Ding 24 Google Maps en Google streetview

Op de valreep want morgen sluiten we af met 23 dingen. Moest thuis tijd vinden terwijl ik tussen de verhuisdozen zit met spullen van mijn lief, die inhuist. Op de bieb kon ik googlemaps en google streetview niet goed bekijken want geblokkeerd door onze fijne systeembeheer. Ik gebruik Googlemaps zelf af en toe als ik ergens naar toe moet met het openbaar vervoer. Doe het overigens vrij ouderwets, maak dan een printje van de plattegrond om er zo naar toe te lopen. Ik zei in een eerder blog al, ik ben een gevalletje transitieproces ;-). Ik weet van collega's die het op hun mobiel bekijken als ze ergens naar toe moeten, ook als het met de auto is. Daar heb ik dan weer een Tom Tom voor. Street view heb ik niet zoveel mee, het is wel grappig overigens dat mijn neefje van bijna 14 er helemaal gek op is. En wat wel geestig is dat je bijvoorbeeld op Funda het gebruik ervan terug ziet komen, en dan heeft het ook zeker een toegevoegde waarde.
Als ik nou kijk naar wat de bieb er mee zou kunnen, natuurlijk een link maken naar je eigen website en aangeven waar je vestigingen zitten. Lijkt me heel erg zinvol. Ik zou me ook kunnen voorstellen dat je van alle literaire, filmische, muzische links die er in ons werkgebied te maken zijn ook een speciale pagina maakt, al dan niet in samenwerking met de VVV, zodat mensen die plekken ook kunnen bezoeken. En dan zou Street View ook een handig hulpmiddel kunnen zijn. Misschien kunnen we op termijn een soort speurtocht door de stad maken, waarbij je gedeelten van streetview aan elkaar plakt en zo een wandel of fietstocht door de stad maakt aan de hand van de beelden van Street View. Dat is heel wat anders dan een geschreven versie.
Street View kun je natuurlijk ook toevoegen op je website, door te laten zien hoe de straat er uit ziet waar de bibliotheek zit.
Ik denk dat er veel creatieve mogelijkheden zijn waarbij google maps en street view gecombineerd worden met andere web 2.0 toepassingen. Lijkt me voor kunstenaars ook een leuke uitdaging om daarin baanbrekende crossovers te maken. Ik weet dat Pé Ox, kunstenaar uit Alkmaar nu voor een project bezig is met het fotograferen van de Westfriese Omringdijk. Om de honderd meter oid een foto maken. Waarschijnlijk is het teveel beeldmateriaal als je er een film van zou maken, anderszijds 'why not?'. Laat iemand een jaar lang telkens het traject van de Westfriese Omringdijk aflopen en breng de wisseling van seizoenen in beeld. Het voortschrijden der tijd, de drukte van het dagelijks verkeer in combinatie met de rust van het buitengebied. Lijkt mij zeer fraai. Wil ik best als een soort screensaver op mijn pc hebben... doet het ook vast als doorlopende voorstellingen in de betere etablissementen in het gebied van de Westfriese omringdijk en in musea.

ding 23, wat heb ik geleerd

De afgelopen weken, tussen de bedrijven door, af en toe 's avonds laat of in het weekend, en in een gestolen kwartiertje op de bieb me verdiept in de 23 dingen. Het voorbereidende werk, het oefenen, het bekijken deed ik vaak in eigen tijd. Dan vaak even de dingen laten bezinken en daarna een blog erover schrijven. Van je af schrijven wat je er van vindt, en in één moeite dan wat extra bespiegelingen over wat er nog meer in mij op kwam. Ik bleek een aantal dingen al in meer of mindere mate te gebruiken of gebruikt te hebben. Ik merk aan mezelf dat ik, zoals ik het dan maar benoem, in een soort transitieproces zit. Mijn igoogle pagina heb ik zo ingericht dat de blog van Edwin Mijnsbergen en Jan Klerk te lezen zijn. Op het dashboard van mijn eigen blog staan natuurlijk de medecursisten van 23 dingen van Kennemerwaard en Marc Deckers van de OBD. Op de igoogle pagina staat ook nog een nieuwssite, een weersite, en mediaonderzoek. De laatste bekijk ik overigens niet vaak. Ik heb niet het geduld of de tijd om heel veel sites te bekijken en ik verlaat me graag op de kennis die Edwin Mijnsbergen en Jan Klerk graag met ons allen delen. Ik ken ze beiden persoonlijk en acht ze hoog. Dat helpt. Het is de mix van gelezen hebben wat ze schrijven in combinatie met het contact irl waardoor ik met graagte hun blogs lees. Dan ben ik misschien niet helemaal bij, maar ik loop ook niet vreselijk achter ;-)
Ik verlaat mij voor mijn informatie op een mix van traditionele media zoals krant, tv, radio in combinatie met blogs, twitters (laatste overigens niet veel). Met zaken als de google reader en de sites als Delicious heb ik minder. Too much information.
Als de traditionele media zouden komen te vervallen zou ik wel op zoek gaan naar vervanging.

Ik hang naar mijn idee tussen twee werelden in. Met één been in het digitale domein, waarbij ik zie dat er heel veel toepassingsmogelijkheden zijn in de bibliotheek, met het andere been nog in het analoge tijdperk, waar ook nog heel veel gebruikers voor zijn. De kunst zal zijn om het goede van het oude te bewaren en de krenten uit de pap te halen van de nieuwe media. Nu denk ik bij het laatste dat we niet gelijk achter alles aan hoeven te hollen, second life bijvoorbeeld was ca. twee jaar geleden een enorme hype en nu hoor je er niks meer over. En tegelijkertijd denk ik dat je wel moet weten wat het is, hoe het er uit ziet, wat de mogelijkheden zouden kunnen zijn. Dus ja, misschien niet bij de trendsetters horen, maar wel bij de 'early adapters' op een aantal fronten. Nu zitten we bij de middenmoot, en we zouden wat mij betreft op een aantal gebieden dus meer naar voren moeten. Daarbij onze leden ook gebruiken, en proberen om burgers uit onze gemeenten te betrekken die nu geen of nauwelijks gebruik maken van de bibliotheek, maar wel te vinden zijn op het web. De uitdaging voor ons zal zijn om niet altijd met een boek als ultieme oplossing te komen, nee het gaat om het beantwoorden van de vraag van de klant.
Als er iets is dat 23 dingen mij duidelijk heeft gemaakt is dat wij nog een wereld te winnen hebben als het gaat om het omschakelen van schrift naar beeldcultuur, van een aanbod naar een vraagcultuur. We zullen de komende jaren veel meer uit onze tent moeten komen, de vraag opzoeken, de onzekerheid omarmen dat je niet weet waar je aan begint, de klant willen helpen no matter where. De maatschappelijke waarde van de bibliotheek keer op keer definiëren. En die ligt niet in het uitlenen van boeken, dat is een middel, niet het doel.

23 dingen heeft me ook kennis laten maken met een aantal collega's die ik natuurlijk wel kende, maar waarvan ik niet zo heel veel wist. En nu heb ik toch een kijkje in hun hoofd kunnen nemen. Hoe staan zij in hun werk en wat vinden zij belangrijk. En een klein kijkje in hun privé-leven, welke hobby's hebben ze en wat lezen ze, luisteren ze. Dat vind ik leuk om te lezen en te merken dat ook opmerkingen die ik heb gemaakt in deze cursus via blogs of twitter gelezen worden en reactie opleveren.
Wat mij betreft komt in het nieuwe profiel voor medewerkers dat ze allemaal 23 dingen moeten hebben gedaan. Je hoeft geen volledige web 2.0 adept te worden, maar je moet wel weten wat het is en wat je er mee kunt. Wij willen ten slotte gids zijn in de informatiemaatschappij, en daarvoor moeten we weten wat onze eigen collectie (analoog en digitaal) te bieden heeft, als mede wat er op internet te vinden is. En dat is niet alleen google, dat is ook informatie die via netwerken te krijgen is, via discussiegroepen, uitwisseling van documenten via Scribd etc etc. The wisdom of the crowd gecombineerd met wisdom of the wise ;-) We hoeven niet alles in één keer goed te doen, we moeten wel proberen, testen, leren.... ik geloof niet zo in de spreuk van het plaatje bij de blog. Dat haalt de spanning en de fun ook weg als dat zou gebeuren. Zulke kwaliteit bestaat volgens mij niet. Dan ga ik voor de kwaliteit van leren door fouten maken, want dan heb je dingen geprobeerd die je niet eigen waren en je grenzen opgezocht.

ding 22

Vandaag had ik samen met ons sectorhoofd Bedrijfsvoering een kennismakingsgesprek met 1 van onze 3 wethouders. Toen ik de man vroeg waar hij nou aan dacht als belangrijke taak voor de bibliotheek noemde hij nieuwe media. Hoe gaan wij daar nou mee om als organisatie, als instelling. Een goede vraag. En één om te beantwoorden in deze blog. En het antwoord is dat ik het niet goed weet. Ik weet wel dat wij moeten veranderen, liefst sneller dan onze omgeving (Jack Welch "Innovate or die"). Realiteit is dat ons dat waarschijnlijk niet gaat lukken. Wij, en daar reken ik ook mijzelf bij, van deze en oudere generatie proberen met man en macht ons vaardigheden eigen te maken die jeugd en jongeren van nu moeiteloos adapteren. Wij zullen, de beste en meeste van ons ;-), vast ons de vaardigheden eigen maken, nieuwe kansen zien en mogelijkheden. Tegelijkertijd zijn voor ons de veranderingen ten opzichte van het analoge tijdperk zo groot dat we in een aantal gevallen echt ons tot het uiterste in moeten spannen om het ons eigen te maken dat we zeker niet in staat zijn om anderen te helpen of om nieuwe diensten te ontwikkelen die gebruik maken van al die nieuwe media. En toch denk ik dat we het wel moeten proberen. Try before you die ;-)

Bibliotheek 2.0 staat voor mij niet alleen voor al die mogelijkheden, gadgets, media etc. Ik zie er meer een basisgrondhouding in. Zoals Jan K in antwoord op een blog van Marktkoopman al opmerkte, 2.0 gaat om een wezenlijk andere visie. We zouden met z'n allen een 2.0 beroepsprofiel moeten bespreken. Hoe staan wij daar nou in. Kees Hamann van Vlissingen heeft al een schot voor de boeg gedaan, waarbij hij aangeeft wat in het nieuwe manifest voor de bibliothecaris 2.0 zou moeten zijn. Ik denk dat als wij met elkaar de grondhouding die in het stuk van Kees kunnen bereiken dat we dan al een heel eind op weg zijn. Dat betekent namelijk we met elkaar ons bewust zijn van onze huidige paradigma's, onze denkwijzen en dat is de eerste stap naar verandering. Het zou een bijlage bij ons beleidsplan kunnen zijn, een aanzet voor een competentieprofiel voor de medewerkers van de bibliotheek. Idee om het op de agenda van het MT te zetten en daarna in de werkoverleggen te bespreken?

ding 21 aquabrowser, my discoveries

A ja, de Aquabrowser. Een prachtige zoekmanier. Echt heel erg mooi die woordwolk. Ik ben er vanaf het begin erg enthousiast over geweest. Totdat ik meer en meer de andere kant van de Aquabrowser leerde kennen, en meer Medialab, die het allemaal heeft bedacht. Want ja, het is een prachtig zoeksysteem, zeker als je niet goed weet wat je zoekt, hoe je het schrijft en je niet ingewijd bent in het booleaans zoeken. Alleen, alleen.... medialab plukt tout bibliotheek nederland die met hen zaken doet leeg. Per toepassing een slordige 10-20.000 euro voor implementatie en dan ook nog een kleine 10.000 voor de licentie per jaar. Tja, daar lopen zij fijn op binnen. En echt, ik gun ieder het zijne, maar dit gaat echt te ver wat mij betreft. Er komt altijd een prachtig verkoopverhaal bij en dat ze nieuwe programmatuur moeten schrijven om te zorgen dat al die nieuwe bestanden die er aan gekoppeld worden om doorzocht te worden ook daadwerkelijk doorzocht worden. Het zal allemaal wel, ik geloof er niet zo heel veel van. En het zal wel niet gehinderd en gekweld door kennis zijn van mijn kant ;-) Maar de ene bicatcatalogus of de andere.... kom op zeg! Er zijn een aantal grote spelers op de markt als het gaat om catalogi voor bibliotheken, musea en archieven. Dan kan het toch niet zo zijn dat er telkens opnieuw koppelprogramma's moeten worden geschreven en dat het telkens opnieuw zoveel moet kosten. De luxe van een monopolist....
Maar goed, dat was mijn persoonlijke frus ;-) Ik vind de manier van zoeken van de Aquabrowser dus een mooie manier, heel erg associatief en ik denk dat het voor bepaalde zoekers echt heel erg effectief is. Als je precies weet wat je zoekt komen er wel erg veel extra suggesties in beeld die alleen maar afleiden. En daar is het dus wel onhandig voor. Dus zul je altijd twee manieren van zoeken minstens moeten aanbieden.
My discoveries: ik ben erg benieuwd hoeveel er nu daadwerkelijk getagd wordt door leners, de eigen recensies toevoegen. Ik zie wel dat het op andere fronten gebeurd, maar het zal vast niet voor niets zijn dat bijvoorbeeld op een site als Bol.com je kans maakt op een boekenbon als jij de eerste bent die een recensie schrijft bij een nieuw verschenen boek, cd, film etc. Het moet duidelijk worden gepromoot. Je moet een juiste groep met mensen weten aan te sporen om bij te dragen op jouw site. En dat moet je volgens mij op deelonderwerpen doen. Een site van een lokale historische vereniging of van foto's van het regionaal archief, de site van Amsterdam-oost met de buurtverhalen, ja daar zul je wel belangstellenden voor vinden. Daar zul je mensen kunnen vinden die vanuit hun historie en vanuit hun hobby daar graag aan bij willen dragen. Hun verhalen willen toevoegen en trefwoorden, tags willen toevoegen. Bij ons in de catalogus heb ik daar zo mijn twijfels over. We zullen het zeker moeten proberen, laat ik daar helder over zijn. Ik denk alleen dat je moet proberen daar deelgebieden voor te maken. Ik zou me kunnen voorstellen dat je bijvoorbeeld in Biebsearch iets doet met titels die voor de lijst moeten worden gelezen. Leerlingen zoeken naar uittreksels op internet, plakken en knippen en proberen er mee weg te komen bij de docent ;-) Het zou mooi zijn als ze dat dan als link kunnen toevoegen aan onze catalogus, of in hun eigen dossier met ook een toevoeging van hun zelf. Laat ze tags, trefwoorden toevoegen aan onze catalogus. Ratings of korte recensieteksten. En dat ze daar dan extra studiepunten voor krijgen.
Als het gaat om zelf die tags toevoegen vraag ik me in alle gerede af of we het kind niet met het badwater weggoooien. Ik hoor in de branche af en toe stemmen op gaan om de oude trefwoordensystematiek en siso volstrekt over boord te gooien. Om gebruikers zelf de indeling te laten doen op basis van taggen. Dat lijkt mij een gevaarlijke ontwikkeling. Je moet dingen combineren. Net zoals we vroeger... ja ja... al verwijzingen in de catalogus moesten maken bijvoorbeeld van "Groot-Britannie kijk ook bij Engeland", zo moeten we dat nu ook blijven doen. Er bestaat over veel onderwerpen het 'normale' taalgebruik, en het wetenschappelijke taalgebruik. Je moet voor beide doelgroepen zaken vindbaar maken en houden. En als je begint met je in iets te verdiepen dan start je op niveau 0 en zul je vooral zoeken op 'normale' woorden, daarna als je er meer van af weet ga je specifieker zoeken. Ik noem maar een voorbeeld als suikerziekte, of diabetes. Beide trefwoorden, tags zouden toegekend moeten worden. Het is me te gemakkelijk en te gevaarlijk om zo maar het oude vak van trefwoorden toekennen over te laten aan het 'publiek', maar ook niet meer van deze tijd is het om het alleen door bibliothecarissen te laten doen. De wisdom of the crowd bestaat uit professionals en amateurs die hun krachten binden, en waarbij je een mengeling krijgt van feiten en van meningen.
Nou ben ik benieuwd of mijn coach vindt dat ik genoeg heb geschreven over wat wij er als bibliotheek mee kunnen.... of dat het vooral opinierend is. Ik hoor het wel ;-)

