We reizen door naar Damaraland. De tocht voert ons door de
woestijn, opnieuw. Dor en droog, kale vlakte. Het eerste stuk langs de
Atlantische kust. Fascinerend om de golven te zien kapot slaan op zo'n droge
kust. Geen begroeide duinen zoals we die in Nederland kennen. Daarna slaan we
landinwaarts, waarin we links en rechts af en toe bergen in het zicht hebben.
 |
| Onderweg van Swakopmnnd naar Khorixas |
We komen rond een uur of drie aan
bij Khorixas. De medewerker van NWR (Namibian Wildlife Resorts) meldt me met
diepe stem en serieuze blik, nadat ik mijn reserveringsnummer heb doorgegeven,
dat ik geen reservering heb voor die dag, maar voor de dag er op. Ik krijg
bijna een hartverzakking en stamel dat het echt niet zo op mijn papier staat.
Ik wil hem het papier toeschuiven, hij bromt dat zijn systeem niet liegt. Ik
wil nogmaals met klem melden dat het echt niet goed in het systeem staat als
hij rommelend begint te lachen. Zit hij me voor de gek te houden! Nou ja zeg!
 |
| Versteend hout |
 |
| Welwitschia |
We besluiten omdat het vroeg is op de middag om naar het
Petrified Forest te rijden, een kleine vijftig kilometer verderop. Zeer de
moeite waard, en daar zien we ook de Welwitschia.... Een bijzondere plant die
speciaal in Namibië voor komt. Op de terugweg zien we uit een ooghoek een
olifant.... Maar niet zoals we zouden willen. Verderop in het veld, in de buurt
van wat bebouwing zien we een grote grijze vorm liggen. Rangersauto's erbij en
aan de kant van de weg mensen uit de buurt. We stoppen niet, dus zeker weten
doen we het niet. We vermoeden dat er een stropersslachtoffer ligt. Namibië en Botswana zijn eigenlijk de enige
landen in Afrika waar groot wild ook nog buiten de wildparken voor komt. We
hopen dat we dat nog gaan zien, maar dan niet zoals nu met dode exemplaren.
We gaan opnieuw vroeg naar bed.
Morgen reizen we naar
Etosha.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten