De kracht van de herhaling

Gisteravond was er een hernieuwde kennismaking met de vernieuwde bibliotheek Castricum voor de raadsleden van deze gemeente. We hebben al een paar jaar de goede gewoonte om één keer per jaar een discussie- en informatieavond voor alle raadsleden van onze vier gemeenten te organiseren. Elk jaar een ander (maatschappelijk) thema waar de bibliotheek een rol in speelt of kan spelen. Zo lieten we rondom laaggeletterdheid, het sociaal domein en en afgelopen jaar 21ste eeuwse vaardigheden al de revue passeren. De opkomst is wel eens wisselend, maar inmiddels beginnen sommige raadsleden er zelfs naar uit zien, en vragen ze wanneer ze weer eens iets leuks bij ons kunnen komen doen.

Dit jaar vonden we het handig om de raadsleden van Castricum ook apart uit te nodigen om hen de heringerichte bibliotheek te laten zien, maar vooral om met hen van gedachten te wisselen over alle zaken die de bibliotheek doet naast boeken uitlenen. En het was leuk, al zeg ik het zelf ;-) Voorafgaand aan hun raadspreekuur hadden we gezorgd voor soep en een broodje en een uur, anderhalf uur van hun tijd. Van het politieke spectrum was een groot gedeelte vertegenwoordigd: VVD, D66, SP, GroenLinks, PvdA, CDA, CKenG en Castricum Lokaal. We misten helaas leden van GDB, Forza en De Vrije Lijst.

Gedurende een kleine anderhalf uur hebben we gesproken over wat de bibliotheek bijdraagt aan de realisatie van het collegeprogramma en wat er gebeurt op het gebied van de programmalijnen uit ons meerjarenbeleidsplan. Na afloop zijn één van de raadsleden dat het weer heel verhelderend was geweest, dat hij wel wist wat we allemaal nog meer deden, maar dat het zo goed was om dat keer op keer te benadrukken. Hij gaf ons de goede tip om één keer per jaar onszelf uit te nodigen bij een raadsinformatieavond, zodat alle raadsleden dan het goede nieuws konden horen. Die tip nemen we graag over natuurlijk en gaan we beleggen bij de griffier.

Wat voor mij de winst van zo'n avond is, is dat los van het feit of raadsleden het altijd eens zijn met de keuzes van de bibliotheek, er meer kennis komt over waar de bibliotheek voor staat en wat ze doet. De kracht van de boodschap zit in de herhaling.

Vakantieberichten 12 : Namibië en Botswana

Een tripje over de Zambezi en heel veel hangen

De zondag starten we met een boottochtje over de rivier de Zambezi. We worden opgepikt bij dde steiger van het hotel. Ongeveer anderhalf uur worden we over de rivier gevaren. Hij staat nu erg laag,  nog iets later in het seizoen kun je zelfs van Namibië naar Zambia lopen door de rivier. Maar nu stroomt de rivier traag en gestaag. Onze gids vertelt het één en ander over de rivier, en over de bomen, vogels en dieren die we zien. Hij neemt ons mee naar een hoger gelegen zandbank in de rivier, waar schaarbekken nestelen. Een aantal eieren zijn al uitgekomen, dotjes van jonkies zitten ineengedoken in het zand.  We zien visarenden, visotters, verschillende reigersoorten.  Rond elf uur zijn we weer terug, en dan begint het grote ‘hangen’. Noodgedwongen onthaasten…. Ach je kunt het erger hebben tijdens vakantie. Uitzicht op de rivier, een boek erbij . een kop koffie of thee,  een glas bier of wijn op zijn tijd. Zo verstrijkt de tijd en wachten we op Eddy en Mikey. Die komen rond half vijf de camping op rijden met de gerepareerde camper.  We zijn erg blij en bedanken Eddy en Mikey uitvoerig. Gelukkig kunnen we morgen eindelijk verder.

Van Katima Mullilo naar Senyati

Vanochtend gaan we eerst nieuwe stoelen halen bij een outdoorwinkel. Daarna rijden we langs de garage van Eddy om hem een sixpack bier te geven en Mikey een stevige fooi als dank voor hun hulp en inzet. Het wordt in dank aanvaard. Wij rijden daarna door richting Senyati. We hadden de afgelopen dagen in Linyanti in Chobe zullen kamperen, maar door onze pech resteert daar nog maar één nacht. Omdat de tocht erheen volgens de reisgidsen moeilijk is besluiten we de trip niet te maken, maar naar Senyati te rijden waar we vanaf morgen een reservering hebben.  Eerst moeten we over de grens, en daarna boodschappen doen in Kasane.  We lunchen in Kasane en rijden dan naar Senyati. Het laatste stukje weg naar Senyati is deep sand. Voor ons zit een 4x4 met een aanhangertje vast in het zand. Wij helpen de Zuid-Afrikanen duwen zodat ze verder kunnen. Gelukkig trekt onze camper het prima in zijn turbo 4x4. Eenmaal bij de camping blijkt hij vol te zijn. We balen. Moeten we nu terug naar Kasane, terwijl we voor morgen wel een reservering hebben. De dame is onvermurwbaar, ook als ik haar vraag of we niet bij iemand op de plek kunnen. Als we naar buiten lopen komen we een Nederlandse man tegen die we vandaag bij de grens en bij de supermarkt tegen kwamen.  ‘Hé, gezellig’ zegt hij, ‘jullie ook hier?’ We leggen de situatie uit, en vragen hem voorzichtig of we misschien niet een nacht bij hen op hun plek kunnen staan. “Tuurlijk’, zegt hij, ‘geen probleem’. Nadat ook zijn vrouw (vond ik toch wel belangrijk ;-) ook akkoord is gegaan melden we het bij de receptie, Die kunnen niet anders dan akkoord gaan, en wij rekenen nog voor een extra nacht af. Er bljkt bij hun ablution block maar één elektriciteitpunt te zijn. De Zuid-Afrikanen die we hebben helpen duwen staan op de plekken ernaast en zijn bereid om te kijken of we bij hun ‘krach’ kunnen krijgen. Na wat gestoei met verlengsnoeren lukt het om onze beide campers op stroom te krijgen. Fijn!

Een dag relaxen op Senyati

Omdat we een dag eerder op Senyati zijn aangekomen, en we niet nog een dag naar Chobe hoeven, gaan we een dagje rustig aan doen. Beetje wasje doen, boekje lezen, en zitten op de veranda bij de waterpoel. Senyati heeft een geweldige plek met een pomp waarmee ze water omhoog pompen. Vlak erbij een veranda met plaats boven en beneden, waar je het wild dat komt drinken van ca. 20-25 meter kunt zien. En dan hebben ze ook nog een bunker gebouwd, je kunt ondergronds nog dichterbij het water komen. Op ca. 10-15 meter voor het water zit de rand van de bunker. Zo zit je echt met je neus op het wild. We houden het zo prima een dag uit. De close-ups die ik zo van olifanten kan maken zijn echt prachtig.

Een democratischer provinciaal directie-overleg Noord-Holland

In juni schreef ik over de oproep die ik deed bij de VOB vergadering om tot een democratischer systeem over te gaan binnen de ledenvergadering.  Ik ben zeer benieuwd of het in de decembervergadering al op de agenda zal staan. Een stuk waarin we naar een modernere, op argumenten gebaseerde besluitvorming over kunnen gaan, ipv op machtsdenken. Besluiten die niet op argumenten genomen en gedeeld kunnen worden, of besluiten waardoor een bepaalde groep leden benadeeld worden zou je niet moeten nemen naar mijn idee. Zoals in de tijd van de oude Grieken zou je met elkaar de discussie moeten aan gaan, kennis delen en op basis daarvan al dan niet een besluit moeten nemen. En dat dit in veel gevallen een compromis is tussen de uitersten van standpunten.... daar zijn we in Nederland groot mee geworden ;-)

Gisteren werd in Den Helder in ieder geval in het Noord-Hollandse SOOB-
netwerk al een klein stapje voorwaarts gedaan, of misschien moet ik zeggen dat wij eindelijk de 21ste eeuw instapten. Want ik geloof dat heel veel provinciale directie-overleggen al lang niet meer werken met gewogen stempunten in een netwerkvergadering. Gisteren werd unaniem besloten om iedere bibliotheek één stem te geven, en om af te stappen van een uitzonderingspositie voor de grootste bibliotheek in onze provincie met altijd een zetel in het dagelijks bestuur. Dat is een mooi besluit, en ik feliciteer ons provinciale netwerk dan ook met dit besluit. Nu de VOB nog met one man, one vote ;-)