zondag 19 maart 2017

Vakantieberichten 18; van Maun naar Ghanzi

We verlaten het redelijk groene Maun en trekken de Kalahari in. Op weg naar Ghanzi. De tocht gaat voorspoedig. Halverwege willen we in een plaatsje wat eten kopen, maar de supermarkt die we zien biedt niet veel anders dan blikvoer. Niets vers. Dan maar door en kijken of we iets in Ghanzi kunnen vinden. Dat lukt. In Ghanzi besluiten we omdat we vroeg zijn eerst te lunchen, alvorens boodschappen te doen en de camping op te zoeken. In de supermarkt verbazen we ons  over de meer dan gezinsverpakkingen aan meel, bonen en vooral veel suiker die je hier kunt kopen.


We willen nog even tanken voordat we doorrijden naar de camping die naar ons idee net buiten het dorp moet liggen.  Ik zie kinderen staan bij het tankstation. Ze hebben andere gezichtstrekken dan de meeste kinderen die ik heb gezien. Zouden dit nu San kinderen (bosjesmannen) zijn? Ze zijn wat lichter van kleur, licht Aziatische trekken. Terwijl wij onze camper alvast aan de kant rijden om te wachten op Jacqueline en Guido worden we aangesproken door een blanke man. Waarschijnlijk de eigenaar of manager van het tankstation. Je moet die kinderen geen geld geven hoor, meldt hij ons. Ze horen op school te zitten, maar ze deugen nergens voor. Als ze geld krijgen, geven ze het aan de ouderen. En die gaan er lijm voor kopen, ze zijn allemaal verslaafd. We vragen of het San kinderen zijn. Dat is het geval. De overheid heeft een programma om alle San naar school te sturen, maar ze willen maar niet deugen weet de man ons te melden. We hebben daar wel wat andere ideeën bij, we denken dat het wel wat genuanceerder zal liggen.  We verzekeren de man dat we sowieso geen geld geven, meestal geven we iets te eten. Maar dat zullen ze volgens de man alleen maar weggooien.  Het is duidelijk, de man heeft niets op met de San. 


We rijden door, Ghanzi uit. En vlak er buiten zit inderdaad onze camping Thadaku. We melden ons bij de balie en kunnen een plekje zoeken. Het is een camping met eigen restaurant en bar. Met net als al eerder uitzicht op een waterpoel waar af en toe wat dieren voorbij komen lopen. Leuk! We pakken een biertje, checken onze mail en genieten van het uitzicht.  Voor als het donker wordt vragen we wat hout om te stoken in onze ‘braai’. We denken dat ze het bij de bar zijn vergeten maar ineens zien we iemand uit het duister opdoemen met een grote kruiwagen. Pardoes wordt een behoorlijke lading hout bij ons neergestort. Nou daar kunnen de mannen zich fijn mee vermaken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten