die we later no g willen gaan doen. Onze gids krijgt telefoon van het
hoofdkwartier. De jeep die ons heeft gebracht naar de steiger heeft ergens
anders panne gekregen. Hij zal ons door de stroomversnellingen moeten varen.
Hij kijkt er wat zenuwachtig bij, want er zitten scherpe rotsen in het water.
Hij heeft wel vaker gedaan zegt hij maar niet vaak met zulk laag water. De
eerste keer dreigt hij ons vast te varen, en laar hij de boot weer terug zakken
op de stroming. We zitten allemaal wel enigszins gespannen mee te kijken. Het
is een kwestie van goed manoeuvreren. Bij de volgende poging lukt het hem, een
combinatie van flink veel gas, de juiste hoek en op tijd bij sturen. Daar
verdient hij een flinke fooi mee.
Wij besluiten nog even bij de Jetty bar een drankje te
nuttigen, en naar de halve finale van de Olympische hockeyfinale van de
Nederlandse vrouwen. Pikken we ook nog even mee dat een paar schaarbekken langs
komt vliegen, over het water scherend. Prachtig! We koken en gaan dan naar bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten