dinsdag 25 oktober 2016

Spreken in het Europese Parlement

Vorige week was het Coding Week in Europa. Een evenement dat door Public Libraries 2020 werd aangegrepen om in het Europees Parlement een interactieve tentoonstelling te organiseren over de rol van bibliotheken op het gebied van coding, IT skills en 21ste eeuwse vaardigheden. Er waren bijdragen van Frysk Lab, bibliotheek Keulen en een hele gave virtual reality demonstratie door de Litouwse bibliotheken. Mooi om te zien dat er op verschillende plekken in Europa door bibliotheken geïnnoveerd wordt. En natuurlijk waren er van de verschillende Europese landen vertegenwoordigers van de bibliotheekverenigingen, die allemaal contact probeerden te leggen met hun Members of European Parliament (MEP's). Het is de gezamenlijke Europese bibliotheken gelukt om ca. 100 MEP's te spreken, wat echt een mooi resultaat is. Informeren en lobbyen ook in Brussel heel belangrijk.

Deze tentoonstelling was voor PL2020 ook een mooie gelegenheid om een discussie te voeren met MEP's over de nieuwe copyright voorstellen die de Europese Commissie heeft voorbereid. IFLA, LIBER en EBLIDA hadden van te voren al een position paper gemaakt, en nadat het voorstel van de commissie er lag ook nog stevige aanbevelingen gedaan om tot echte hervormingen te komen. De commissie brandt zijn vingers niet aan een herziening van het copyright ten aanzien van e-books en het kunnen uitlenen er van door openbare bibliotheken onder de regels van de huidige auteursrecht (ik zeg het wat gesimplificeerd). Ze wachten daar op de uitspraak van het Europese hof van Justitie, die uitspraak zal doen op 10 november in een rechtszaak die de VOB heeft aangespannen.

Om het verhaal van de bibliotheken, wetenschappelijk, universitair, nationaal en openbaar kracht bij te zetten werden o.a. Stuart Hamilton van IFLA, Ben White van de British Library, Inge van Nieuwerburgh van Universiteit Gent en ondergetekende aan het woord gelaten. Praktijkervaringen delen met de aanwezige MEP's en/of hun assistenten. Hieronder mijn verhaal (in het Engels).

Dear members of parliament and all others that are here,

My name is Erna Winters, director of Public Library Kennemerwaard. A booming library 30 kilometers north of Amsterdam, with 130 employees, 14 branches, working for 225.000 inhabitants of 4 municipalities. Our libraries have nearly 52.500 patrons and nearly 1 million visitors per year.

First let me take you back around 40 years ago to a small town in the eastern part of the Netherlands. There was a girl, child from a labourer. That girl went to the local public library, and discovered the world there. That public library was the threshold to education, learning new ideas, broadening her horizon. That girl is standing here today before you, as a living proof that libraries have great influence on people’s lives, and open doors for people who otherwise have no access to knowledge and information.

Libraries have the task to give free access to information to all people. This is based on the human rights of freedom of speech and expression and Dutch legislation. Dutch law requires that the public library plays a vital role in society by performing societal tasks necessary to have an educated population. On the side of the individual, in order to be able to express an opinion one needs to be able to take notice of and be able to handle all information that is needed to form this opinion.

In the times before internet and online services libraries fulfilled this task by lending books to patrons. The exception in Dutch copyright law based on the European guidelines provides libraries the legal right to do so. Libraries pay a remuneration fee for each book that is borrowed. To give you an idea, on a yearly basis our library pays around € 200.000,- lending rights for books and other media. All public libraries in the Netherlands pay over € 11 million lending rights annually.
Libraries select based on their knowledge of their community which books they will purchase for their local collection. Based on rules of interlibrary lending in the Dutch library network, a citizen can always get a copy of a book even when it is not available in their local library.

Now, while internet and digitization completely changed the way information is distributed, libraries face a major problem in performing their legal task to give free  access to information to all citizens. People have an increasing demand for e-content and e-books. The growth in sales of e-books doesn’t go as fast as was first expected. Last year 5 % of the books that were sold in the Netherlands were e-books.  Overall we can say that e-books sales and e-books loans are rising in the Netherlands.
 citizens expect libraries to keep up with the development of digitization. Libraries are more than willing to take up this challenge. The e-bookplatform of the Dutch libraries can boast 1,3million loans in 2015, and already the same amount in the first half year in 2016, and we’re still counting. 1 million of all 17 million Dutch people has an e-bookaccount.  This ebookplatform in my opinion has two big advantages:
1.  By having a legal platform for ebooks, accessible for every Dutch citizen that has an account at the e-library, we make it easy and affordable. And it helps to prevent piracy. By having a legal alternative people do not have to turn to illegal copies of e-books.
2.  All the titles  available on the platform have been paid for. Publishers receive a negotiated fee for the license.  So we are a part of the market for the publishers, and judging by the numbers of loans and what publishers get paid for it, I would say it doesn’t do them any harm.
Although we are very satisfied with the numbers of e-books that are borrowed, we are not happy with what we can buy. You would think that in an open market you could buy anything you like at a certain price. This however sadly is not the case.
Within the current copyright laws e-books are not considered to be a book. It is a licensed service. That means that libraries have to negotiate with every publisher on price, conditions, lending periods, how many lendings, etc. If negotations fail to have a result, libraries are not allowed to purchase this e-book. Our patrons,  like all European citizens, are deprived of the information in those books. At the counter of the libraries the staff has to answer patrons that wonder why a popular book that they want to lend as an e-book is not available. Their answer is, when they want to keep it simple without going into the details of a very complicated issue of copyright regulation, is that we as libraries are not allowed to buy the book and lend it out. That’s something that an average patron does not understand, and frankly I can’t blame them.

Libraries are always associated with lending  books but actually this is just an instrument in the role libraries play for development of people and society. Literacy and specifically illiteracy is an increasing problem. In Europe aprox 75 million people are unable to read and write on a level required to be able to participate. Now, with thousands of refugees entering Europe the number of people that need to learn our languages will grow. Libraries rise to the occasion and are reaching out to the refugees with special programs. With an overall good working set of copyright rules libraries all over Europe could help these refugees easier to have access to literature in their own language, as well as good learning materials. Another important group that we would be able to help are the working immigrants, Europeans that travel through Europe for work and that are deprived of a good selection of e-material at the local library of the town that they have their temporary residence.
We as libraries stand for the human right of free access to information for the inhabitants of Europe. Europe’s economic ambition to be a leading party when it comes to innovation, knowledge and creativity requires literate, educated and skilled people. For that you need to give more room to creativity to support that economic growth. This is one of the issues of the Euopean Commission in reforming the Digital Single Market. Copyright as it is now is a barrier to support this ambition of the European Commission.

What we need of you, members of the European Parliament is to reform the copyright law. I, speaking for the visitors, users and patrons of all European libraries, strongly plea to place e-books under the same copyrights as paper books. We need a flourishing bookmarket and production of many good books. And writers, publishers, and booksellers who make a fair income.  In the paper book world libraries in The Netherlands are roughly responsible for 12% of the sales. So libraries are part of the book market. There has to be a fair remuneration for the rightholders, which is the case in the copyright rules for paper books. By doing so, all citizens of Europe can have access to all information through their public libraries. And thus make it possible for all Europeans to develop themselves , to contribute to their local community, and to add to a prosperous, creative and innovative Europe.
Dear members of Parliament, we know copyright is a matter with a lot of different concerns and interests. We fully support the idea of a fair balance in copyright for right holders and consumers.  We, the Dutch libraries,  are also involved in a court case at de European Court of Justice. We are awaiting the judgment later this autumn. We do not only ask you to take action, we ourselves are also taking steps to make progress in this difficult process.  

By reforming the copyright into the digital age the next ten year old girl, daughter of a labourer will still have the opportunity to become what she wants to be…. a scientist, a publisher, a member of the European parliament, a writer or maybe even a librarian…


Het was leuk om voor een aantal Europarlementariërs te spreken (ik kreeg zelfs applaus ;-) met een zaal verder gevuld met Europese bibliotheekcollega's. En wat vooral leerzaam was de ontmoetingen met de Nederlandse Europarlementariërs en met hen in gesprek te raken over de rol van de bibliotheek in en voor de samenleving.

zondag 16 oktober 2016

Vakantieberichten 11: Dagtrip Chobe

Vandaag staan we vroeg op, om kwart over 5 om op tijd te zijn als om 6 uur de gids van Tutwa ons komt halen voor de dagtrip naar Chobe. Gisteravond hebben we niet al onze spullen binnen gehaald, onze stoelen, een tafel, een ketel en een paar handdoeken aan de lijn zijn buiten gebleven. Na een verbaasde blik tussen onze campers, ‘Hè, waar zijn onze spullen gebleven??” begrijpen we nu de uitspraak “Alles dat buiten staat in Afrika gaat op een gegeven moment pootjes krijgen.” We vragen de bewaking van het terrein of zij iets hebben gezien. Dat is niet het geval, maar de bewakers balen er overduidelijk wel van. Ze gaan spoorzoeken, en zie bij de oever voetafdrukken staan. De verdenking wordt op de Zambianen aan de overkant gelegd. Om vijf uur heeft de wacht nog een rondje gedaan langs onze campers, om kwart over vijf waren onze spullen weg. Ze hebben waarschijnlijk toen hun slag geslagen. We balen als een stekker, maar kunnen nu even niks doen. En weg is weg.  We moeten zorgen dat we klaar staan voor onze gids/chauffeur. 

Om zes uur precies staat Sylvain met een busje voor ons klaar. Hij rijdt ons naar Chobe, de grens over bij Ngoma bridge. Kunnen we alvast een beetje de kunst afkijken  voor als wij later in de reis de grens over zullen gaan. Namibië is dol op formulieren. Als je land in komt, uit gaat, als je met de auto komt of gaat… als je een park in komt, of weer uitgaat. Overal moet je minimaal een boek in vullen, met je naam, je kenteken, je bestemming en met hoeveel personen je bent. Bij de grens is het dan natuurlijk nog iets uitgebreider. Je moet betalen als je Botswana in wilt, je moet je visum kopen. Dus staan we braaf een formulier in te vullen en kunnen na controle weer door. We rijden naar Kasane. Daar wachten we op de gids/schipper van onze ochtendtocht. Die komt even later, Hij stelt zich voor: Robert…. Of zijn Botswaanse naam: Kapinga. Het is grappig. Tot nu toe hebben al onze gidsen (Gabriel 1 en 2, Sylvain, Robert en later in de reis Max, Keimo) een Engelse of westerse naam. En daarnaast vertellen ze ook vaak wat hun echte naam is, waarmee ze thuis worden aangesproken. Ik heb ze helaas niet allemaal onthouden, Kapinga  en Mwie Jou zijn de enige die ik nog weet. Vaak hebben de namen een prachtige betekenis.   Doorn, de jongste thuis (en dat was hij niet ;-), de zon die opkomt boven het land… zo wat ik onthouden heb).  
Boom vol vogels
Afrikaanse brilvogel

Afrikaanse nimmerzat gaat landen tussen de aalscholvers

Deze Kapinga ziet dat wij in de tuin van het restaurant waar we zitten al geïnteresseerd rond kijken naar de vogels die de tuin bezoeken. Omdat Sylvain nog niet terug is vraagt hij ons of wij een ‘special treat’ willen. Dat willen wij natuurlijk wel. Hij neemt ons mee in de boot naar een stuk van de Chobe rivier waar de meeste boottrips niet naar toe gaan. Veel rotsen in de rivier, maar hij kent het gebied goed. Het is een gebied  waarin veel vogels nestelen,  het is een waar vogelparadijs. We genieten van de korte preview, wat een vogels! Kapinga heeft er zelf ook heel veel lol in. Enthousiast wijst hij ons op verschillende vogels, en hij wordt helemaal blij als jij een zwartkopreiger ziet, blijkbaar zeldzaam en een vogeltje (naam mij niet bijgebleven) dat net terug is gekomen voor van zijn winterverblijf. Daarna pikken we Sylvain op voor de rest van de trip. We varen over de Chobe rivier, langs de randen van het park. We zien nijlpaarden, buffels, krokodillen, talloze vogels weer, een watervaraan. En tallloze olifanten die van de rand van het bos naar beneden komen hollen. Wat een geweldig gezicht is dat! Oifanten op een holletje naar het water zien hollen. En met heel veel plezier het water half inplonzen, en sommigen wentelen zich met overduidelijk genot om in de modder. Kapinga stuurt de punt van de boot richting de oever… hij weet waar de olifanten uit zullen komen. Op een afstand van ca. 4-5 meter komt een grote groep olifanten naast ons bij het water aan en storten zich in het water. Wij vinden de afstand wel wat krapjes, maar gaan er maar van uit dat Kapinga weet wat hij doet. Na een ochtend varen gaan we terug naar Kasane en krijgen we een heerlijk lunch.
Reuzen ijsvogel

buffel met ossepikker

Kudu




hollen naar het water
lekker je dorst lessen

de kleintjes zijn zo leuk!


