Een reality check

Vanmiddag was ik bij een netwerkbijeenkomst voor ondernemers die maatschappelijk bewust willen ondernemen in de regio Alkmaar. Wij zijn als bibliotheek lid van "De Waaier". Ik voel me er altijd een beetje dubbel. Aan één kant zouden wij heel graag met een aantal bedrijven die daar ook lid van zijn sponsorcontracten, samenwerkingsovereenkomsten aan gaan. Anderzijds doen wij ook zelf mee als het gaat om inzet van personeel bij een dag als NL doet of leveren wij kostenloos een vergader- of trainingsruimte voor een vrijwilligersorganisatie die behoorlijk minder te 'makken' heeft dan wij. Wij zijn tenslotte een 'rijke' club ten opzichte van andere organisaties, al kunnen we best wat sponsorgelden goed gebruiken voor interessante projecten.

Er is na afloop van zo'n bijeenkomst, waarbij de gastheer/vrouw een verhaal houdt over zijn/haar bedrijf, een borrel. En dan praat je met wat mensen. Kwam ik naast een ondernemer te staan die aan 'totaal communicatie' doet. Die keek op mijn naamkaartje en zei: "Bibliotheek.... hoe lang heeft dat nog bestaansrecht?" Tja.... dan sta je even met je mond vol tanden. Want natuurlijk ken ik de bedreigingen die er zijn, maar ik zie zoveel kansen voor de bibliotheek.

Dus knoopte ik het gesprek aan. Waar zijn uitspraak op gebaseerd was. Dat legde hij me uit. Hij had de teloorgang van videotheken 10 jaar geleden al voorspeld, en zie ze waren er niet of nauwelijks meer. En bibliotheken zaten in een soortgelijke markt. Wij moesten ons naar zijn oordeel vooral richten op ouderen. Die hadden wel tijd om een boek of 5 te lezen. Anderen niet.

Ik vroeg hem hoe hij keek naar jongeren, naar kinderen, naar hun taalvaardigheid. Hij, zelf dyslectisch, vond dat lezen je vooral niet opgedrongen moest worden. Hmmmm. OK, andere invalshoek. Hoe redde hij zichzelf als ondernemer? Dan moest je toch veel lezen. Ja, dat deed hij nu wel veel, maar heel veel digitaal. Waar hij zijn informatie vandaan haalde.... Internet. Vind je alles dan? Ja, dat geloof ik wel.

Met her en der wat heen en weer praten kwam ik er achter dan hij een dochter had van 2,5. Die hoefde wat hem betreft nog niet te lezen. Je moest kinderen iets aanreiken wanneer ze het zelf wilden, het kind kan zelf heel goed aangeven wat het wil. Hmmmm. Ik hoop maar dat zijn dochter aangeeft dat ze iets anders wil lezen, en dat ze naar de bieb wil ;-)

Wat ik belangrijk vond van deze middag (want ook nog een ondernemer gesproken die gelijk een managementlezingencyclus met de bieb wilde organiseren) is dat er een stevige groep in de maatschappij rond loopt die vindt dat de bibliotheek geen bestaansrecht meer heeft. Die ook niets heeft met lezen, dat alles op internet staat, dat e-business de toekomst heeft.
Dat als je doorpraat daar ook wel vaak weer een stevige nuance op zit, maar dat heel veel wordt afgemeten aan "is er een markt voor" vanuit echt een ondernemersoog. Dat er niet gelijk een besef zit, of wij zien het als branche helemaal verkeerd, dat je zonder voldoende leesvaardigheid niet echt lekker mee komt in deze wereld.

De meeting van vanmiddag heeft me weer extra gesterkt in het idee dat de bibliotheek echt op een kruispunt staat. We zullen andere wegen moeten inslaan om aan onze basistaak in de maatschappij invulling te kunnen geven. En we zullen dat beter en vaker en anders voor het voetlicht moeten brengen. De uitdaging is om onze boodschap dusdanig te brengen dat ondernemers straks staan te springen om zaken met ons te doen, hun kennis met ons en onze klanten te delen, zeggen... wat goed dat jullie er zijn!

(afbeelding Flickr.com http://moby.to/p1b9ys)