Vakantieberichten 2

Na Sossusvlei reizen we door naar Swakopmund, aan de kust. De reis gaat opnieuw over gravelroads, zo'n 350 km over wasbordwegen. Dwars door de Namib woestijn. Dor en droog, kaal en leeg. In het begin is er nog wel wat wild te zien, maar al gauw is er niks en niets dan kaal land. Indrukwekkend in zijn verlatenheid en trage manier van verschuiven van landschap aan de horizon. Met een tussenstop in Solitaire, bereiken we uiteindelijk volstrekt gaar van alle trillingen rond een uur of vier Swakopmund.

benzinepomp in Solitaire

Daar boeken we via een agent voor de volgende dag een boottocht naar de zeeleeuwenkolonie.  Swakopmund heeft een Duitse uitstraling. Her en der vakwerkhuizen,

Swakopmund

Duitse straatnamen en restaurants met een Duitse kaart. We bezoeken de lokale openbare bibliotheek, enige beroepsdeformatie is ons niet vreemd. Je voelt je bescheiden als je aan onze luxe bibliotheken denkt, de prachtige collecties en het geld dat er ondanks de bezuinigingen in om gaat. Hier heel oude boeken, verouderde collecties en geen computers. Maar wel betrokken bibliothecarissen, best ruime openingstijden, en met goede spreuken om lezen te bevorderen: 'Make reading a family matter.' Of te wel, maak lezen iets wat je als familie/gezin doet.

Bij onze wandeling langs de oceaan worden we aangesproken door een man. Hij verzekert ons dat hij geen dief is, maar een artiest. Hij versiert palmnoten. Hij komt uit Damaraland, waar de werkeloosheid hoog is. Hij geeft drie kinderen, waarvan 1 een meisje van een paar maanden. Trots laat hij een foto van haar zien op zijn mobiel. Al pratend ontfutseld hij ons onze namen en kerft die in vier nootjes. En ja, dan moet er gehandeld worden. We hebben geen van allen echt een idee nog van de koers van de Namibische dollar, dat kost mij altijd een paar dagen. Ook al dingen we voor ons gevoel behoorlijk af, we zijn onvoldoende scherp. En zo lukt het de man om ons een paar, weliswaar leuk bewerkte noten, voor veel te veel geld aan te smeren. Weer een wijze les voor de naïeve toeristen die we zijn.

We koken op de campsite, en het is behoorlijk koud voor Namibische begrippen.

Zonsondergang bij de pier van Swakopmund

De volgende ochtend worden we opgepikt voor de boottocht. Het is mistig als we naar Walvisbaai rijden. Eerst worden we naar een baai gereden waar flamingo's staan.

Flamingo's bij Walvisbaai

Dan naar de haven om op de boot te stappen.

Pelikanen wachten ons op. De gids traint ook af en toe zeeleeuwen, eens per drie of vier jaar voedt hij een zeeleeuwenjong 'op' om op de boot te komen zitten en de toeristen van dichtbij een zeeleeuw te laten zien.  Hij lokt ze met vis. Van nature eet een zeeleeuw alleen verse vis, geen dode. Van mij hoeft dat zo niet, ik vind het toch een soort circus als je dieren zo traint. Maar de gids verzekert ons dat hij de zeeleeuwen kwijt raakt zodra ze geslachtsrijp worden. Dan willen ze niet meer aan boord springen en gaan ze terug naar hun natuurlijke gedrag en achter de andere sekse aan.

We zien door de mist heen een soort vliegende Hollander schip. Een verlaten vissersboot, het is een verwerkingsschip voor oesters. Namibië kweekt oesters in zij wateren, ik geloof een kleine vijf miljoen per jaar. Veel voor de Aziatische markt. Omdat ze niet op bedden groeien, maar aan een draad moeten ze elke zes weken handmatig gedraaid en gepoetst worden. Handwerk! Veelal gedaan door zwarte mensen, die er volgens de gids een goede boterham aan verdienen. Hoeveel deze mensen dan precies verdienen wordt me niet duidelijk. Onze gids legt uit dat het gemiddelde salaris is Namibië op zo'n veertienhonderd Namibische dollars per maand ligt. (NB: volgens Wikipedia ligt dat op N$ 8.600, een andere bron meldt US$ 2.000,-) En dat iedereen dan ook een klein bedrag, zo'n vijftien dollar per maand afdraagt voor sociale zekerheid.  (NB: N$1.400,- is ongeveer € 86,-! Dat is niks voor onze begrippen. Het leven is hier op een aantal vlakken ook goedkoper, maar het toont vooral aan hoe groot de inkomensverschillen hier zijn. Een pompbediende die je helpt met tanken geef je meestal tussen de 5 en 10 dollar fooi.  Om aan een salaris van 1.400 dollar te komen moet hij zo rond de 9 tankende mensen per dag hebben. Dat klinkt als heel weinig, maar ik vraag me af wat het gemiddelde salaris is van een pompbediende..... Het is laagopgeleid werk, je moet er vaak wel bij staan want hier zit ook personeel bij dat niet kan lezen en dus niet altijd de juiste brandstof in je tank gooit).

We varen voorbij de zeeleeuwenkolonie. Prachtig gezicht, en je ruikt de dieren ook al van verre. Zo speels als ze door de golven springen. Zo soepel en glad. Om jaloers op te worden ;-) Als toetje komen we ook nog dolfijnen tegen. Altijd leuk om deze dieren te zien, ze snijden prachtig door de golven.

Dolfijn

Bijschrift toevoegen