Het was me het jaar wel, 2015. Een jaar waarin we heel wat
hoogtepunten te vieren hadden, maar ook een jaar waarin zware beslissingen
vielen. 2015 was het jaar waarin we begonnen met de uitvoering van ons
meerjarenbeleidsplan. Dat had onder andere tot gevolg dat het besluit viel om
te reorganiseren in onze backoffice. Daardoor zijn er twee gedwongen ontslagen
gevallen. Geen gemakkelijk besluit en we zullen Frank en Peter beiden missen
als lid van ons team.
2015 was ook het jaar van uitbreiding, vernieuwing en
verandering. Ik noem maar een paar hoogtepunten: de herinrichting van De Mare,
de verhuizing naar de Brede School in de Rijp, de start van 5 bibliotheken op
school in De Schermer, de opening van het servicepunt in Schermerhorn, de
opening van het servicepunt in Egmond aan Zee en ook 5 bibliotheken op school
in de Egmonden. De nominatie voor de beste bibliotheek met Overdie, de
nominatie voor de IVI- award en de toekenning van projectgeld voor de
ontwikkeling van de Stadsambassade door de Innovatieraad.
2016 wordt het jaar van verdere doorontwikkeling en
reorganisatie. Nu zal de focus vooral op de frontoffice liggen. Dit voorjaar
gaan we bezig met het verder uitwerken van onze plannen. Daarin zullen jullie
natuurlijk ook meegenomen worden. Ik wil nadrukkelijk hier melden dat de
reorganisatie van de publieksdiensten niet met gedwongen ontslagen gepaard
hoeft te gaan. Ik kan het niet uitsluiten, maar iedereen krijgt de kans om mee
te gaan in de veranderingen. Je krijgt de kans je bij te scholen en je te
bekwamen daar waar nodig om mee te helpen uitvoering te geven aan ons
meerjarenbeleidsplan en de vier programmalijnen. Jullie zijn zelf aan zet als
het om je doorontwikkeling gaat! En ik heb er alle vertrouwen in dat jullie dat
kunnen.
Dat de wereld om ons heen verandert is niet nieuw. Dat er
andere dingen van ons gevraagd worden als bibliotheek is ook niet nieuw. Dat de
druk op de bibliotheek en het bewijs van onze maatschappelijke waarde wordt
opgevoerd is ook niet nieuw. Ik denk dat wij als bibliotheek Kennemerwaard de
afgelopen jaren aan onze gemeenten telkens duidelijk hebben kunnen maken wat we
doen, en vooral waarom we het doen en wat dat bijdraagt aan de lokale
samenleving. En toch is dit werk nooit af. We zijn met z’n allen ambassadeurs
van de bibliotheek. Samen zijn we de beste reclame van waar Kennemerwaard voor
staat.
De wereld om ons heen staat in brand. Hier in Nederland, in
Heerhugowaard, Alkmaar, Bergen en Castricum komen vluchtelingen in
opvangcentra’s en azc’s. Een digitaliserende overheid plaatst burgers die niet
zo digitaal vaardig zijn aan de buitenkant, en de groep van 1,3 miljoen
laaggeletterden heeft heel veel moeite om zichzelf staande te houden in de
maatschappij. En dan heb ik het nog niet over de verharding van de samenleving.
Het verschijnsel dat een discussie vaak niet meer is dan het uitwisselen van
standpunten, de overtuigdheid van het eigen gelijk, waarbij de nieuwsgierigheid
naar de ander het kind van de rekening is geworden. Op het moment dat we niet
meer nieuwsgierig zijn naar elkaar, als we denken te weten hoe die ander ons
moet respecteren zonder dat we daar zelf inspanning voor willen doen, dan
dreigt onze samenleving te verworden tot een barre woestijn waarin alleen
dappere nomaden tussen de oases van het eigen gelijk heen en weer durven te
trekken om daar ideeën en denkbeelden op te halen en uit te wisselen.
De bibliotheek, wij, de medewerkers van de bibliotheek, wij
moeten staan voor het uitwisselen van ideeën. Wij staan voor de mogelijkheid om
ieder mens het beste uit zichzelf te laten halen. Dat kan alleen als we
nieuwsgierigheid bevorderen en uitlokken.
Als we mensen uitdagen om dwarse gedachten te hebben, ook al sporen die
niet met de onze. Als we creativiteit voeden, en mensen bij elkaar brengen en ze nieuwe dingen
te laten ontdekken. Dat hebben we het afgelopen jaar laten zien, en dat gaan we
ook in 2016 doen. Ik ben er van overtuigd dat, hoewel de bibliotheek af en toe
onder vuur ligt, wij als Kennemerwaard duidelijk maken dat we er toe doen, dat
wij een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van onze samenleving en dat wij
ruimte bieden aan het individu dat zichzelf wil ontwikkelen. Onkruid Vergaat
Niet, dat is de idee van de bibliotheek, als een metafoor van blijvende
standvastigheid. Het is de basis van de bibliotheek en ik ben er zeker van dat
Kennemerwaard als onkruid prachtig zal blijven bloeien.
(En daar heb ik een
gedicht bij van Ida Gerhardt.)
"LOF VAN HET ONKRUID
Godlof dat onkruid niet vergaat.
Het nestelt zich in spleet en steen,
breekt door beton en asfalt heen,
bevolkt de voegen van de straat.
Achter de stoomwals valt weer zaad:
de bereklauw grijpt om zich heen.
En waar een bom zijn trechter slaat
is straks de distel algemeen.
Als hebzucht alles heeft geslecht
straalt het klein hoefblad op de vaalt
en wordt door brandnetels vertaald:
`gij die millioenen hebt ontrecht:
zij kòmen - uw berekening faalt.'
Het onkruid wint het laatst gevecht."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten