We trekken verder van Senyati, Chobe naar Tiaan’s camp net
buiten de Makgadikgadi pans… een zoutvlakte en woestijn. Onderweg moeten we het
cattlefence passeren. Een hek dat dwars door Botswana loopt om te voorkomen dat
mond-en-klauwzeer zich verspreidt onder het vleesvee dat bestemd is voor de
Europese markt. Dit hek heeft in de jaren dat het net wat neergezet voor een
enorme sterfte onder het wild gezorgd. Honderden duizenden gnoes en andere
graseters die op zoek gingen naar groen gras liepen zich stuk tegen het hek.
Dit in een jaar dat er toch al veel wild stierf door een grote droogte. Wij
mensen grijpen in in oeroude trekroutes, de natuur moet wijken. Dat alles voor
de handelsbelangen. Het geeft wel een wrange smaak. Bij het passeren van het hek
moeten al onze schoenen ook door een desinfecterend bad en moeten we met de
auto door een grote bak met hetzelfde bijtende spul. De vloer van onze camper
kunnen we daarna stevig boenen, brr wat een vies spul.
Verderop de route staat er ineens weer een controle post.
Deze keer voor de fruitvlieg. We moeten onze koelkast open doen. De courgettes
en tomaten die we in Kasane hadden gekocht moeten we afstaan. Bloemkool hoeft
weer niet , die vallen blijkbaar niet onder de bevattelijke groenten. De man
kijkt nog wat bedremmeld en biedt ons aan dat we het ter plekke kunnen opeten.
Nou nee, daar hebben we niet echt trek in. Ik bied het hem aan voor zijn lunch.
Geen idee of hij het gaat doen, maar in ieder geval kunnen we onderweg straks
weer een keer extra groente in slaan. Bijna aan het eind van een lange, lange
weg door halfwoestijn zien we al een bord linksaf naar Tiaan’s camp. Maar dan
zouden we dwars door het natuurpark moeten, wat volgens onze verhuurder niet
mag. Is wel een stuk korter, al is het door diep zand. We besluiten toch maar
over de weg te rijden. Een dik uur later komen we aan bij de camping gelegen
aan de Bobeti rivier, een uitloper van de Okavango. De camping zit er nog niet
zo lang. Ook hier een prachtig gemaakte veranda zodat je naar de rivier kunt
kijken. De volgende dag zullen we met
een dagtrip de Makgadikgadi pans en de Nxai pans bekijken. En we eten morgen
dan ook bij het restaurant van de camping om te vieren dat Joep en ik dan 5
jaar getrouwd zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten