Ik weet niet of jullie dat ook hebben, maar als het zo uit komt tijdens een vakantie dan wil ik bij een lokale bibliotheek een blik naar binnen werpen. Soms zijn het leuke verrassingen, soms ga ik in gesprek met de medewerkers, en soms kijk gewoon rond en verbaas me, verwonder me, bewonder ik of heb ik een ' mijn vingers jeuken' gevoel.
Zo bezocht ik kort geleden Kowloon Public Library! gelegen in een drukke wijk in HongKong. HongKong kent een bijzondere geschiedenis. Jarenlang onder Brits bewind, met een langlopend huurcontract dat de Chinezen niet wilden verlengen. Dus nu is de voormalig vrijstaat en zalencentrum, kapitalisme ten top stad, tegenwoordig onderdeel van de Chinese Volksrepubliek. Bij de overname door China is er beloofd dat de vrijheid zoals die gekend was onder de Britten zou blijven bestaan? Nu meer dan 10 jaar verder zie je dat er gedemonstreerd wordt als er een betaalde tv-zender, China niet zo gunstig gestemd, de zendvergunning wordt geweigerd, dat er nog verschillende kranten verschijnen die niets op hebben de top van de Chinese politiek. Toenemend gevoel band druk vanuit Beijing om controle te houden, controle op de o zo belangrijke economie die niet wel vaart bij te veel restricties, en daar tegen over de wens om de mensen te controleren.
Wat vind je daar dan van terug in de bibliotheek, voor zover ik daar wijs uit kan worden zonder Chinees te spreken of te lezen? Een best uitgebreide collectie, voor kinderen en volwassenen. Een collectie in het Mandarijn en in het Engels. Met grote namen bij de managementboeken en dus niet alleen Chinese auteurs. Een collectie tijdschriften en kranten, ook in het mandarijn of Engels. Er wordt driftig gebruik van gemaakt, maar er hangt geen gezellige sfeer. Iedereen verzonken in zijn eigen gedoe, je niet bemoeien met een ander. Bakje koffie is er niet bij, hoewel er wel een kleine koffie en theehoek is. Het is niet de bedoeling dat je iets nuttigt buiten die ruimte. Er staan ook per verdieping een paar pc's, voor zover ik dat kan bekijken vooral om de catalogus te kunnen raadplegen. Foto's maken mag nergens, nog niet eens van het bord van de openingstijden, dat vond ik wel bijzonder.
In Auckland, een stad met meer dan 1,2 miljoen inwoners, liep ik even binnen bij de centrale bibliotheek. Een niet eens zo groot gebouw voor een centrale, maar misschien hoeft dat niet als je ook ca. 50 filialen hebt?! Er hing een goede sfeer in het gebruik, rustig en ook druk bezocht. Veel mensen met hun laptop, koffie uit het leescafe mag niet mee de bieb in, (jammer), en ook mensen op de grond in de buurt van een stopcontact om te kunnen werken. Van retail hebben ze verder duidelijk nog nooit geoord, kasten, kasten, en nog eens kasten. Een paar kleine displays, met bijvoorbeeld de winnaars van de Man Booker prijs, ze zijn natuurlijk apetrots dat een Nieuw-Zeelandse schrijfster dit jaar weer heeft gewonnen. Ruime openingstijden, en heel veel activiteiten. Ook hier een makerslibrary, die ze makexplosion noemen, met een 3D printer. Dat is duidelijk een wereldwijde trend aan het worden ;-) in bibliotheken. En verder valt me op hoeveel personeel er rond loopt, en allemaal zeer behulpzaam.
Ik blijf het leuk vinden om tijdens een bezoek aan het buitenland af en toe een kleine kijk te nemen in andermans keuken ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten