dromers, denkers, doeners

Vorige week las ik op de VOB-site dat het bestuur besloten heeft zich terug te trekken uit het project 'Libraryschool'. Ik wil hier het besluit van het bestuur niet ter discussie stellen, ik wil het hebben over dromers zoals Rob Bruijnzeels. Rob heeft met inbreng van andere enthousiastelingen al een flink aantal jaren geleden met zijn project 'Bibliotheken 2040' een toekomst gedroomd. Die bibliotheken 2040 waren divers van vorm, en leverden een doorkijk naar een toekomst waar ik maar met moeite mij een beeld van kon en kan vormen.

Rob is na de bibliotheken 2040 verder gegaan. Zo heeft hij het project 'De bibliotheek anders bekeken' neergezet, waarmee hij een visiedocument heeft gemaakt over de nieuwe rol van de bibliotheek. Iets waarmee de strategiecommissie zo verder kan.

Rob heeft, net als veel andere collega's uit de branche, gezien dat we die bibliotheken 2040 moeten bevolken met nieuwe medewerkers, want tegen die tijd zijn wij bijna allemaal met pensioen. Ook met het nieuwe pensioenstelsel ;-) Die nieuwe medewerkers zullen invulling moeten geven aan de uitvoering van het visiedocument. Daarvoor zullen ze beste kwaliteiten van bibliothecarissen, marketeers, accountmanagers, filosofen, leerkrachten, journalisten in zich moeten verenigen. Voorwaar echte schapen met vijf poten. Zij worden de nieuwe doeners.

Daar was het concept van de Libraryschool op gestoeld. Een omkadering van die droom van Rob. Een mooie droom die zo wel in schoonheid moest sterven? Omdat het te hoog gegrepen was voor onze bevatting en omdat je dromen niet in een curriculum en businesscase kunt vatten? Omdat onze branche heel veel doeners kent, bevlogen mensen met idealen, maar niet perse denkers, laat staan dromers? En toch, en toch... 

Ik zie hoe er in een van onze bibliotheken, die van Heerhugowaard aan de slag is gegaan met zo'n andere droom van Rob Bruijnzeels, nl. De bibliotheek van de 100 talenten. Ik weet dat hij daar heel enthousiast over is, en dat hij ook af en toe kan gruwen van hoe die droom in doelmatigheid en resultaten, meetbaarheid geperst wordt. Waarmee zo'n droom dan geplet dreigt te worden door de doeners. Een goede droom is flexibel, en ontstijgt die fase ook weer. Dat zie ik gebeuren in Heerhugowaard. We dreigden door te schieten in het vastleggen van de 100 talenten in iets wat een soort kunstje zou worden. En daar schieten we nu ook weer voorbij doordat we terug grijpen naar het ideaal, het waarom en waarvoor en minder naar het hoe. Doeners kunnen dan ook dromen.

Ik heb de diverse ideeën en dromen van Rob Bruijnzeels altijd met interesse gelezen, aangehoord en tot mij genomen. Heel vaak moest ik er op kauwen. Hoe die dromen vorm moesten krijgen, hoe  we vanuit de huidige bibliotheek naar die gedroomde toekomst moesten komen, ik zag het niet. En toch... Er bleef dan iets hangen, iets zeuren, iets knagen. Dan na een half jaar, een jaar viel dan een stukje van 'mijn' puzzel op z'n plek. (je zou kunnen zeggen dat ik een trage denker ben;-) In onze bibliotheek zijn we op pad, naar onze gedroomde toekomst in 2014. Wij hopen van daar uit weer verder te dromen. Onze, mijn puzzel, heb ik nog niet compleet. Ik had wel emplooi gehad voor studenten van de Libraryschool. Die komen er nu niet. Ik heb mijn hoop nu gevestigd op het innovatielab bij Saxion, waar vanuit een strakke school buiten de kaders wordt gedacht. Waar nieuw onderwijs wordt gedroomd.

Ik hoop dat er ergens een vorm van de Libraryschool komt. Ik hoop dat Rob en degene met wie hij samen werkt ons blijft bestoken, verleiden, onrustig maken met zijn dromen over onze toekomst als branche. Wij als branche hebben visionairs nodig. Ik heb ze nodig om mijn polsstok verder te doen reiken dan ik kan denken en doen.