donderdag 5 juni 2014

Beppie

Vanochtend was ik voor de eerste sessie van onze roadshows over ons nieuwe beleidsplan in Castricum. Deze roadshows doen we om samen met onze medewerkers na te denken over hoe de toekomst van de bibliotheek er uit gaat zien. We gaan dit ook nog doen met onze Raad van Toezicht, met de raadsleden en met de wethouders en ambtenaren. En natuurlijk met onze leden en met de burgers van onze gemeenten.

Ik zal in een latere blog de eerste uitwerking geven op de vier scenario's die we ontwikkeld hebben. Daar schreef ik al in een eerder blog over, de reacties komen in een volgend blog.

Nu wil ik vooral een sfeer beeld geven. Vooraf zei een medewerker dat ze het best lastig vond om mee te denken op strategisch niveau. Dat ze aan de verhalen van de vier managementteamleden kan merken dat strategisch denken en praten gesneden koek voor ons is. Dat ze moeite heeft om de 'zwevende' beelden te vertalen naar praktijk. En ik zei dat het juist mooi was dat ze dat ze kon benoemen, en dat beide nodig zijn om tot een goed plan te komen. Theorie moet je aan praktijk kunnen koppelen.

We hadden geanimeerde discussies aan vier verschillende tafels. Aan elke tafel werd vrij geassocieerd over de beelden die de scenario's bij de collega's op riepen. Er werden ook zorgen gedeeld, en ingesleten ideeën. Zoals dat alles nu gecentraliseerd was, dat er lokaal niks meer besloten mocht worden. Dan is zo'n rondje langs de vestigingen zo goed om te  doen, omdat je gelijk dat idee uit de wereld kunt helpen. Het is zo dat we na de fusie onze dienstverlening en tarieven hebben geharmoniseerd, maar de uitvoering van dienstverlening is niet gecentraliseerd. Sterker nog, die heeft baat bij lokale uitvoering. Stem even met de centraal verantwoordelijke af wat je van plan bent te gaan doen, zodat je niet per ongeluk zaken dubbel doet.

In één gesprek kwam duidelijk naar voren dat medewerkers dachten dat eigen initiatief niet echt gewenst was. Jammer, want ik zeg echt vaak, ook in teamoverleggen en personeelsbijeenkomsten dat eigen initiatief, mits passend in ons beleid, gewenst is. Fouten maken moet, omdat je als je dingen wilt leren je uit je comfortzone moet stappen. Dat kan nooit zonder kleine hickups en soms grote blunders. Je moet ze natuurlijk proberen te voorkomen, maar als dat niet lukt, dan moet je er vooral van leren. En ideeën om elkaar te helpen, om de dienstverlening beter te maken zijn altijd welkom! Dus ik hoop dat het idee dat ze vanochtend met me deelden ook opgepakt en uitgevoerd wordt.

Het was een erg leuke en inspirerende ochtend. Iedereen zat geanimeerd te praten en moest echt gedwongen worden om van tafel te wisselen. Goede gesprekken met goede input. En het mooist vond ik de afsluiting. Ik vroeg om een korte weergave van de input op de vier scenario's, en die kreeg ik. Daarna bedankte ik iedereen voor zijn/haar inbreng, en wilde sluiten. En toen stond er één medewerker op, die de opmerking over centralisatie en over de 'zwevende' beelden had gemaakt. En tegen wie ik had gezegd dat juist eigen initiatief heel erg gewaardeerd wordt.

Ze stond op en liet een plaatje zien. Beeldje dat voor het hoofdkantoor van Albert Heijn staat, dat Beppie heet. Het beeldje is er door Albert Heijn neergezet voor de medewerkers van het hoofdkantoor. Het staat voor de huisvrouw die boodschappen komt doen, opdat de medewerkers niet vergeten voor wie zij werken. Dat wilde ze ons allemaal meegeven. Mooie praat over plannen, idealen, maar zet altijd centraal om wie het gaat: de klant en de burger!

Dank je wel Katja!

2 opmerkingen:

  1. Mooi verhaal. Staat echter haaks op wat de OBA liet weten. Op een klacht van een kennis over het na 3maanden nog altijd niet beschikbaar zijn van de biografie over Reinbert de Leeuw van Thea Derks, liet deze weten zelf niet te kunnen beslissen over aankopen, zelfs als het zo'n belangwekkende publicatie betreft.
    De aankoop wordt centrasl geregeld. Hoe rijmt u dat met uw betoog over eigen verantwoordelijkheid en initiatief? Xavier Ruggles.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @Xavier Ruggles, ik kan niet voor de OBA spreken en hun aanschafbeleid. Bij ons wordt er ook centraal aangeschaft, en kunnen wensen van leners via de medewerkers in de vestigingen worden doorgegeven aan de centrale collectioneur. Die bepaalt dan op basis van ingeschatte behoefte aan de titel of deze (met voorrang) wordt aangeschaft of dat er wordt gewacht op het landelijk aanbod. Daar zit een bepaalde levertijd op, die gemiddeld 8 weken is. Mijn betoog ging overigens niet zo zeer over het collectioneren, maar bijvoorbeeld over onze dienstverlening aan scholen. Die krijgen centraal ons aanbod toegestuurd, maar het is ondoenlijk om die medewerker zelf de meer dan honderd basisscholen te laten nabellen. Dat kan dus heel goed lokaal gebeuren, na afstemming met de medewerker die er centraal voor verantwoordelijk is.

    BeantwoordenVerwijderen