Vandaag gaan we met een boottocht mee, naar de koraalriffen
en daarna snorkelen. We gaan eerst op zoek naar de kerk. We hebben nog wat tijd
en willen dan wel gebruik maken van de uitnodiging van de priester. Het blijkt
al snel dat een kerk hier niet dezelfde statuur heeft als in Nederland, of als
een moskee hier. Nu heeft de priester
ook een wat vage bewegwijzering gegeven, hij zwaaide wat met zijn hand en zei
dat de kerk in de straat achter het café zat. Nu lopen we die straat in, maar
een kerk is er niet. We vragen het een paar mensen op straat. Het levert ons in
de meeste gevallen wat vage blikken op. Een kerk? Nee dat kennen ze niet.
Uiteindelijk komt iemand ons achterna hollen als we al een beetje ter
onverrichte zake terug zullen lopen naar het hotel. Hij weet waar het is. Nog
een straat verder, plein over en dan in die straat daar naar rechts. Daar is
een kerk. En ja, daar is inderdaad de
kerk. Maar niet open. Het had ons al verrast dat de kerk op zaterdag open zou
zijn…. Morgen pas is de kerk open. Maar goed, nu weten waar hij is. Het verrast
ons wel dat zo weinig mensen weten waar de kerk is, terwijl hij echt nog geen
300-500 meter verderop ligt. En het is wel een apart staand gebouw met een
kruis er op. Niet alsof het een vergaderzaal is in een groot gebouw dat als
kerk in dienst is. Zou dat bij ons ook zo zijn als mensen vragen waar de moskee
is? Dat ze het niet weten als ze zelf niet moslim zijn? Ik ga bij me zelf na,
ik weet er in Alkmaar in ieder geval twee te zitten, en wij wonen er verder dan
500 meter vandaan. Maar dat zegt natuurlijk ook niks, ben misschien niet de
gemiddelde burger ;-)
Nu we weten waar de kerk zit kunnen we in ieder geval op
pad. Met een boottocht mee de Rode Zee op. Het publiek is wisselend. Een grote groep
Vlamingen met een Jordaanse gids die perfect Nederlands spreekt, Jordaniërs,
Finnen en vast nog wat meer nationaliteiten waar we niet achter komen. De boot is er één met een glazen bodem, niet
zo’n klein toeristisch bootje als aan het strand liggen met mooie schilderingen
er op. Dit is een grote boot. We varen eerst een stevig stuk naar het zuiden.
Onder andere langs de terminal voor de ferry naar Egypte. Joep wil graag weten
waar het precies is, want daar nam hij ongeveer veertig jaar geleden de boot
met zijn vriend Mark na de lange fietstocht van Amsterdam naar Caïro. De boot
voert ons naar de koralen en over een wrak dat speciaal voor duikers is
afgezonken in opdracht van koning Abdullah. De koralen zijn prachtig. Even
later mogen we ook zelf het water in. Wij met onze eigen snorkelspullen, de
anderen met huurspullen. Onder de andere mensen ook wat moslimvrouwen die in
strakke burkini’s het water in gaan. Soort duikpakken/wetsuits maar dan wel
weer een losse tuniek er over heen. Het is niet de bedoeling dat je veel van
het lichaam ziet. Dat een natte tuniek ook behoorlijk onthullend is…. Dat mag
dan blijkbaar wel. Bij het snorkelen moeten we wel uitkijken voor het koraal
komen we hardhandig achter. De begeleider meldt ons wel dat we dicht bij hem
moeten blijven, maar niet dat het niet slim is om met het koraal in aanraking
te komen. Ik raak met mijn dij het koraal en voel later dat die begint te
branden. Joep komt met zijn kuit tegen het koraal en loopt ook soort
brandplekken op.
De boot brengt ons vervolgens naar de strandtent Berenice
waar we kunnen lunchen. Daarna brengt de boot ons weer terug naar Aqaba. We
lopen terug naar het hotel en brengen de rest van de dag relaxed door.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten