Afspraken
In onze maatschappij hebben we met elkaar het één en ander (impliciet) afgesproken. Zo gebruiken we over het algemeen geld, echt of virtueel, om zaken te betalen, om salarissen in uit te drukken, om de waarde van transacties in uit te drukken. De tijd van ruilhandel met kippen ligt ver achter ons. We hebben afgesproken dat sommige dingen een dusdanig algemeen belang dienen dat ze in gezamenlijkheid geregeld worden door een overheid. Daar vallen over het algemeen infrastructurele zaken onder zoals wegen, elektriciteit, gezondheidszorg, onderwijs, ‘orde en gezag’, veiligheid van onszelf en ons land etc etc. Veel van deze zaken hoorden vroeger bij ‘de overheid’, de laatste tientallen jaren zijn er veel van de organisaties die het vroeger onder de vleugels van de overheid moesten doen geprivatiseerd.
‘De markt’
Verder leeft er dan een idee dat als je iets regelt ‘in de markt’ dat het dan beter, sneller, goedkoper etc etc gaat , en dat je als consument iets te kiezen hebt. Nu zijn er de afgelopen jaren noooooit voorbeelden geweest waarin het tegendeel werd bewezen, zoals bouwfraudes, kartelvormingen in de telefonie, oliemaatschappijen e.d. dus zo’n organisatie als de OPTA is natuurlijk ook volstrekt overbodig ;-) Die marktwerking heeft zo zijn voordelen, maar ach… er zitten ook zo wat nadelen aan ;-)
Want ook al gaat er bij overheden en semi-overheden ook echt wel het één en ander mis, ‘de markt’ is ook niet van smetten vrij. De bonussencultuur bij grote bedrijven, om maar eens iets te noemen. Wij kunnen als consument zogenaamd met onze voeten stemmen. Alleen heb je niet altijd wat te kiezen. Want of je nou door de hond of de kat wordt gebeten… pijn doet t toch. Uitzonderingen daar gelaten, kun je niet kiezen voor een ‘beter’ bedrijf waar er niet een zelfde soort mores bestaat. Bij de banken… allemaal topsalarissen en voor de korte termijn gaan. Nou ja, we hebben in Nederland twee andere banken die wel naar het groter geheel kijken en investeren in kwaliteit zonder bonussen. Elektriciteit, allemaal idiote salarissen aan de top, ziekenhuizen idem dito, verzekeringen, zorginstellingen, telefoonmaatschappijen etc etc….
Overal vind je mensen die werken om geld te verdienen, en overal vind je mensen die ergens werken omdat ze passie hebben voor wat ze doen. Zolang die passie niet is geld verdienen denk ik dat binnen welke bedrijfstak dan ook er ‘goede’ en ‘slechte’ bedrijven zijn.
‘De waarde van de dingen’
Benedictus zei het lang geleden al: “alles is het waard om met aandacht en goed gedaan te worden” (oid). Dus of je nou de vloer boent, groente teelt, verzekeringen verkoopt, les geeft… alles verdient het om met passie te worden uitgevoerd. Ik pleit er voor dat iedereen werk vindt dat bij hem past. Dat er verschil zit in beloning kan ik ook nog billijken, maar ik vind wel dat het redelijk moet zijn. Ik kan me dus echt niet voorstellen dat je van jezelf vindt dat je best een bonus van €28 miljoen kunt opstrijken! Hoe kun je in de spiegel kijken en vinden dat je dat bedrag waard bent? Vooral als je weet dat je dat geld verdiend hebt ‘over de ruggen van anderen’. Je hebt je kennis niet ten goede van het groter geheel der mensheid aangewend. Jammer. Nou ja, lichtelijk prekerig wel, dat geef ik toe ;-) Ik hoop dat we een nieuw soort cultuur kunnen maken met elkaar, een nieuwe economie die gebaseerd is op passie voor het goede, whatever that may be ;-)
