web 2.0, You Tube

Liep ik met mijn hoofd volledig bij het beleidsplan niets vermoedend langs het kantoor van onze coach, werd ik vanuit een hinderlaag besprongen met de vraag of ik wel even door wilde werken.... of ik ding 15 en 16 niet wilde vergeten....
en ik nog braaf: "maar ik heb al wel gekeken op zo'n web 2.0 site en You Tube ken ik al wel." Streng (en vooruit ook rechtvaardig) kreeg ik de opdracht om daar dan ook wel even over te bloggen.
Dus nu ik weer aan het beleidsplan heb gesleuteld ga ik dan maar van start over web 2.0. Ik moet toe geven het is al weer een week geleden dat ik daar 's avonds laat nog even naar keek. Ik moet dus even terug halen hoe ik daar naar keek. In alle eerlijkheid kreeg ik een gevoel van information overload. Wat een ongelooflijke hoeveelheid van sites waar je naar toe kan en je eigen items kan toevoegen. Ik heb op een aantal gekeken, en ik kan net de verkeerde onderwerpen hebben gekozen, maar ik werd niet heel erg geprikkeld door het niveau. Ik kan me op zich nog wel voorstellen dat je op deze manier informatie kunt vinden of plaatsen die voor jou dan wel anderen interessant kan zijn. Alleen denk ik dan, zou je dat dan weer niet via een ander netwerk doen? Ik weet het niet. Ik kon niet echt goed beoordelen of er nu ook echt interessante stuff op stond. Dat zou een echt goede web 2.0 bibliothecaris natuurlijk moeten kunnen filteren voor onze gebruikers. Of wij er echt veel mee kunnen als bibliotheek? Ik weet het niet. Ik heb even geen brainwave.

You Tube... tja... ja... leuk. Maar zo ongelooflijk veel. En ook van verschillende kwaliteit. Opvallend vind ik wel dat de jongens van DOK Delft hun rapportages als Shanachie boys bij mijn weten op VIMEO zetten, en niet op You Tube? Er wordt natuurlijk heel veel op YT gezet, en ik kan me voorstellen dat daar ook leuke dingen bij zitten. Filmpjes van bijvoorbeeld Miss Piggy, die ik al bij een eerder blog had ingevoegd. Of leuke reclamefilmpjes uit het buitenland, of filmpjes over bibliotheekgebruik. Ik geloof dat Stekelroosje ook een bizar filmpje over de bibliotheek heeft. Elkaar steeds maffere opdrachten geven in de bibliotheek en dan in een stiltehoek. Echt vreselijk kinderachtig... en jammer ook zo beeldbevestigend. Er staan ook wel leuke filmpjes op. Mijn neefje van 14 is er helemaal gek van, als hij hier is dan zoekt hij steeds maffere filmpjes op. En toch, hij zoekt ook gewoon naar straatscenes op Google-maps omdat hij dat leuker vindt. En hij zit met z'n neus ernstig aan zijn X-Box (oid) gekluisterd. Dus zo hot is internet nou ook weer niet voor hem. En dan denk ik nog niet eens aan de actie van de Tros met hun actie om bibliotheken te dwingen filters op internet te zetten zodat kinderen en jongeren niet met porno en geweld in aanraking kunnen komen. Waarschijnlijk wordt dan een heel stuk van You Tube geweerd.
Wat wij er als bibliotheek mee kunnen. Ook hier geldt denk ik dat er vast wel ergens goede informatieve filmpjes op staan, leuke en ontroerende... ach wat we ook in onze andere media aanbieden. Dus die zou je kunnen zoeken. En de bibliotheek promoten via You Tube, als wij mooie activiteiten hebben zorgen dat we of een leuke promo maken die en op onze eigen site komt en op You Tube. En het is volstrekt helder dat er een hele grote doelgroep van de bibliotheek is die dit geweldig vindt. Misschien moeten we een groot tv-scherm ophangen en in plaats van een boekenkast met de keuze van een bekende inwoner (hebben we overigens niet zo'n kast, maar bij wijze van voorbeeld) onze (jongere) klanten vragen om af en toe selecties voor te bereiden voor andere klanten en die dan op het scherm vertonen. Wat vinden zij nog geweldig en zou wat hen betreft door iedereen moeten worden bekeken. Dan wel eerst een scan of er geen 'foute' filmpjes inzitten ;-)

En misschien is het wel het tijdstip van de dag... ik heb ook hier niet een ongelooflijk inspirerend idee ;-(
Al vind ik dit filmpje dan wel weer inspirerend!

