Jordanië, Dag 2 Ajloun en Jerash

1 april

Vandaag gaan we naar Ajloun en Jerash. Hussam staat al ruim op tijd in de lobby van ons hotel. Snel tanden poetsen en onze spullen pakken. Na ca. een uur rijden stipt Hussam en vraagt of we iets willen kopen. We snappen de vraag niet zo goed. E zijn gestopt bij een paar kleine winkeltjes. We stappen uit . Hij wijst ons een winkeltje waar mansaf te koop is. Tja, daar kunnen we niks mee. De eigenaar biedt ons ayran aan, soort zoute karnemelk. Er ligt eigenlijk niks inde winkel dat we kunnen gebruiken. Uiteindelijk kopen we een grote bak met dadels, voor een spotprijs. Dat dan weer wel :-)

Na ca 1,5 uur rijden komen we aan in Ajloun. Hier is een oude burcht gebouwd door een neef van Saladin, tegen de kruisvaarders gebouwd. Nooit ingenomen maar wel zwaar beschadigd door de mOngolen en weer opgebouwd door de Mamelukken. Hussam zet ons eerst af bij de plek waar we een ticket zouden moeten kopen, maar omdat we een Jordan pass hebben hoeft dat niet. We hebben wel trek in koffie, en op weg naar het restaurant moeten we eerst langs een winkeltje. Hussam maant ons naar binnen. De Jordaanse schone biedt ons onrijpe amandelen aan, die je in zout kunt dopen en (zo leren we pas later) dan de schil van kunt eten. Wij kauwen ze in hun geheel op, wat ik overigens de aanwezigen daar ook zie doen. Dus wat nu precies de wijze is om dit te nuttigen weet ik niet ;-) We kopen bij de dame een stuk zeep met kamille, voor onze buurvrouw die altijd trouw op ons huis past. Joep wil de Jordaanse schone bij het afscheid een hand geven, maar dat doet ze niet. Mag niet van haar geloof.

We rijden een klein stukje verder naar het kasteel en Hussam wacht daar op ons tot wij uitgekeken zijn. Natuurlijk is het een kale hoop stenen als je er zonder verbeelding naar wilt kijken. Dat doen wij niet ;-) In gedachten zien we hoe hier Salahdin en de zijnen  een burcht bouwden, op een zeer strategisch punt. Op een heuvel met uitzicht over de handelsroute tussen Damascus en  Caïro. Een slim systeem om water op te vangen zodat ze het lang uit konden houden bij belegeringen. Dikke muren. Een klein museum is gehuisvest in  het kasteel, met romeinse munten, stukken kantelen met Arabische teksten. En ook Jordaanse toeristen, gezinnen met kinderen die hun geschiedenis komen bekijken. Ook een klas met Amerikaanse kinderen. Een paar Jordaanse kinderen, meisjes, vragen giechelend 'what's your name?' En dan of ze een foto mogen maken van mij met hun zelf. Ik vind het wel grappig. Als er een zo dapper is geweest volgen er daarna meestal nog wel een paar. Moeders staan het glimlachend te bekijken, al dan niet zwaar gesluierd, of met hoofddoek op.

Na een klein uur hebben we het wel gezien en lopen terug naar Hussam. De steven gewend naar Jerash. Als we Jerash in rijden vraagt hij of we iets willen eten. Daar hebben we wel zin in. Hij neemt ons mee naar een restaurant net buiten het centrum van Jerash, The green Valley restaurant. We kijken er eerst wat bedenkelijk bij, een groot restaurant. Naar ons idee echt gericht op toeristen... vinden we niet zo leuk. Maar Hussam heeft al handen geschud met de eigenaar. Ach ja, ik weet nog dat toen ik zelf reizen begeleidde dat je vaak als gids of chauffeur gratis kon eten als je gasten mee nam. Zo werkt het hier natuurlijk ook. Hij zal zo zijn adresjes hebben, en dat merken we af en toe tijdens de vakantie ook. We vragen hem of hij bij ons aantallen wil zitten, maar dat wil hij niet.

Het eten is overigens verrukkelijk. Een heerlijke salade begeleidt met brood, en heerlijk smeersels van humus, babaganoesh en een soort fava. Mjam! En naast toeristen zitten er toch ook Jordaniërs te eten. Twee tafels van ons vandaan vier mannen met keffiyah op, een Palestijnse sjaal zal ik maar zeggen.... alleen is hij rood en dan is het geloof ik een bedoeïen sjaal.  Verbouwing. Bidden in ploegendienst. Eerste kennismaking citroensap met mint.

Na de lunch brengt Hussam ons naar de opgraving van Jerash. We moeten door een grote bazaarachtige winkelstraat, 'niks kopen hier hoor' zegt Hussam om in het opgravingsgebied te komen. Hier ligt een volledige Romeinse stad op ons te wachten. Wat prachtig! Een aantal tempels, oa voor Zeus en Artemis, een prachtige colonnade, een hippodroom, een amfitheater. We bekijken het allemaal en zijn onder de indruk. Alsof ieder moment een stoet triomferende Romeinen binnen zal treden over de colonnade, op weg naar de triomfboog. Ook hier een  is van toeristen uit Europa en uit eigen land. Of we op de foto willen met (meestal) meisjes. Het is echt overweldigend wat hier nog bewaard is gebleven van de oude romeinse stad. We horen als we in het uiterste punt van de stad zijn la meerdére keren een flink geluid uit het amfitheater.  Ovaal plein. Alsof er een heel orkest staat te spelen. Dat moeten we toch even gaan bekijken. Een tweemansband, bestaande uit een doedelzakspeler en een drummer maken lawaai voor tien. Hier zie je, en hoor je vooral, hoe goed de Romeinen hun akoestiek voor elkaar hadden in hun theaters. Je hoort van verre al de muziek. De heren noden ons ook op het podium, op een speciale spot hoor je jezelf alsof je met versterker spreekt. Heel bijzonder. 

We bezoeken ook nog het museum van Jerash in de opgravingsite gelegen. Mooie mozaïeken, en wat potten, tegels, beelden en munten. We lopen wel meer dan drie uur rond in dit Romeins verleden, verbeelden ons in de Romeinse straten tussen de kooplui en de tempelgangers. Dan zoeken we Hussam weer op, terug naar Amman. Dat blijkt nog niet zo eenvoudig. De weg die we de heenweg hebben genomen is afgezet. Hoe of wat weten we niet. Hussam moet omrijden. Wij vragen of hij weet hoe hij dan moet rijden. Hij zegt van niet. Joep gaat zoeken via zijn telefoon en via de reisgids. Hij noemt wat plaatsnamen op en er klinkt 'no, no' of uiteindelijke 'yes'. We rijden om via Zarqa. Ik geloof dat Hussam eigenlijk wel wist hoe hij mOest rijden, maar blijkbaar het verschil tussen ja en nee niet altijd zo benoemt. S avonds eten we in een klein tentje tegenover het hotel. De helft van de kaart hebben ze niet meer. Wat ze wel hebben is prima van smaak en heel goedkoop. We eten voor minder dan de helft dan gisteren.  Morgen verkassen naar Madaba.