ding 19, sociale netwerken

Facebook, Hyves, LinkedIn, Plaxo, Naymz, Ning... noem het maar op. Er is een hele wereld van netwerken en als je niet oppast sta je straks overal. Ik heb een account op Hyves (doe er niks mee), Facebook (af en toe krijg ik een uitnodiging of nodig ik iemand uit), LinkedIn (hou ik mijn profiel redelijk actueel op en leverde me laatst denk ik een telefoontje op van een wervings- en selectiebureau), Plaxo... niet actueel gehouden, Naymz volgens mij niet op ingetekend, Ning... af en toe.
Voor elk doel wel een netwerk, het is lastig om een goed overzicht te houden. Ik merk wel dat ik via een netwerk soms contact zoek met mensen waar ik op een andere manier geen contactgegevens van heb. Dat werkt wel prettig. Volgens mij werken die netwerken overigens net zo als irl een discussie met een grote groep. Een aantal mensen is zeer aanwezig, doet zijn mond open, de rest hangt er bij, leest al dan niet discussies engelooft het verder wel.
Voor de bieb zou ik me dat ook zo voor kunnen stellen. Als wij onze site open zouden stellen voor onze klanten, dat zij lid van de digitale bibliotheek kunnen worden met een eigen profiel dan levert dat voor een aantal mensen vast een leuk extra op. Het bestaat natuurlijk al, in Groningen werken ze volgens mij met mijnbibliotheek.nl waar je dus aan kunt geven wat je graag leest, luistert, kijkt.
Een interessante optie voor een netwerk hoorde ik gisteren op een bijeenkomst van Kunst en Cultuur Noord-Holland, waar iemand van Mediamatic vertelde dat hij een datingsite aan hun eigen site had gehangen. En dat die al een aantal jaren redelijk succesvol was, omdat het wel serieus was maar niet al te... dat mensen zich dan op een andere manier kunnen profileren dan op een serieuze datingsite waar een heel "wetenschappelijke" database uitzoekt welke partner het meest op je lijkt en dus het best bij je zou passen. Ik vond het wel een grappige suggestie. Maak een datingsite en laat mensen aangeven vanuit hun lees-, internet-, kijk-, luisterprofiel naar wat voor partner ze op zoek zijn. Een site met een knipoog, want wij zijn natuurlijk geen officieel datingbureau... hoewel de mooiste liefdes op kunnen bloeien in de bibliotheek, ik weet er alles van ;-)
De sociale netwerken die al bestaan, hoe ga je die nou gebruiken in de bibliotheek. Dat vind ik best lastig. Volgens mij is de kunst om op een aantal sites te kijken of je er als medewerkers van de bieb op zou moeten zitten en daar ons verhaal kunt vertellen. En dan niet de pr mensen of de communicatiemedewerkers, nee juist ook de medewerkers van klantenservice, van de inlichtingenbalie die vertellen wat we te bieden hebben, wat ze er goed aanvinden, wat niet. Mensen van de financiele administratie die hun ideeen naar buiten brengen over wat de bibliotheek te bieden heeft en wat er nog mist.
Mijn idee is overigens iets waarvan ik denk dat het vanuit de mensen zelf moet komen. Ben je er enthousiast over, over je werk, en over de mogelijkheden van sociale netwerken, over internet, dan ga je er over bloggen, dan ga je in een sociaal netwerk vertellen wat je doet en wat daar zo leuk aan is. Net zoals je dat op een verjaardagsborrel doet als je naast een onbekende komt te zitten die je vraagt wat je doet. Dan zou het toch mooi zijn als je kunt zeggen dat je bij het leukste bedrijf werkt dat je je kunt bedenken (ja ik droom graag ;-) en dat mensen zich echt af vragen waar dat dan is. Overigens zeg ik dat zelf wel heel erg vaak dat ik vind dat ik een top baan heb, een prachtig beroep en een geweldige club met mensen. Een dynamische club in een zeer veranderlijke tijd, waarbij het soms lastig manoeuvreren is omdat de veranderingen sneller lijken te gaan dan wij met z'n allen aan lijken te kunnen. Alsof we met z'n allen in een soeppot zitten te roeren en we niet goed weten welke ingredienten er in moeten om het tot een lekker soepje te maken.