Librarything

Voor wie het wil weten, dit is Moom, een lokale Finse prentenboekenheld, ook in Nederland bekend bij de oudere jeugd



't Is al veel te laat, en toch nog even snel een blog(je) over Librarything. Vanavond met de Raad van Toezicht over ons beleidsplan gesproken. En daar kwam onder andere ook social media ter sprake. Of wij als bibliotheek al iets doen aan het interactieve op het net. Mensen de gelegenheid geven hun eigen boekrecensies toe te voegen, leestips e.d. Daar kon ik op antwoorden dat we al wel twitteren, dat we in onze catalogus al wel aanbevelingen doen op basis van leengedrag, en dat we de ambitie hebben om het leveren van recensies door leners mogelijk te maken. Dus toen ik vanavond al vast eens ging liggen snuffelen op Librarything zag ik daar bij wat doorklikken ook onze eigen bieb staan. Als leverancier van boeken. Kunnen we trouwens ook onze cd's koppelen via Librarything? Dat heb ik nog niet geprobeerd.
Wat ik leuk vind aan Librarything is dat je boekenkast ook iets over jou zegt. Natuurlijk voeg je trefwoorden toe aan je eigen profiel, maar wat voor boeken lees je nou? Vorig jaar had ik iemand die voor het eerst bij mij thuis was, die vervolgens uitgebreid de inhoud van mijn boekenkast ging bekijken. En dat leverde bij hem het commentaar op dat ik waarschijnlijk als kind veel van sprookjes moet hebben gehouden, en dat ik van heroische verhalen houd, en een romantische ziel heb. Grappig, tot die conclusie kun je inderdaad komen. Of het waar is.... dat laat ik dan maar even in het midden.
Wie ben je... kun je dat zien aan de inhoud van iemands boekenkast? Die vraag is voor ons en onze gebruikers waarschijnlijk niet zo interessant. Wel interessant is de aanbeveling van leners. Net zoals je op basis van leengedrag al ziet dat andere mensen dan bepaalde titels hebben geleend die voor jou interessant zouden kunnen zijn, zo zit dat natuurlijk ook met de titels die je in je kast hebt staan. Je beveelt daarmee impliciet boeken aan, en je kunt er zelfs je eigen recensie aan toe voegen. Ik zag bijvoorbeeld dat Biebfrog een aantal titels had ingevoerd die ik zelf ook in de boekenkast heb staan. En dat is leuk om te zien. En dus ben ik misschien wel geinteresseerd in andere titels die bij haar in de lijst staan. Haal ik er misschien nog wat leuke leestips uit.
HAHAHAHAHA! Alsof ik daar tijd voor heb, om te lezen! Ik denk met weemoed terug aan de tijd toen ik nog als die Finse jongetje heerlijk rustig, verloren voor de wereld om mij heen me in een boek kon verliezen. Mij in de wereld van mijn papieren helden en heldinnen waande en er geen beleidsplan, geen begroting, geen 23 dingen... niets niets niets tussen mij en mijn boek kon komen ;-)

