Vakantieberichten 6, Etosha 3

We rijden vandaag met onze eigen auto’s een route door Etosha. We kiezen voor een route langs de zoutpannen. Gelijk buiten het hek van de camping een prachtige geeltoksnavel. Ook zo’n bijzondere vogel om te zien. Er zijn in Namibië vier verschillende soorten. Benieuwd of we ze allemaal gaan zien.

geeltoksnavel

Grijstoksnavel

Er rijden grote vrachtwagens af en aan op een bepaald stuk van de route. Niet echt een pretje om in hun stofwolken te moeten rijden. Even later zien we waarom de grote vrachtwagens rond rijden. Er wordt aan een gravel road gewerkt. Er liggen grote bulten met stenen langs de weg. Die worden door een wals verderop tot gruis verpulverd. We moeten om de bulten heen manoeuvreren en zelf diep de berm in als er een groot monster van een wegwerkmachine aan komt gerold. Aan de kant!

Wat me opvalt tijdens de drie dagen die we in Etosha is het stof. ’s Ochtends als je start met rijden is de lucht nog redelijk helder. Maar door al het verkeer dat er in de loop van de dag over de droge, stoffige wegen rijdt en heel veel wit stof op doet waaien, ontstaat er een bijzonder soort heiigheid. Op iets grotere hoogte hangt er een wittige band in de lucht. Ik denk dat het stof is dat in de loop van de nacht weer neer slaat, maar overdag de zon heel licht filtert.

zadeljakhalzen

Langs de zoutvlakte zien we een paartje zadeljakhalzen. Prachtig dieren. Altijd onderweg, ze wandelen nooit, altijd een dribbeltje, een relaxed holletje.  “Always late for an appointment” zal één van onze gidsen tijdens onze reis zeggen. En ja zo ziet het er wel een beetje uit.

We stoppen bij verschillende waterholes. Bij één waterhole een grote kudde olifanten, elders een flink aantal struisvogels. We zien een giraf die water drinkt. Dat is een ongemakkelijke bezigheid zie aan het dier. Eerst heel veel om zich heen kijken of er niet een leeuw ergens in de bosjes ligt. Dan uiteindelijk de voorpoten uit elkaar zetten en voorover buigen. En toch af en toe zenuwachtig op kijken. Om uiteindelijk met een soort hupje de voorpoten weer bij elkaar te brengen en statig weg te schrijden.

Een prachtige roofvogel, waarschijnlijk een zanghavik, ergens op een tak, de elegante springbokjes die je hier overal ziet. We kijken onze ogen opnieuw weer uit. Het is echt genieten hier. In Etosha zitten geen gewone impala’s, alleen blackfaced impala’s. Ook fraaie dieren, die de “M” op hun billen missen. Toch denk ik dat ook deze dieren zullen dienen als de MacDonalds maaltijd voor de grote roofdieren hier in het park.

zanghavik

Van de twee campsites in Etosha vonden we Okaukuejo toch net iets leuker, die waterhole was een stuk aantrekkelijker dan die van Namutoni. Bij de laatste kwam naar ons gevoel minder wild. En je had niet zo’n goed zicht op de dieren omdat er behoorlijk wat riet groeide in een gedeelte van de plas. Daardoor zag je lang niet alle dieren goed, al hoorde je ze wel rondplassen in het water.Eenmaal terug in Namutoni koken we ons maaltje en gaan op tijd naar bed. Morgen wacht ons een reisdag, en daarvoor nog een ochtenddrive.