Last FM

Ik had een tijdje geleden al een account gemaakt bij last.fm. Kreeg gelijk allerlei leuke tips van muziek die ik dan misschien wel leuk zou vinden om te luisteren. Dat lijkt me voor onze leners ook echt een uitkomst. Zo komen ze spelenderwijs met allerlei andere, minder bekende muzikanten en groepen in aanraking.
Ik luister op dit moment zelf niet meer naar last.fm. Ik merk dat ik liever naar de radio luister, want dan heb ik er ook af en toe het nieuws bij, of ik zet een cd'tje op. Ouderwets, ik geef het gelijk toe ;-)
Of, en dat komt toch ook steeds vaker voor... helemaal niks. Gewoon stilte.

Ik denk dat het voor onze gebruikers zoals ik hierboven al schreef wel een mooie eye-opener kan zijn om eens naar andere artiesten te luisteren. Je zit wel steeds in hetzelfde genre te luisten, beetje afhankelijk natuurlijk van hoe breed je profiel is dat je hebt ingevuld. Dat maakt de verrassing op een gegeven moment denk ik wel lastiger. Een beetje kort door de bocht is de ene Ierse band dan niet wezenlijk anders dan de andere. Ik weet best dat het niet zo is, maar de bands die ik dan te beluisteren krijg klinken redelijk uniform. Dus als we onze culturele taak goed willen blijven vervullen dan zullen we ook iets anders moeten verzinnen. De verleiding en verrassing anders moeten organiseren.
Ik zou het ook leuk vinden om te kijken of je bijvoorbeeld lokale bandjes en artiesten via onze website ruimte kunt geven om zichzelf 'uit te lenen', dus dat hun muziek via onze site te downloaden valt op uitleenbasis. In Denemarken zijn ze er al erg ver mee, en ook ons eigen Muziekweb timmert natuurlijk stevig aan de weg.
En om die lokale bandjes en artiesten ook nog een echt podium te kunnen geven lijkt me helemaal geweldig: elke maand een andere artiest bij ons in de vestigingen. Een zaterdagochtend of vrijdagavond unplugged mini-concert. Tof!