doelgroepenbibliotheek

Vorige week was ik in Helsinki voor een congres van de EBLIDA, zoals ik in een eerdere blog al meldde. Daar bezocht ik o.a. de Helsinki City Library, Library 10 en de oude centrale. De oude centrale was een voorbeeld van hoe mensen, beleidsmakers e.d. de bibliotheek zich graag herinneren. Een stapeling van boeken, in een mooi historisch pand. Met bibliothecarissen die bezig zijn met boeken in te werken, die je licht verstoord aan kijken als je binnen komt lopen, een gewijde sfeer. Niet echt reclame voor modern bibliotheekwerk. En ze kunnen het echt wel in Finland.
Dan de Library 10. Een redelijk kleine oppervlakte, misschien twee klaslokalen groot. Met een duidelijke keuze qua doelgroepen. Gesitueerd tegenover het centrale station van Helsinki
Dat er een stuk beter uitziet dan het onooglijk tonende bibliotheekfiliaal. En toch en toch, een collectie van 35.000 cd, aangevuld met dvd's en games, met een flinke collectie stripboeken, manga's en met bladmuziek. Met geloof ik ook nog een kleine collectie romans (al weet ik dat niet zeker meer), en met een kleine tijdschriftenhoek, en een tiental internetpc's. Gratis voor een half uur als je lid bent van de bibliotheek. Je Nederlandse pas geldt niet, maar ze geven je een tijdelijke pas te leen.
Vol met jongeren. Personeel ook jong, twintigers en dertigers. Helemaal hip en cool, relaxed. Ik heb een tijdje met twee van hen zitten kletsen. Leuke lui. Met allerlei goede suggesties over wat er zou moeten veranderen in de dienstverlening.
Wat ik zo mooi vond was dat ze in Helsinki City Library keuzes maken. Om de hoek zit notabene (echt op nog geen honderd meter) ook nog een proefcentrum de bibliotheek. Je kunt er allerlei rondleidingen en uitleg krijgen over de nieuwste snufjes e.d. (volgens de website). En in beide vestigingen komt naar mijn verwachting volstrekt ander publiek. In de Kirjasto 10 dus echt vooral jongeren. En omdat de collectie in al haar breedheid zo aantrekkelijk is voor jongeren, goede keuze gemaakt dus!, hebben ze ook jongeren kunnen vinden die daar graag willen werken. Volgens mij hadden ze zelfs nog een kleine opnamestudio! In ieder geval vertelde een van die jongens dat hij hier de kans kreeg om zijn beide liefdes met elkaar te verbinden. Nl. spelen met en luisteren naar muziek en met apparatuur klooien om opnames te maken.
En zo zie je dus dat de bibliotheek nog steeds van deze tijd is. Mensen toegang geven tot informatie en cultuur.
Dus in ons beleidsplan gaan we keuzes maken, en belangrijker nog: we gaan ze ook uitvoeren.

Instant messaging en podcasts

Ik ben net terug uit Helsinki waar ik een congres van de EBLIDA (European Bureau of Library, Information and Documentation Associations) heb bezocht en vergaderd heb met het bestuur van de EBLIDA. Ik ben bestuurslid van deze lobby-organisatie. Ze houdt zich bezig met het behartigen van, lobbyen voor de belangen van bibliotheken in het Europese domein, bij de Europese Commissie en het Europees parlement. Met name als het om auteursrecht gaat heeft de EBLIDA in het verleden wel wat bereikt. Ook nu liggen er weer stevige uitdagingen want rondom digitalisering en e-books liggen er behoorlijk wat bedreigingen voor bibliotheken en aanverwante organisaties op de loer. En sterker nog... belangrijker nog! bedreigingen voor de gemiddelde burger met een gemiddelde portemonnee. Want uitgevers en ook bibliotheken zelf hebben de neiging om gedigitaliseerd materiaal (of het nu zo geproduceerd is of gedigitaliseerd gemaakt is) tegen betaling beschikbaar te stellen. Dat komt aan de basis van het recht op de vrije toegang tot informatie. Wat niet betekent dat rechthebbenden geen eerlijke beloning zouden moeten krijgen. Maar dat is een andere discussie.
Daar gaat mijn blog niet over. Eerst maar eens over instant messaging of chatten. Dat heb ik heel veel gedaan toen ik een paar jaar geleden bezig was met mijn studie en aan het afstuderen was. Samen met mijn studiegenoot Kees Jan Dommisse schreef ik een thesis "Innovate or Die". Over de noodzaak tot innoveren in het algemeen en in het bijzonder in de bibliotheekbranche. Tijdens het schrijven van het stuk hadden we allebei onze msn-account openstaan. Daar hadden we de discussies, schreven we stukken tekst, wisselenden we ideeen uit. Handiger op een bepaalde manier dan via de mail of via de telefoon. AL typend was je bezig met denken, je kunt bij wijze van spreken door elkaar heen praten want je bent beiden aan het typen. Ik vond dat toen echt handig. En af en toe greep je dan toch de telefoon omdat het anders teveel typen werd. Na het afronden van onze thesis zijn we opgehouden met chatten, en doe ik er nu niets meer mee.
De toepassing voor de bieb zie ik wel. Online vragen kunnen stellen via de chat. Wij moeten alleen wel bezetting er op hebben zitten 24/7. En dat zal niet meevallen. En het is natuurlijk ook al geprobeerd met Al@dinchat. Dat duurde dus te lang. Als je chat wil je gelijk antwoord. Het medium en zijn gebruiker (LOL) is ongeduldig. Het moet hier en nu, je kunt er niet een halve dag op wachten. Dus moeten we ons afvragen of het online beantwoorden via de chat zou kunnen, en dan voor welke doelgroep. Misschien zouden we het kunnen gebruiken als we onlineconferenties proberen te doen. Nu komt als het goed is volgende week Plasterk bij ons discussieren met een aantal studenten in de bieb. En dat is mooi meegenomen, want hij is hier toch toevallig. Maar stel dat dat niet het geval was, dan kon je een soort chatconference regelen. Of via Skype, al is dat nog weer anders.....
En ik kan natuurlijk ook nog met mijn expert group over digitalisering en toegankelijkheid van EBLIDA via de chat met hen van gedachten wisselen een keer, online. HMMM. Is ook wel de moeite van het proberen waard.

En dan PODCASTS:
Ik luister af en toe naar de radio, via mijn pc hier op het werk. Radio 2 meestal. En af en toe gewoon naar cd's die ik op mijn pc heb gekopieerd. Lekker achtergrondmuziek. Gemiste uitzendigen.... tja jammer dan in veel gevallen. Heel af en toe kijk ik nog wel even na wat ik heb gemist. Zoals laatst de uitzending van de TROS Regelrecht. Om te zien waar iedereen het over heeft. Voor de rest...mwah... laat maar zitten dan. Toch denk ik, had ik nou voordat ik naar Helsinki ging gezocht op internet dan had ik wellicht een paar hele leuke tips kunnen krijgen via een podcast. In de hoop dat ze dan in het Nederlands of Engels zouden zijn, Fins kun je echt geen chocola van maken. Dan hadden we nog wat extra andere leuke dingen kunnen ontdekken in de stad. Dus ja, ik zie er wel voordelen van.
Ik vind overigens dat we van meer activiteiten podcasts zouden moeten maken. Zoals het radioprogramma dat door Agnes wordt gemaakt bij RTV Alkmaar ook bij ons op de site zou moeten staan. Ik kan me ook voorstellen dat we filmpjes maken met bijvoorbeeld instructies over hoe je een boek goed voorleest. Tips en trucs voor het onderwijs. Waar zij zich dan op kunnen abonneren. Elke week een online voorleessessie, of ideeen die vroeger (ik weet niet of dat nu nog zo is) in het tijdschrift over kinderboeken (vooor jeugdbibliothecarissen, ben de naam even kwijt) stonden. Besprekingen van prentenboeken e.d. en dan tips om ze te behandelen in de klas of in de groep. Laat dan aanschouwelijk zien hoe dat zou kunnen.
En zo kan ik nog wel wat meer voorbeelden geven. Een online rondleiding door onze vestigingen. Elke week de tip van de week door een andere medewerker. Zo krijgen onze klanten een heel andere binding met ons en onze collega's.
Ik denk dat er nog veel meer mogelijkheden zouden kunnen zijn. Misschien moeten we dat onze klanten eens vragen......