Nijlpaard in dekking


jonge mannetjesleeuw
Leeuwin
‘s Middags worden we opgepikt door onze gids die ons mee neemt op een jeepsafari door Chobe. Zien we het park van een andere kant. Deze gids heeft Keimo, en is een ‘bling-bling’gast. Hij heeft praatjes zat, maar neemt lang niet altijd gas terug of stopt soms niet als wij een dier zien. Voor sommige dieren wil hij zeker niet stoppen. Er zit een grote groep bavianen bij de rivier, dat vindt hij duidelijk niks. Rotbeesten vindt hij het. Het rijden in het park is best pittig. Heel diep mul zand, dit hadden we anders met onze eigen camper door heen hadden moeten rijden. De pech lijkt wel een ‘blessing in disguise’.  Ondertussen voert hij een soort kunstje opvoert. Hij stopt tweemaal om achter de jeep te plassen. En dan zegt hij dat als hij last heeft van zijn blaas dat er meestal leeuwen worden gezien. “I smell lions” zegt hij. Leuk hoor, maar wij hebben allang gehoord dat ze op de radio elkaar tips geven over waar de leeuwen zitten. En gelukkig ligt er een groep leeuwen van een stuk 6-8 onder een boom bij de rivierbedding te rusten. Prachtige dieren zijn het. We zien verder ook sabelantilopen, giraffen, wrattenzwijntjes, olifanten, een tsetsebe, zebra’s en zebramangoesten. Naast de nodige vogels zoals een vorkstaartscharrelaar, grondhoornraven, parelhoenders en kaapse gieren (van die vogels moet hij duidelijk ook niks hebben). We rijden terug naar de ingang van het park waar Sylvain met het busje op ons staat te wachten. Hij rijdt ons terug naar de camping.
Grondhoornraaf

Vorkstaartscharrelaar


Hij vertelt ons onderweg dat hij afgestudeerd is in toerisme, maar nu al drie jaar op zoek naar een vaste baan. Deze trip doet hij op freelance basis. Als hij dit jaar geen vaste baan vindt gaat hij weer terug naar school. Hij woont in een traditionele kleiwoning. Een  stenen of betonnen woning is niet te betalen voor de gemiddelde Namibiër.  Als pratend met de verschillende gidsen krijgen we zo wel steeds een klein stukje te horen over hoe Namibiërs wonen.

Op de camping komt de manager van de camping/hotel bij onze campers langs. Ze heeft van de bewakers gehoord dat onze stoelen en tafel zijn gestolen. Zij vindt het heel erg vervelend. Ze vertelt ons dat ze deze nacht te bewaking zullen verdubbelen, en dat ze vaker zullen patrouilleren. Als wij vertellen dat we nog een nacht extra zullen blijven zegt ze dat ze die nacht ons graag gratis aanbiedt. Heel erg aardig! Goede service van Protea hotels. 

zondag 9 oktober 2016

Vakantieberichten 10; Katima Mullilo

Vanochtend komt Eddy samen met Mikey de camper van Jacqueline en Guido op halen. Voor 14 uur zal hij ons laten weten wat zijn oordeel is, en hij zal met Bobo overleggen. We brengen de ochtend luierend door, een boekje lezen, uitkijken over de Zambezi, een wasje doen.  In de boom bij de rivier zit een bonte ijsvogel. Wat een prachtige vogel. Grappig om te zien dat deze ijsvogel als een torenvalkje boven het water ‘bidt’. Dat heb ik een Nederlandse ijsvogel nooit zien doen. Even later zitten er zelfs drie of vier bonte ijsvogels in het zelfde boompje. Mooi gezicht hoor! 
bonte ijsvogel

Rond een uur of twee komt Eddy de camping op rijden. De verstuivers blijken stuk te zijn. Hij heeft met Bobo overlegd. De auto moet gerepareerd, maar dat gaat even duren. De nieuwe verstuivers worden in Johannesburg, hoofdkantoor van Bobo, behaald bij een dealer. Dan worden ze met een eigen camper van Bobo naar Windhoek gereden (zo’n 1.300 kilometer), en dan op zondag komen de verstuivers met een binnenlandse vlucht naar Katima Mulillo. Dan zal Mikey de spullen ophalen en op zondagmiddag de motor maken.

Daar staan we dan. En nu… we hebben zeker twee dagen stuk te slaan. Eddy heeft wel een andere auto van Guido en Jacq te leen, maar geen fourwheeldrive. Daar hebben we dan niet zo veel aan, want als je de natuurgebieden hier in de regio in wilt zul je een 4x4 moeten hebben. Eddy denkt met ons mee, we zouden een dagtrip kunnen doen naar de Vic Falls. Dat lijkt ons wat ver rijden. Mikey, die uit Zimbabwe komt, zegt dat het te ver is om in één dag te doen. Dan zegt Eddy dat we het beste bij een touroperator in het dorp langs kunnen gaan om daar te kijken wat de mogelijkheden zijn. Zo gezegd zo gedaan.  Jacqueline en ik rijden met Eddy mee, en we kunnen hem bellen als we klaar zijn met de besprekingen. Hij zal ons dan samen met de camper terugbrengen naar de camping zodat Jacqueline en Guido weer de beschikking over hun spullen hebben. Hij zal de camper pas ophalen op zondagochtend, voordat de verstuivers komen. 
amethist spreeuw

Bij Tutwa (giraf) besluiten we een dagtrip naar Chobe te boeken voor zaterdag en voor zondagochtend een boottripje over de Zambezi.

zonsondergang bij de Zambezi